- Messages
- 323
- Reaction score
- 243
- Points
- 63
இதழ்- 75
சீரான வேகத்தில் எரிந்துக் கொண்டிருந்த நெருப்பு அதன் பொன்னிற வெளிச்சத்தை இருள் சூழ்ந்த குகை முழுக்க மிளிர வைத்து, கொட்டும் வெள்ளி நீர்வீழ்ச்சியை தங்க அருவியாக மாற்றி பார்க்கவே ரசிக்க தோன்றும் இடமாக இருந்தது குகையினுள்.
“ஸ்ஸ்..ஆ..” மெல்லிய வலி முனுகளோடு கடினப்பட்டு கண் விழித்த அர்ஜூன் தான் இருக்கும் இடத்தை சுற்றியும் பார்த்தபடியே , மகி கடினப்பட்டு அவனுக்காக உருவாக்கி இருந்த மூங்கில் படுக்கையில் கால்களை தளரதொங்க விட்டு மெதுவாக எழுந்து அமர்ந்து, அவன் மேல் இருந்த தன்னவளின் புடவையை யோசனையாக எடுத்து பார்த்தவன் மனதில் படபடப்பு.
அவள் புடவை என்னிடம் இங்கு இருக்கிறது என்றால் அவள் எங்கே? தன்னவளுக்கு என்னானது? தான்வேறு அவளை அனாமத்தாக நடுகாட்டில் தூக்கி வந்து போட்டு இத்தனை நேரம் மயங்கி விட்டேனே! ஆதிகேசவ் ஆட்கள் அவளை ஏதாவது செய்து இருப்பார்களா என்ற பலவிதமான பயத்தில், அவன் காயங்களை மறந்து சடாரென எழ முயற்சித்து காயம்பட்ட கையை ஊன்றி விட, வலி உயிர் போனது.
“ஸ்ஸ்.. அம்மா..” லேசாக கத்திக் கொண்டு மீண்டும் அமர்ந்தவன் முகசுளிப்போடு கண்களை திறந்த அர்ஜுனின் கண்கள் ஆச்சிரியத்தில் விரிந்தது.
கரடுமுரடு சுவர் போன்ற பாறையின் மீது தலை சாய்த்து, வெறும் பாவாடை ரவிக்கையில் பொன்னிற வெளிச்சத்தில் சோர்வாய் துயில் கொள்ளும் அவன் அழகு தேவதையை கண்டு பிரம்மித்து போனவன், தன் கையில் கட்டி இருந்த கை கடிகாரத்தில் நாளையும் நேரத்தையும் பார்த்து அதிர்ச்சியுற்று அவன் இருக்கும் இடத்தை நன்றாக சுற்றிப் பார்த்தான்.
அவன் இருக்கும் மூங்கில் படுக்கையில் இருந்து, அவன் காயத்தில் இருந்த மூலிகை சாரு, எரியும் நெருப்பு, அதில் சுட்ட மீன் வாசம், மா இலைகளை குச்சிகளால் இணைத்து பின்னி கூடை போல் அமைத்து, பறித்து வந்த பழங்கள் கிழங்குகள் அனைத்தையும் அதனுள் அடுக்கி, நெருப்புக்கு சற்று தூரம் உள்ள உயர்ந்த பாறை மேல் பூச்சிகள் ஏறாதவாரு வைத்து இருந்தாள்.
இதை எல்லாம் பார்க்கும் போதே நன்றாக தெரிந்தது அத்தனை எளிதில் செய்யக் கூடிய வேலைகள் இல்லை என்று. ஆனால் இவள் தனியாக அனைத்து வேலைகளையும் பார்த்து இருக்கிறாள் என்று நினைத்தவனுக்கு, மனைவியை பிரம்மிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.
இதெல்லாம் தான்தான் அவளுக்காக பொறுப்பாக பார்த்து பார்த்து செய்து இருக்க வேண்டும். ஆனால் தன்னவள் மட்டும் தனியாக மயக்கத்தில் இருந்த தன்னை வைத்துக் கொண்டு எத்தனை தூரம் கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறாள். அதிலும் தன்னை உயரத்தில் படுக்க வைத்து விட்டு அவள் கீழே அமர்ந்த வாக்கிலே தூங்கிக் கொண்டு இருக்கிறாளே என்று நினைக்கையில் மனம் பாரமாகிப் போனது.
வெகு நேரமாக தன்னவளையே இமை வெட்டாமல் பார்த்த அர்ஜுன், அவள் இருந்த நிலையை பார்க்க பார்க்க மூச்சு திணறி இறந்து விடுவதை போல் இருந்தது, மனைவியின் மேனி அழகில்.
அடர்ந்த காட்டுக்கு நடுவே இருக்கும் மறைவான குகைக்குள் கொட்டும் நீருற்றுக்கு அடியில் இருவர் மட்டும் இருக்கும் அழகான குளுகுளு தருணம். அதிலும் நெருப்பின் செந்நிற ஒளிகள் பெண்ணவளின் மொத்த மேனியிலும் பட்டு மின்னிக் கொண்டு இருக்க, இருளில் தன் பச்சை நிற ஒளியை வீசி குகையை சுற்றிலும் இங்கும் அங்குமாய் இன்பமாக வட்டமிட்டு பறந்துக் கொண்டு இருந்த மின்மினிப் பூச்சிகளில் ஒன்று பறந்து வந்து, பாவையின் நாபிக் குழிக்குள் உள்புகுந்து வைரம் போல் மின்னி அவள் மணிவயிற்றை அலங்கரித்ததோடு அவள் இடையில் இருந்த இடைசங்கிலியை பளபளப்புக் கூட்டிக் காட்டி, ஆணவன் கண்களை கொள்ளையிட்டு சொக்க வைத்தது.
"ஈச்சி எலுமிச்சி ஏடி கருவாச்சி..
ஈச்சி எலுமிச்சி ஏடி கருவாச்சி..
தண்ணிக்குள்ள பாத்தவளும் நீதான் பேச்சி..
கத்தி ரெண்டு வெச்சிருக்கும் கண்ணே சாட்சி..
ஈச்சி எலுமிச்சி... ஏடி கருவாச்சி.."
“ஐயோ.. இவ என்ன எப்படி பாத்தாலும் இவ்வளோ அழகா இருக்கா.. இல்ல இவ எப்படி இருந்தாலும் என் கண்ணுக்கு தான் அழகா தெரியிறாளா..” என்ற யோசனையோடு சேர்த்து சிறு பொறாமையும் எட்டிப் பார்த்தது. தன்னவளின் உடலில் தன் நாக்கும் விரலும் சுழல வேண்டிய இடத்தில், பட்டா போட்டு அமர்ந்து மின்னிக் கொண்டு அவனை கண்டு இளக்காரமாய் சிரிக்கும் மின்மினிப்பூச்சியின் மேல்.
சட்டென அவன் முகம் இறுகியது எதையோ நினைத்து. வலது உள்ளங்கையை இறுக்கமாக மூடி கண்களையும் மூடிக் கொண்டான்.
நேற்று இரவு வானில் ஜொலித்த வெள்ளிநிலவும் நட்சத்திரங்களும் இன்று காணாமல் போய், அடர் கருமேகங்கள் சூழ்ந்து மின்னல் வெட்டி ராட்சச காற்று வீசி ஆங்காங்கே லேசாக இடி இடித்து மழை பொழிய தொடங்கியது. முதலில் லேசாக சாரல் போல் தூறிய மழைதுளிகள் சட்டென அடைமழையாக மாறி, குகைகுள் ஆங்காங்கே இருக்கும் ஓட்டைகளில் இருந்து சிறு சிறு அருவிபோல் கொட்டட் தொடங்கிட,
சரியாக மகி அமர்ந்து இருந்த இடத்துக்கு நேர் உள்ள பாறையின் மேல் இருந்து தேங்கி இருந்த மொத்த மழைநீரும் பிச்சிக் கொண்டு கொட்டியதில், அவள் தொப்புளில் மின்னிய மின்மினிப் பூச்சி எங்கே சென்றதோ. யாரோ வாளி நீரை மொத்தமாக தலைக்கு மேல் கொட்டியதை போன்று மொத்தமாக நனைந்த நிலையில் அடித்துப் பிடித்து எழுந்தவளாக, அரண்டு நின்ற மனைவியை பார்த்தவன் கண்கள் காமபானம் அருந்தியதை போல் சிவந்து போனது.
"ஆகாயம் பூவாளி அதுபாட்டுக்கு ஒழுக, துளிக துளிக விழுதே..
சிறுதண்ணி தோளோடும் மாறோடும் விழுந்து. தொடாத எடமும் தொடுதே. .
ஒத்த மழத்துளி பாத்த எடம்.. பித்துக்குளி இவன் பாக்கலையே.. பூத்தும் அரும்பு பூக்கலையே.. தொட்ட கடன் இன்னும் தீக்கலையே..
மச்ச கன்னி ஒன்ன காங்கலயே.. ஒத்த கண்ணு மட்டும் தூங்கலையே.. பாட்டு சத்தம் கேக்கலையே.. அந்தி பகல் ஏதும் பாக்கலையே.."
திடீரென கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு நீர் அவள் மேல் கொட்டவும் மிரண்டு போனவள், குளிரில் நடுங்கிய தேகத்தில் கைகளால் குருக்காக கட்டிக் கொண்டு முகத்தில் வழிந்த நீரை துடைத்தபடியே வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள். இஷ்டத்திற்கும் மழை வெளுத்து வாங்கியதை கண்டு பெருமூச்சு விட்டபடி எரியும் நெருப்பை பார்க்க, அது நீர் பட்டதில் நெருப்பு அணைவது போல் இருக்கவே, தன்னவன் முட்ட முட்ட முழித்துக் கொண்டு பார்வையால் தன்னையே அணுஅணுவாய் விழுங்குவதை அறியாத போன மகி,
எங்கே நெருப்பு அணைந்து விடுமோ என்ற கவலையில் மார்பை மூடி இருந்த கைகளை விளக்கி வேகமாக குனிந்து இன்னும் வாகாக கணவன் பார்வைக்கு தன் முன்னழகை படையலிட்டுக் காட்டி, ஓரமாக வைத்திருந்த சுள்ளிகளை அதில் போட்டு நீர் கொட்டாத இடத்தில் மற்றுமொரு நெருப்பை மூட்டியதும், அவனின் ஆண்மையின் தாப நெருப்பையும் சேர்த்தே எரிய போட முடிவுகட்டி விட்டாள் போலும். இன்னும் அவ்விடம் பிரகாசமாக ஒலி வீச தொடங்கியதும் அதன் ஏகாந்த அழகில் மின்னி வெளியே பிதுங்கி தெரிந்துக் கொண்டு இருந்த பூபந்தில் சறுக்கிய ஒற்றை மழைதுளி அவன் நெஞ்சையும் சேர்த்தே சறுக்க வைத்தது.
"மஞ்ச கிழங்கே ஒன்ன பாத்துப்புட்டேன்..
மனசுக்குள்ள போட்டு பூட்டிக்கிட்டேன்..
நெஞ்சு குழிகுள்ள வேர்த்துப்புட்டேன்..
கண்ணுக்குள்ள ஒன்ன மாட்டிக்கிட்டேன்..
ஈச்சி எலுமிச்சி. ஏடி கருவாச்சி.."
கணல் மூட்டி நெருப்பை பற்ற வைத்த மகி அப்போது தான் கண்டாள், அர்ஜூன் விழியசைக்காது தன்னவளின் ரகசிய அழகுகளை கண்டு ஒரு நிமிடம் திகைத்து, அவள் தன்னை பார்க்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் மீண்டும் இறுகிய முகத்துடன் அமர்ந்து இருப்பதை.
தற்போது இருக்கும் சூழ்நிலையில் அதை எதையும் கவனிக்காதவள், அர்ஜூன் கண் விழித்த மகிழ்ச்சியில் ‘அத்தான்..” என பரவசமாக கத்திக் கொண்டு தனது நனைந்த பாவாடையை சற்று தூக்கிப் பிடித்து பாறையை தாண்டி அவனிடம் வந்தவள் அவன் முகத்தை கையில் ஏந்தி, நேற்றில் இருந்து அவள் பட்ட தவிப்பு பயத்தை எல்லாம் கண்ணீரோடு கலந்த முத்தத்தை முகம் முழுக்க பொழிந்து, காயம்படாத அவன் மார்பில் முகம் புதைத்து கதறிவிட்டாள் பாவை.
அர்ஜுன் அவளை அணைக்கவும் இல்லை விளக்கவும் இல்லை. உடலும் உள்ளமும் இறுகி கல் போல் அமர்ந்து எரியும் நெருப்பை வெறித்துக் கொண்டு இருந்தான். குலுங்கி அழுது ஓந்தவள் நிமிர்ந்து அவள் புறம் அவன் முகம் திருப்பிய மகி,
"ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இந்த நடுக்காட்டுல நட்டநடு சாமத்துல மூச்சு பேச்சு இல்லாத நிலைமைல, உங்கள பாத்ததும் ரொம்ப பயந்து போய்ட்டேன் தெரியுமா அத்தான். நீய கண் முழிச்சதும்தே நிம்மதியா இருக்கு. இப்ப நீய நல்லா இருக்கீய தானே, கை ரொம்ப வலிக்கிதா அத்தான்.. இன்னும் கொஞ்சம் மூலிகை சாரு போட்டு விடவா?” தவிப்புடன் வினவி அவன் காயம் பட்ட கையை அவள் விரல் எனும் மெல்லிய இறகால் வருடி விட, ஆணவனின் சட்டை இல்லாதேகம் அவள் வருடலில் அவன் உயிர் வரை தீண்டி சிலிர்க்க வைத்தது.
அவன் உடல் சிலிர்த்து விரைக்கவும், வலியில் தான் அவன் உடல் விரைகிறது போலும் என நினைத்து பதறியவள் “என்னாச்சித்தான் அழுத்தி தொட்டுட்டேனா?” பதட்டமாக அவள் கேட்டும் அவனிடம் பதில் இல்லாமல் போக, வேகமாக ஓடி, அவள் ஏற்கனவே தயாராக மூலிகை இலை சாரு இடித்து மூங்கிலில் சேமித்து வைத்திருந்ததை கொண்டு வந்து, மெல்லமாக அவன் காயத்தில் போட ஆச்சரியம் மாறாமல் அவளை கண்ட அர்ஜுன், அதனை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
முகம் என்னவோ உணர்ச்சி துடைக்கப்பட்ட நிலையில் தான் இருந்தது. அதை உணராத மகி மருந்து போட்டு முடித்து “இப்ப கொஞ்சம் வலி கேக்கும் கையை அசைகாம இருக்கனும் அத்தான்..” என்றவள் அவன் முகம் பார்க்க ரத்தபசையின்றி வெளுத்து போய் இருப்பதை கண்டு வேதனையாகி போனது.
ஏறி இறங்கி தட்டையாக ஒட்டிய அவன் வயிற்றை கண்டபின் அவன் நேற்றியில் இருந்தே எதுவும் சாப்பிடாமல் இருப்பதை உணர்ந்துக் கொண்டவளுக்கு, கண் விழித்ததில் இருந்தே இன்னும் அவன் வாய் திறந்து அவளிடம் ஒரு வார்த்தைக் கூட பேசாமல் இருப்பதை உணராது போனாள் மகி.
ஆனால், உள்ளுக்குள் அவள் மேல் எரிந்துக் கொண்டு இருக்கும் கோவ நெருப்பும், காம நெருப்பும் கொழுந்து விட்டு எரிந்துக் கொண்டு இருப்பதை அவன் உணராமல் இல்லையே! நனைந்து போய் இருந்த பாவாடை ரவிக்கையில் மிகவும் கவர்ச்சி சிலையாக அங்கம் குலுங்கி தெரிவதை, பதட்டத்தில் கவனிக்க மறந்தவளாய், கணவன் கண்முன் குனிந்து அசைந்து வளைய வரும் மனைவியை பார்க்காமல் இருப்பதே பெரும் சோதனையாகிப் போனது அர்ஜுன்க்கு.
"தொழுவோடு சேராத பொலிகாள கூட.. கொடைய பாத்து மெரளும்...
கொடகண்டு மெரளாத கோடாளி காள.. தாவணி பாத்து மெரளும்..
பாசி மணி ரெண்டு கோக்கயில.. பாவி மனசயும் கோத்தவளே..
நீந்திக் கெடந்த தண்ணிக்குள்ள.. நெஞ்சில் தீயவெச்சு போனவளே.."
“அத்தான்.. அத்தான்..” என்றவளின் தேன் சிந்தும் குரல் அவன் நினைவை கலைத்தது.
என்ன என்பது போல் அவளை பார்க்க மட்டும் செய்தானே தவிர்த்து தவறியும் வாய் திறக்கவில்லை.
“என்னத்தான் ரொம்ப வலிக்கிதா என்ன? உங்க முகமெல்லாம் ஏன் இறுக்கமாகி நடுங்குது..”
அவனது உணர்வுகள் புரியாமல், கன்னம் நெற்றி கழுத்து மார்பு என தொட்டு பார்த்து, மேலும் அவன் உடலை மோகத்தீயில் கருக வைத்தவளுக்கு, கணவனின் முக இறுக்கமும் உஷ்னமும் குளிரை தாண்டிய கடுமையான காமநோய் தாக்கியதில் வந்தது என்பதை அறியாமல் போனாள்.
“அத்தான் ஏன் உங்க உடம்பு இப்படி சுடுது ஒருவேலை இந்த நீர்வீழ்ச்சி பக்கத்துல ஈர அடில இருக்குறதுனால அப்டியாகுதா? குளுங்காத்து உடம்புக்கு ஒத்துக்களையா..” என கேட்டு இன்னும் உசுப்பேத்த, சட்டென அவள் கையை தட்டிவிட்ட அர்ஜுன், திரும்பி அமர்ந்து பெரிய பெரிய மூச்சிகளை விடுத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
அவனது திடீர் செயலில் ஒரு நொடி குழப்பமானவள், ஒருவேளை பசியில் தான் இப்படி நடந்துக் கொள்கிறானோ என நினைத்து, சுட்ட மீனை திரும்பவும் நெருப்பில் காட்டி சூடாக இலையில் வைத்து எடுத்து வந்தவள், பதமாக முள் எடுத்து அவன் வாய் அருகே கொண்டு செல்ல, வாங்க மறுத்து “எனக்கு வேணாம்..” என்றவன் வார்த்தையில் கூட அத்தைனை கடுமை நிறைந்து, வெட்ப காற்று வெளிவந்தது.
“ஏன் அத்தான் மீன் புடிக்கலையா? சரி பழம் ஏதாவது சாப்பிடுங்க..” மாங்கனி ஒன்றை அவனிடம் நீட்ட,
“ப்ளீஸ் மகி எனக்கு எதுவும் வேணாம்.. சும்மா நையி நையி என்னை தொல்லை பண்ணாம கொஞ்சம் தள்ளி இரு..” சிடுசிடுப்பாக சொன்னவன் மூங்கில் படுக்கையை விட்டு எழுந்து சென்று கொட்டும் நீர்வீழ்ச்சியை பார்த்தபடி, பாறையில் ஒற்றை கை ஊனி நின்றவனின் முதுகை வெறித்தவளின் கண்களில் பொலபொலவென கண்ணீர் கொட்டிக் கன்னம் நனைத்தது.
அவன் மகி என்றதிலேயே ஏதோ ஒரு அந்நியத்தன்மை தோன்ற, அதிலும் அவன் தொல்லை என்றதும், "நான் தொல்லை பண்றேனா.." என நினைத்தவளுக்கு நெஞ்சில் ஏதோ சுருக்கென ஊசியால் தைத்த வலி. அவள் கையை விட்டு மாங்கனி நழுவி கீழே உருண்டோடி நிரோடையில் விழுந்து, நீரோடு அடித்து சென்றதை கூட உணரும் நிலையில் இல்லை.
பட்.. படீர்... பிட்... என பலத்த இடி ஒன்று இடிக்கையில் திடுக்கிட்ட மகி, “அம்மா..!” என கத்தி கைகளால் காதை மூடி தலைகுனிந்துக் கொண்டவளை, பின்னால் திரும்பி பார்த்து அவஸ்தையாக மீண்டும் அருவியை வெறித்த அர்ஜுன் மனதில், அவள் கடைசியாக அவனிடம் பேசி விட்டு சென்ற வார்த்தைகள் யாவும் கூரிய வளால் அவன் நெஞ்சை அறுத்து பதம் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது.
தன்னவளாயினும் அவளை தொட கூட அவன் மனது ஒப்பாமல், ஏதோ அவள் தனக்கு சொந்தமானவள் இல்லை என்பது உள்மனதில் தோன்றி, மகியை உரிமையாக பார்ப்பதை கூட தவறு என்றெண்ணியவன், அவளை பாதுகாப்பாக கூட்டி சென்று அவள் வீட்டிலே சேர்த்து விடும் வரை மகி முகத்தை பார்ப்பது கூட தவறு என்று அவன் உணர்வுகளை அடக்கவே அவளிடம் பாராமுகம் காட்டி சிடுசிடுத்து விட்டு வந்தான்.
அவனது மனபோராட்டம் வேதனை பற்றி எதையும் அறியாத பூவையோ, இடி இடித்ததில் பயந்து காதை மூடி குனிந்த வாக்கிலே கண்களை திறந்த போது தான் கவனித்தால், இத்தனை நேரமும் தான் அவன் முன்பு எந்த கோணத்தில் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டு இருந்திருக்கிறோம் என்று. அதில் வெட்கமும், அவன் பார்த்து இருப்பானோ என்ற பதட்டமும் ஒருசேர தோன்றினலும், குளுங்காத்தோடு ஈர உடையும் அவள் தேகத்தை நடுங்க செய்தது குளிரில்.
இலைபடுக்கை மேல் இருந்த சேலையை எடுத்து அவசரமாக ஏதோ ஒன்று தன் மேல் சுற்றிக் கொண்டவள் “அத்தான்..” என அவன் முதுகை தொட,
“மச்..” என்ற சலிபோடு அழுத்தமாக தலைக் கோதி சட்டென விலகி நின்றான்.
அதில் முகம் சுணங்கியவளின் மனக்கண்ணில் நேற்றில் இருந்து அர்ஜுன் அவளிடம் பாராமுகம் காட்டுவதை அப்போது தான் உணர்ந்தாள்.
நேற்று காப்பாற்ற வந்ததில் இருந்தே தாமாகவே "அத்தான்.. அத்தான்.." என பதறிக் கொண்டு சென்றும், தன்னை அவனிடம் ஒன்றாத அளவுக்கு தூரவே கை காட்டி நிறுத்தி வைத்திருந்தானே! அப்போது கூட அவள் அங்கு நடக்கும் களேபரத்தின் காரணம் என்று தான் நினைத்து இருந்தாள். ஆனால், இப்போது அர்ஜுன் அவளிடம் காட்டும் ஒதுக்கத்தையும், பாராமுகத்தையும், அவனாக அவளிடம் வாய் திறந்து ஒரு வார்த்தை கூட பேசாததையும் வைத்து ஒப்பிடும் போதுதான் புரிகிறது, அவன் தன் மேல் கோவத்தில் இருக்கிறான் என்று.
ஒருநிமிடம் அவனை விட்டு பிரிகையில் அவள் உபயோகப்படுத்திய வார்த்தைகளை எல்லாம் நினைவு கூர்ந்தவளுக்கு, "கடவுளே.. என்ன வார்த்தை பேசிவிட்டு வந்து விட்டோம்" என்று மனம் நொந்து வெந்தது.
வெற்றுடலில் சட்டை இல்லாமல் வெகுநேரமாக சாரல் போல் சிறு சிறு புள்ளி தூறளாக தெறித்துக் கொண்டு இருக்கும் நீருற்றுக்கு அருகில் இருப்பது அவன் உடலை நடுங்க செய்தாலும், அசையாமல் நிலைக்குத்திய பார்வையை நீரில் பதித்து மட்டுமே இருந்தானே தவிர, அவள் முகத்தை ஏரேடுத்தும் பார்க்க வினையவில்லை. தாமதமாக உணர்கிறான் தன் சுயநலத்திற்காக அவள் வாழ்க்கையை பாழாக்கி விட்டோமோ என்று.
அதைவிடக் கொடுமை அவள் இத்தனை அருகில் இருந்தும் முன்பு போல் அவளிடம் சகஜமாக முகம் கொடுத்து பேச முடியவில்லை. அவளை ஏமாற்றி திருமணம் செய்து கொண்டு தானாக அவள் வாழ்க்கையில் உள்புகுந்தேன். இப்போது தானாகவே அவள் வாழ்வில் இருந்து வெளியேறி விடுகிறேன். தன்னை போல் ஒரு பொறுக்கி அயோக்கியனுடன் வாழ்ந்து அவள் வாழ்க்கையை ஏன் கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
இத்தனை நாளாக தான் எப்படி தனியாக வாழ்ந்து வந்தேன், அதே போலவே இனியும் இருந்து பழகிக் கொள்கிறேன் பெண்கள் சதை இல்லாமல். தன்னவள் என் மனதில் குடிவந்த பிறகு மற்ற பெண்களின் சதைக்கு என்றுமே என் ஆண்மை விரைத்ததில்லை. இனியும் தன்னவளை தவிர வேறு யாரிடமும் விரைக்காது. அவளை பிரிந்து வாழ்வது கொடியநோய் வந்து சிறிது சிறிதாக உயிர் துரக்கும் வலியை கொடுத்து வாட்டி வதைக்கும் தான். அதற்காக ராமனை தேடியவளின் மனதில், இராவணனாக பெயரில் தான் மாறி அவளுடன் வாழ துளியும் விருப்பம் இல்லை" இப்படியாக பல சிந்தனைகளில் அவன் திளைத்து இருக்க,
"நான் அப்படி உங்கள பேசி இருக்க கூடாது தான். அதுக்காக என்னைய மன்னிக்க மாட்டீயலா அத்தான்.." விம்மலாக வந்த அழுகையோடு சூடான கண்ணீர் அவன் முதுகை நனைத்ததும், உயிர் துறந்த வலி அவன் இருதயத்தில்.
"மகி விடு நீ போய் படு. விடிஞ்சதும் உன்னை கொண்டு போய் உன் வீட்ல விட்டுடறேன். அதுவரைக்கு நீ ரெஸ்ட் எடு.." என்றவன் குரல் இறுகியதோடு, அவனது வயிற்றில் கட்டிக் கொண்டு இருந்த மகியின் கைகளை ஒற்றைக் கையால் விளக்க முயற்சிக்க,
"நம்ம வீட்டுக்குன்னா போலாம் அத்தான்.. எங்க அப்பா வீட்டுக்கும் போலாம், ஆனா நம்ம ரெண்டு பேரும் ஜோடியா சந்தோஷமா.. அதை தவிர்த்து என் வீடுன்னு தனியா இனிமே நீங்க என் பேர்ல வாங்கினாதே உண்டு.." திடமான வார்த்தையால், உன்னை விட்டு பிரியமாட்டேன் என உறுதியாக அவள் கூறியதும் ஆவனின் இதயம் விட்டு விட்டு துடித்தது.
“மகிஇஇ..”அவன் ஏதோ பேச முயற்சிக்க,
"ஏஞ்சல் அத்தான்.. உங்க ஏஞ்சல்.. அப்படி மட்டும் கூப்பிடறதா இருந்தா கூப்பிடுங்க. இல்லாட்டி வாய மூடிட்டு வந்து நான் குடுக்குறத ஒழுங்கா சாப்பிடுங்க. பசில இந்த கோவத்துக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை.." உள்ளுக்குள் அவன் பாராமுகமும், அவனது செயலும் கொடுக்கும் வேதனையை தாங்க முடியாத மாது, வெளியே அவனிடம் இயல்பாக இருப்பதை போல் காட்டிக் கொள்ள மிகவும் சிரமப்பட்டு கொண்டிருக்கிறாள்.
அப்போதும் அவன் நிற்கும் இடத்தை விட்டு அசையாமல் இருப்பதை கண்டு பெருமூச்சு விட்டவள், மீனை எடுத்து வந்து மீண்டும் அவன் வாய் அருகே கொண்டு செல்ல, முகத்தை உர்ரென வைத்து அழுத்தமாக மூடி இருந்த உதட்டையும், சிறு பிள்ளையாய் அவன் கோபம் கொண்டு செய்யும் சேட்டையையும் கண்டு சிரித்த மகி,
"ஏன் அத்தான் இப்படி சின்ன புள்ள மாறி அடம் பண்றீய? நாளைக்கு நமக்கு குழந்தை பொறந்து வளந்து, அது தெரியாம தப்பு பண்ணாலும் இப்டிதான் புள்ளகிட்ட கோவிச்சிப்பீங்களா?
உங்க தாத்தா வீட்டுக்கு போங்கன்னு குழந்தைய அனுப்பி வைப்பீயலாக்கும்..?" என்றவள் அவன் பூட்டி இருந்த வாய்க்குள் எப்படியோ மீனை திணித்து இருக்க,
கடும்பசியில் இருந்தான் போலும், மீனின் சுவையை தாண்டி அதில் தன்னவளின் உழைப்பு இருப்பதை நன்றாக உணர்ந்த அர்ஜுன், அவள் விரல் தந்த சுவையையும் சேர்த்தே மென்று விழுங்கி, கசந்த புன்னகை ஒன்றை சிந்தினான்.
"தகுதி இருக்கவனுக்கு தான் புள்ளைய கண்டிக்கவும் கோவச்சுக்கவும் உரிமை இருக்கு. எனக்கு அந்த தகுதியும் உரிமையும் இல்லை. இனி எப்பவும் வராது. தேவை இல்லாத கற்பனைய வளத்துட்டு இருக்காத, அதை குடு நானே சாப்பிட்டுக்குறேன்.." அவள் கையில் இருந்த மீனை வாங்கி நின்ற இடத்திலேயே அமர்ந்த அர்ஜுன், மீனை புட்டு இன்னொரு வாய் வைத்தவன்,
"நமக்குள்ள சொல்லிக்கிற மாதிரி அப்படி எந்த உறவும் இதுவரைக்கும் இருந்ததில்ல, இனியும் இருக்கப் போறது இல்ல. நீ போனது போனதாவே இருக்கட்டும். தேவை இல்லாததையெல்லாம் நெனச்சி மனசப் போட்டு குழப்பிக்காம ஒழுங்கா காலைல உன் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போய் விடுறேன், உன் வாழ்க்கைய பாத்துக்கோ.. என்னைபத்தி எதையும் நினைக்காம.." வார்த்தைகள் தொண்டையை அடைத்தாலும், திடம் குறையாமல் கடினமாக பேசிக் கொண்டே மொத்த மீனையும் உண்டு அருகில் ஓடிய ஐஸ் போன்ற நீரில் கை அளம்பிக் கொண்டான்.
அவன் பேசிய அனைத்து பேச்சிலும் அதிர்ந்து போய் இருந்தவளுக்கு, குழந்தை விடயம் பற்றி பேசியது மிகுந்த அதிர்ச்சியை தான் கொடுத்து இருந்தது. அப்படியானால் அவன் குழந்தையே வேண்டாம் என்று சொல்ல வருகிறானா. குழந்தையிடம் கண்டிப்பு காட்ட தகுதி வேண்டுமா, அப்படி எந்த விதத்தில் குறைந்து போனான் தகுதியிலும் உரிமையிலும். அவன் கூறிய வார்த்தைகளை ஜீரணிக்கவே முடியவில்லை அவளால்.
“இப்ப நீய என்ன அத்தான் சொல்ல வரீய..” அவன் முகத்தை ஆழ்ந்து பார்த்து அழுத்தமாக கேட்டாள் மகி.
“டிவோர்ஸ் தரேன் சொல்ல வரேன்..” என்றான் அவளை போலவே அழுத்தமாக.
“ஓ..! இதுதான் உங்க முடிவா..” அவன் முகத்தை விட்டு கண் அகலமால்.
“ம்ம்.. " எங்கோ வெறித்து தலையாட்டவும், இதயம் அடிபட்டு போனது மகிக்கு.
“என்னைய பிரிஞ்சிட்டு நீய என்ன பண்ண போறதா ஐடியா..” வெளிவர துடிக்கும் கண்ணீரை உள்ளிழுத்து இன்னும் அழுத்தமாக கேட்டாள்.
“அது என் விருப்பம். அதை உன்கிட்ட சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்ல..” அலட்சிய தோரணையில் சொல்லவும் அழுகை முட்டியது.
“சரி நீய இவ்வளோ கான்ஃபிடென்ட்டா சொல்லும் போது இதுக்கு மேல உங்கக்கிட்ட நான் கேள்வி கேக்கவோ பேசவோ விரும்பல. ஆனா கடைசியா ஒன்னு சொல்றேன்..” என்றவள் கன்னம் தாண்டிய ஒரு சொட்டு கண்ணீரை புறங்கையால் துடைத்துக் கொண்டே,
“நீய எப்போ டிவோர்ஸ் தரேன்னு சொல்லிட்டியலோ இதுக்கு மேல உங்களுக்கு எனக்கும் எந்த ஒட்டும் உறவும் இல்லன்னு தானே அர்த்தம். என்னால வாழாவெட்டியா என் அப்பா வீட்ல இருந்து என் குடும்பத்துக்கு அவமானத்தை தேடி தர முடியாது. அதனால நான் எங்கயாவது போறேன். யார் என்னைய தேடி வந்தாலும் வராட்டியும் நீய மட்டும் என்னைய தேடி வந்துராதீய..” பாறையாக இறுகி தொண்டை கரகரக்க சொன்னவள், ஓடையில் இறங்கி நடந்து சரசரவென குகையை விட்டு வெளியேறி, கொட்டும் மழையில் கால் போனப் போக்கில் சென்றவளின் கண்களில் இருந்து வழியும் கண்ணீர் மழைநீரோடு சேர்ந்து கரைந்து போனது.
ஒரு நொடி அவள் என்ன கூறினால் என்று மூளையில் எட்டாமல் திக்பிரம்மை பிடித்தவன் போல அமர்ந்து இருந்தவனுக்கு, சில வினாடிகள் பிடித்தது மகி பேசியதை புரிந்துக் கொள்ள. தலையில் அடித்துக் கொண்டவன் வேகமாக எழும்போது கை வலி சுருக்கென்றாலும் அதை பொருட்படுத்தாமல், தானும் மழையில் இறங்கி "ஏஞ்சல்..." என கத்திட, இருட்டில் அவளை கண்டு தேடி ஓடுவது சவாலான ஒன்று தான்.
“யாழு..” தொண்டை கிழிய கர்ஜித்தும் பலன் இல்லாமல் போக "ஏஞ்சல்.. இப்ப மட்டும் நீ என் கண்ணு முன்னாடி வரல, ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி சுஜிதா எங்கிட்ட வந்து அப்ரோச் பண்ணா நம்ம டேட் பண்ணலாமான்னு. நான் ரிஜெக்ட்லாம் பண்ணல ஜஸ்ட் யோசிச்சி சொல்றேன்னு தான் சொல்லிட்டு வந்தேன். நீயும் வேற உன்னை தேடி வரக் கூடாதுன்னு சொல்லிட்ட. சோ நான்.." என சொல்லும் போதே அவன் கன்னத்தில் பளார் என ஒரு அடி.
அவளே தான் அவன் ஏஞ்சல். எந்த பக்கத்தில் இருந்து வந்தாளோ! இப்போது ராட்சசியாக உருமாதிரி அவன் முன் இருந்தாள். அவன் கன்னத்தில் கை வைத்து இதழில் தவழும் குறும்பு சிரிப்பை மறைத்தபடி மனைவியை பார்க்க,
"அந்த சுஜிதாக்கு ஓகே சொல்லதே எனக்கு டிவோர்ஸ் தரேன்னு சொன்னியலா?” கண்களை உருட்டி அவள் முறைத்த முறைப்பில் ஒற்றைக் கையால் அவளை இழுத்து அணைத்துக் கொண்டான். முதலில் திமிறினால் பின் அடங்கி போனாள் கண்ணீரோடு.
இரு தேகமும் நடுங்க இன்னும் நன்றாக பின்னிக்கொண்டது தேகங்கள் இரண்டும். அவள் தேம்பும் சத்தம் அவன் செவியை எட்ட, மனைவி இடையில் தவழ்ந்த கரம் இடைசங்கிலியோடு உறவாடி கசக்கி பிடித்தது இறுக்கமாக.
“குளிருது.. குளிருது.. இருஉயிர் குளிருது.. காதல் உறவாடி.
நகருது.. நகருது.. ஒருவிரல் நகருது.. மோட்ச வழி தேடி..
கடலிலே தீ பிடித்தால்.. மீன்களின் கனவுகள் கலைவதில்லை..
ஊர்களில் தீ பிடித்தால்.. காதலில் உறவுகள் எரிவதில்லை..”
அவள் விசும்பல் சத்தம் அதிகரிக்க, அதிகரிக்க மனைவி காதருகில் உதடு உரசிய அர்ஜுன்,
“நான் அவகிட்ட என்ன சொல்ல போறேன்னா..” ரகசிய குரலில் தொடங்கி,
"இன்னொரு முறை எங்கிட்ட பேச முயற்சி பண்ணா கூட கொலை பண்ணிடுவேன்னு சொல்லலாம்னு இருந்தேன். அவசரப்பட்டு கைய நீட்டீடியேடி. என்னை பாத்தா உனக்கு பாவமா இல்லையா ஏஞ்சல்.." ஹஸ்கியாக கேட்டு அவள் காதை இரண்டு பற்களால் கடித்து இழுக்க.
“ஸ்ஸ்ஸ்..” என்ற முனகல் சத்தம் அவளிடம்.
“யாரு நீயலா பாவம்? கொஞ்ச நேரத்துல என்னென்னலாம் பேசுனீய.. என் மனசு எப்படி வலிச்சுது தெரியுமா அத்தான் உங்களுக்கு. கோவத்துல ஏதோ ரெண்டு வார்த்தை பேசி கோச்சிட்டு போய்ட்டேன். அதுக்காக அப்படியே இருந்திடுவேனா? அந்த சூழ்நிலைல உங்களுக்கு மனைவியா மட்டும் யோசிச்சேனே தவிர, வேற எந்த கோணத்துலயும் எனக்கு யோசிக்க தோணல அத்தான்.
சாதாரண பொண்ணா என்னால நீங்க செஞ்சத ஏத்துக்க முடியாம கோவம் வந்துடுச்சு. அதுக்காக உங்கள வெறுத்திட்டு நான் எங்க போறதாம்.. மனசு ஆறுதலுக்கு ஊருக்கு போனேன், அங்க போயி மட்டும் உங்கள பிரிஞ்சி நான் ஒன்னும் சந்தோசமா இருந்திடலையே அத்தான். ராத்திரி முழுக்க முட்ட முட்ட முழிச்சிட்டே உக்காந்து இருப்பேன்.
நீய என்ன பண்ணுவீயன்னு நெனச்சி பயந்து. கதிர் மாமா பொறுமையாதே உங்கள பாக்க கூட்டிட்டு போவேன்னு சொல்லுச்சே தவிர, ஜெகதீஷ் பிரச்சனைகளை பத்தி எதையுமே சொல்லல. இதுக்கு நடுவுல கனவு வேற பயத்துல உயிர் போயிடுச்சி அத்தான். ராமனா புருசன் கிடைக்கணும்னு நெனச்ச என் ஆசை வேணும்னா நிறைவேறாம இருந்து இருக்கலாம்.
ஆனா என் காதல் நீயதான் அத்தான். அது என்னைக்குமே மாறாதுல்ல அதேமாதிரி நீய என்மேல வச்சி இருக்க காதலும் மாறாது அத்தான். எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு. உங்களுக்கும் அந்த நம்பிக்கை இருந்தா என்னோட சேந்து வாழுங்க. இல்லன்னா நீய கொடுக்குறேன்னு சொன்ன டிவோர்ஸ குடுங்க. நான் வேணும்னா பக்கத்து ஊட்டு பல்லவி அத்தை பையன் டில்லி போயி இருக்கான். அவன் வந்ததும்..” என்று இழுத்தது தான் தாமதம், பொறாமை கொண்டு கொத்தாக விழுகப்பட்டது செவ்விதழ்கள்.
"இதயத்தில் வலி ஒன்று வருது.. உன் இமைகளின் முடி கொண்டு தடவு..
நெஞ்சுக்குள்ளே எரியுது நெருப்பு.. இத நீர் கொண்டு அணைப்பது உன் பொறுப்பு..
இது தண்ணீர் ஊற்றியா தீரும்.. நான் பன்னீர் ஊற்றினால் மாறும்.."
எத்தனை நேரம் முத்தம் பறிப்பு வேலை நடந்ததோ, இருவரும் கட்டிக் கொண்டதும் மழை விட்டு லேசான தூறல் மட்டுமே போட்டுக் கொண்டு இருந்த வானம், இவர்களின் முத்த சத்தம் கேட்க முடியாமல் எரிச்சலுற்று மீண்டும் அருவி போல் கொட்ட தொடங்கி விட்டது.
அர்ஜுன் கையில் இருக்கும் காயம் நினைவுக்கு வந்து, மீண்டும் தன் முட்டாள் தனத்தை எண்ணி நொந்து போனவள், வலுக்கட்டாயமாக கணவனை விட்டுபிரிந்து, மூச்சு வாங்க அவன் கை பிடித்துக் கொண்டு குகைக்குள் ஓடவும், அமைதியாக மௌன புன்னகை சிந்தியபடி அவள் பின்னே சென்றான்.
அருகருகே இருவரும் ஒட்டிக் கொண்டு மூங்கில் படுக்கையில் அமர்ந்து இருக்க, இருவரின் தேகமும் அநியாயத்துக்கும் நடுங்கத்தொடங்கியது.
பாவமாக அவனை பார்த்த மகி “சும்மா இருந்த உங்களையும் நனைய வச்சிட்டேனே அத்தான். காயம் வேற இருக்கு. உடம்பு இப்படி நடுங்குது காய்ச்சல் வந்தா ரொம்ப கஷ்டமாகிடும். ஈர பேண்ட் போட்டுட்டு எவ்வளோ நேரம் இருக்க முடியும் அதனால..” என்றவளின் வார்த்தை மீன் முள்ளாய் தொண்டையில் சிக்கி வர மறுத்தன.
“அதனால..” என கேட்டவன் குரலும் குளிர் தாங்காமல் நடுங்கியது.
“பேசாம பேண்ட்ட க..கழட்டிடுங்களேன்..” திக்கித் திணறி கூறிய மகி, மீண்டும் அவன் காயத்தில் மூலிகை சாரு பிழிந்து பத்து போல் போட்டு விட்டவள், சட்டென எழுந்து சென்று நெருப்பை தனல் மூட்டி விட்டு அவனை பாராமல் திரும்பி நின்ற மகிக்கு, புடவை நனைந்து அப்பட்டமாக வளைவு நெளிவுகளை காட்டிக் கொடுக்கும் தன் உடலை, தன்னவனின் பாம்பு கண்களில் இருந்து மறைக்க மிகவும் கடினமான வேலையாகிப் போனது.
சூடான மூச்சிக் காற்று அவள் பின்னங்கழுத்தில் மோதி பெண்மையில் பிரலயம் உண்டு பண்ண வைக்க, ஆடவனின் ஐஸ் போன்ற வலிய கரம் பெண் வயிற்றில் அழுதமாய் பதிந்து, மேலும் அவள் உடலை கொதிக்க செய்து நடுக்கமுண்டானது.
“அத்தான் என்னாச்சி ரொம்ப குளிருதா..” என்றாள் திக்கித் திணறி.
அவன் கரத்தின் மீது தன் கரம் பதிக்க, வயிற்றில் தவழும் அவனது உள்ளங்கை பனி பிரதேசமாகவும், மேலே தொட்ட அவன் புறங்கை அனல் கக்கும் தீபிழம்பு போலவும், ஒரே நேரத்தில் பனிசூடு ரெண்டும் பரவி, அவள் வயிற்றுக்குள் தான் ஏதோ புதுவித பனிமழை பொழியத் தொடங்கியது.
“குளிர் ரொம்ப இருக்கு தான்.. ஆனா, அதவிட வேற ஏதோ ஒன்னும் ரொம்ப நேரமா அதிகமா உடம்புல பாஞ்சி முட்டி முறுக்குதே டி..” கிறங்கியவன் உடல் மாற்றம் கண்டு திகைத்து விழித்தாள் பாவை.
இருவருமே இந்த ஏகாந்த இரவின் குளுமையின் அழகிய தனிமையில் திளைத்து, இருவரின் நெருக்கத்திலும் பற்றி எரியும் தாப நெருப்போடு மௌனமாக நின்று இருக்க, நேரம் கூட கூட எப்போதும் நடு இரவில் அவனோடு ஒட்டிக் கொண்டு உயிரை பிழியும் சாத்தான் ஒன்று இப்போது அவன் உடலில் இறங்கி, அதன் வேலையை செய்ய ஆயுத்தமானது போலும்.
மோகத்தின் பிடி இறுகி போதை வேண்டும் என்ற வெறி அவன் மனதில் தானாக ஒட்டிக்கொண்டு, சக்கையாக அவள் வயிற்றை பிழிந்து மூர்கமாக அவன் நடந்துக்கொண்ட விதத்திலே கண்டு கொண்டாள் மகி. தன்னவன் போதை வெறி பிடித்த மிருகமாக மாறத் தொடங்கி விட்டான் என்று.
மனம் வலிக்க அவன் புறம் திரும்பிய மகி, உண்மையாகவே குளிர் தாங்க முடியாமல் ஈர பேண்டை கழட்டி விட்டு ஆடையின்றி நிற்கும் கணவனை கண்டு திகைத்து போனவளுக்கு, அதை விட உயர்ந்து நிற்கும் அவனது மன்மத அம்பை கண்டு மிரலும் மான்குட்டியாய் உதடு கடித்து தன்னை சரிசெய்ய முயற்சித்து தோற்று தான் போனாள்.
மனதளவில் இருவரும் இணைந்து இருந்தாலும், இன்னும் உடளவில் இணையாத போது கணவனின் ரகசிய குறி கண்டு மனதில் பரவிய நடுக்கத்தை அடக்க முடியவில்லை அவளால். நேரங்கள் கடந்த நிலையில் காமம் வடிந்து பேய் பிடித்தவன் போல் மாறிப் போனான் அர்ஜூன்.
“ஆஆஆஆ..!” அவன் தலையை பிடித்துக் கொண்டு கத்திய கத்தல் சத்தம், அந்த காட்டையே அதிர வைத்தது.
உடல் தூக்கிவாரி போட்டு நெஞ்சிகூடு வெளியே வந்து விடும் அளவுக்கு பயத்தில் இயதயம் படபடத்து போன மகி,
“அத்தான்..” என பதட்டமாக கத்தியபடி அவனை நெருங்கியவள், அடங்காமல் திமிரும் காளையாய் முரண்டு பிடித்தவனை தள்ளிக் கொண்டு போயி மூங்கில் படுக்கையில் அமரவைத்தவளாக, அவன் கன்னம் ஏந்தியவள்,
“அத்தான் இங்க நம்ம ரெண்டு பேர் மட்டும் தான் இருக்கோம்.. இந்த நேரத்துல நீய இப்படி நடந்துகிட்டா நான் தனியா உங்கள வச்சிட்டு என்ன பண்ணுவேன்.. உங்களுக்கு குடுக்க மருந்து கூட கைல இல்ல. தயவுசெஞ்சி நிலைமைய புரிஞ்சிக்கிட்டு அமைதியா இருங்க அத்தான்..
காலைல எல்லாம் சரியாகிடும். பாருங்க கை அசைவு கொடுக்குறதால ரத்தம் கசியுது. அது உங்களுக்கு வலிக்குமோ என்னவோ, அதை பாக்க பாக்க எனக்கு வலிக்கும் அத்தான்" அவன் படும் வேதனை பொறுக்காமல் அழுகையோடு, தவிப்பாக கூறிய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அர்ஜுனின் மனம் உள்வாங்கிக் கொண்டாலும், மூளை விடுவதாய் இல்லை.
அவளை தள்ளி விட்டு எழுந்து நின்று எதையோ தேடி பைத்தியம் போல் கத்தியவனை, மருந்து இல்லாமல் அடக்க மிகவும் கடினமான வேலையாய் போனது மகிக்கு. தலையில் கை வைத்தபடி ஒன்றும் புரியாமல் தவித்த மகி, கையறு நிலையில் தளர்ந்து போய் பொத்தென அமர்ந்தவள், எதேர்ச்சையாக அவன் கூரிய பாறை ஒன்றை கையில் எடுப்பதை பார்த்ததும், உயிர் நின்று துடித்தது.
“அத்தான்.. என்ன பண்றீய..?” பதட்டமாகி அவன் கையில் இருந்த பாறையை பிடுங்கி எறிய, அவள் கன்னமும் சேர்ந்தே எரிந்தது.
வலி பொறுத்துக் கொண்ட மகி, கலங்கிய கண்ணை துடைத்துவிட்டு, தாவி அவனை அணைத்து நெற்றி, மூக்கு, கன்னம், கழுத்து என முத்தத்தை வாரிக் கொடுத்து ஆண் இதழை முதல் முறையாக அவளாக கவ்விக் கொண்டாள். தன்னிலைக்கு அவன் இப்படியாவது வந்து விடமாட்டானா என்ற தவிப்போடு.
அவளது உப்பு சுவை மிகுந்த கண்ணீரையும் சேர்த்தே அவன் உமிழ்நீரில் கலக்க விட, வெகு நேரம் கடந்த நிலையில் போதை வஸ்து எடுத்த மயக்கத்தை போல் கண்கள் சொருகி வேறு ஒரு அழகிய உலகத்தில் மிதந்துக் கொண்டு இருந்தான் ஆடவன்.
மெல்ல தன் உணர்வுகளை தேடி கண்டறிந்து, கொடிய மான்ஸ்டரை விரட்டி அடித்தவன் தேகம், மீண்டும் தன்னவளின் நெருக்கத்திலும் அவளாக கொடுக்கும் முதல் இதழ் முத்தத்திலும் உடல் தகித்து, இடை கசக்கி, அவன் கரம் முன்னேற, தடுக்கவில்லை அவள். மாறாக அவன் சற்று இயல்பு நிலைக்கு வந்து விட்டானே என்ற மகிழ்ச்சியில் இருக்க,
அவள் சேலை விளக்கி லேசாக வெளியே தெரிந்த இரட்டையர்களை ஒற்றை கரம் வைத்தே வதைத்து விட்டான் அர்ஜுன்.
“ஹ்ம்..” அவனது ஒவ்வொரு தீண்டலுக்கும் தனது உதட்டை அவன்வசம் எடுத்து மென்று தின்பவன் வாய்குள்ளே அவள் முனக, பெண்ணவளின் ஒத்துழைப்பில் ஆடவனின் தேகமோ பற்றி எரியும் நெருப்பாக தகித்தது.
மகியின் உடல்கொண்ட நடுக்கத்தை குறைக்காமல் இன்னும் நடுங்க செய்திட, மெல்ல இருவரும் நகர்ந்து வந்து மூங்கில் படுக்கையில் அமர்ந்து முத்த வேட்டையோடு சேர்த்து பழத்தோட்ட அறுவடையும் நடத்திக் கொண்டு இருக்க, பூ பூக்கும் முன்பே வதங்கி போனது மெல்லிய மலர்க்கொடி.
“ஹ்ம்.. ம்ம்..” என விதவிதமாக அவள் கண் சொக்கி முனங்கும் முனகள் யாவும், ஆடவனை அவள் மேல் பித்துக்குளிக்கச் செய்தது.
சேலையை மொத்தமாக அவள் மேலிருந்து உருவி பாறை மேல் வீசவும், கூச்சத்தில் தன்னால் அவள் கைகள் மார்புக்கூட்டை மறைக்கச் செல்ல, அதற்குள் அங்கு அவன் இதழ்கள் தடம் மாறி போனது.
கண்களை இறுக்கமாக மூடி தன்னவனின் செயல்களை வரவேற்கும் விதமாக, அவனது கழுத்தில் இருந்து அழுத்தமாக தடவிக் கொண்டே அவன் தலைமுடியை இறுக்கமாக பற்றிய மகி, தனது மார்போடு சேர்த்து கணவனை அணைத்துக் கொள்ள, கொள்ளை இன்பம் அவன் நெஞ்சில்.
வேகமாக கட்டவிழ்க்க பட்டு ஆடைகளுக்கு விடுதலை கொடுக்க, பெண்ணவளின் மேனி அழகை கண்டு மெய்சொக்கி அவள் மார்பில் விழுந்து இளைப்பாரியவனுக்கு காயம்பட்ட கை மிகவும் சதி செய்தது, தன்னவளின் செழுமைகளை தொட்டு மோட்சம் பெறாமல். மீதம் இருந்த ஒற்றை கையில் பெண்ணழகை மொத்தமாக அடக்க முடியாமல் பஞ்சத்தில் அடிப்பட்டவன் போல மஞ்சத்தில் மிகவும் திண்டாடிபோனான் அர்ஜூன்.
அதிலும் அவளின் சுக முனகள் இன்னும் அவள் மேல் பைத்தியம் பிடிக்க செய்ய, இருளின் பொன்னிற வெளிச்சத்தில், கிறக்கத்தில் விழி மூடி இருந்த மனைவியின் முகஅழகை கண்டு ரசித்துக் கொண்டே இன்னும் முன்னேறினான்.
பெண்ணவளை முழுமையாக அவனுள் செலுத்தி மின்மினிப்பூச்சி மேல் எதற்காக பொறாமை கொண்டானோ, அதை நிறைவேற்றி அவள் நாபிக் குழியை உறிஞ்சி அவள் உயிரையும் சேர்த்தே பறுகியவன், தனியாக அவள் இடையில் இங்கும் அங்கும் நகர்ந்து ஜொலிக்கும் அவனுக்கு பிடித்தமான இடைக்கும், இடை சங்கிலிக்கும் தனித்தனியா முத்தமிட்ட அர்ஜுன், மெல்ல மேலேறி அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தமான பிளாக்பெர்ரியை ஒவ்வொரு முறையும் அவன் கடித்து சுவைக்கையில், பெண்ணவளின் அங்கம் புடைத்து இன்னும் அவனுக்கு வாகாக மேலெழும்பி தாராளமாக தன்னை தன்னவனுக்கு வாரி வழங்கினாள் பாவை.
"தேகங்கள் பரிமாற.. நம் உள்ளங்கள் இடம் மாறும்..
பேரின்ப பூஜைகளே.. உன் பெண்மைக்கு பரிகாரம்..
மழை இல்லாமலும்.. தென்றல் சொல்லாமலும்.. நம் நெஞ்சுக்குள் இப்போது லட்சம் பூ மலரும்.."
பெண்ணவளின் தாமரை மலர் விரித்து தேன் எடுக்க “ஹான்..!” என கண் சொக்கி துடிதுடித்தவள் கால்கள் இரண்டையும் அவஸ்தையாக மூட முயல, முடிந்தால் தானே!
அவன் தலை இடித்து பெண்ணவளை பெரும் துன்பத்திற்கு உள்ளாக்கி அவன் நாவினால் பல வித்தை காட்டி, அங்கேயே எச்சில் ஊற வாசம் செய்ய, இன்ப அவஸ்தையில்,
"அத்தான்.. வேணாம்.." என சிணுங்கி அவன் தலை முடியை கொத்தாக கையில் பற்றி இழுத்து தனது மார்பில் போட்டுக் கொண்டவளின் அடி வயிற்றுக்குள், அவன் எச்சில் சென்று குருகுறுப்பை மூட்டி, சித்திரவதைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, அவன் முகம் பார்க்க முடியாமல் வெட்கத்தில் மொத்த உடலும் குப்பென சிவந்து போனது.
ஏற்கனவே பொன்னிற வெளிச்சத்தில் தேவதை போல் ஜொலித்தவள் இன்னும் வெட்கப் போர்வை போர்த்தி, முகத்தோடு சேர்த்து உடலும் செந்நிறமாக சிவந்து அவன் இதயத் துடிப்பை மொத்தமாக நிறுத்தி விடும் வேலையில் இறங்கி விட்டாள் போலும்.
"நெஞ்சுக்குழி விட்டு விட்டு துடிக்கும்..
அடி நெருப்புக்குள் ஏன் இந்த நடுக்கம்..
முகத்துக்கும் முகத்துக்கும் சண்டையா..
அட முத்தமிட வேறு இடம் இல்லையா..
மழைத் துளி மழைதுளி தொல்லையா..
அட அடை மழை தாங்க எண்ணம் இல்லையா.."
அவள் தேகத்தில் ஒரு இடம் பாக்கி இல்லாமல் அவன் இதழ்கள் ஊறவும், கீழ் உதட்டை கடித்து, அவள் உடலை வளைத்த அழகில் ஆடவனின் ஆண்மைக்குள் பூகம்பம் உண்டு செய்ய, இதழை விடுத்து அவள் தலை முதல் பாதம் வரை வீறுக்கொண்டு எழுந்து நின்ற மன்மத அம்பினால் தாக்குதல் வேட்டை நடத்த, நிலைக்குலைந்து போனாள் பாவை.
விரலும் இதழும் உடலும் தழுவும் போது வராத உணர்வு, அவன் கூர் கொம்பு பட்டு உடலை நடுங்க வைத்தது.
"சுற்றி எல்லாம் எரிகிற போது.. நாம் இன்பம் கொள்வது ஏது..
அடி பூகம்ப வேலையிலும்.. இரு வான்கோழி களவி கொள்ளும்.."
இதற்கு மேலும் அவனை விட்டால் கத்தி பார்வையால் குத்திக் கிழித்து தன்னை இன்பக்கொலை செய்து விடுவான் என்ற பயம் கொண்டு, கணவனின் கண்களை தனது கரத்தால் மூடி தலையை திருப்ப, கண் இல்லை என்றால் கை இல்லையா என்ன? மூடிய கண்ணை அவளாகவே விலக்கும் படி அவள் பெண்மையில் விரல் வித்தை காட்டி கூசச் செய்ய, உடல் திடுக்கிட்டு அவன் எதிர்பார்த்த படியே, அவன் கண்களில் இருந்து கை விலக்கியவள்,
“ஐய்யோ! ச்சீ..” இப்போது அவள் முகத்தை மொத்தமாக மூடிக் கொண்டவளை ரசித்துக் கொண்டே வயிற்றியில் முகம் புதைத்து, மீண்டும் அவள் பெண்மைக்குள் புதையலை தேடச்செல்ல தலையை நகர்த்த, பதறிப் போய் மீண்டும் அவனை தன் மேல் இழுத்து போட்டு இறுக்கமாக கட்டிக் கொண்டாள்.
"வேண்டாமே.." பாவமாக கண்களால் இறைஞ்ச.
"முடியாது போடி எனக்கு ரொம்ப புடிச்சி இருக்கு.. திரும்பவும் வேணும்.." அடம் செய்த அர்ஜுன், ப்ளாக்பெரியின் சுவையை நாவில் நிரப்பி மீண்டும் அவன் கீழ் இறங்க பார்க்க, விடாமல் இறுக்கமாக அணைத்துக் கொண்ட மகி, அவன் முகத்தில் முத்தகாவியம் வரைந்து ஆடவனை திக்குமுக்காட செய்தாள் பாவை.
"தேகத்தை அணைத்து விடு.. சுடும் தீ கூட அணைந்து விடும்..
அட உன் பேச்சிலும்.. விடும் உன் மூச்சிலும்..
சுற்றி நின்றாலும்.. தீவண்ணம் அணைவது தின்னம்.."
மனைவியின் எண்ணப்படியே அவள் முத்தத்திற்கு இணைந்து இசைந்துக் கொடுத்துக் கொண்டே மெல்ல அவன் ஆண்மையை அவளுள் செலுத்த, முதல் முறையாக மொட்டு விரியவும் சுக வேதனையில் “ஹக்.. அத்தான்..” என்ற அலறலோடு இன்னும் இறுக்கி தன்னவனை கட்டிக் கொண்டாள்.
அவள் வலி உணராதபடி மெதுமெதுவாக ஏவுகனையை இயக்கி, மனைவி முகம் சற்று இறுக்கம் தளரவும் தன் வேகத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கூட்டி இருவரும் தங்களின் இல்லறத்தை இன்பமாக தொடங்கினர்.
வெளியே கொட்டும் மழை சத்தம், உள்ளே நீர்வீழ்ச்சி கொட்டும் சத்தம் என்று உச்சம் பெரும் வேளையிலே பெண்மைக்குள் ஆடவனின் நீர்வீழ்ச்சி ஊற்றிதும், இரு தேகமும் ஒரு நிமிடம் விட்டுவிட்டு துடித்து, நரம்புகள் விருவிருவென இழுக்கும் வேலை, இருவருக்கு மட்டும் கேட்கும் சத்தம் என்று விடிய விடிய ஓய்வே இல்லாது இல்லறத்தை இன்பமாக பயின்று கொண்டு இருந்தனர்.
"குளிருது.. குளிருது.. இருஉயிர் குளிருது.. காதல் உறவாடி..
நகருது.. நகருது.. ஒருவிரல் நகருது.. மோட்ச வழி தேடி.."
சீரான வேகத்தில் எரிந்துக் கொண்டிருந்த நெருப்பு அதன் பொன்னிற வெளிச்சத்தை இருள் சூழ்ந்த குகை முழுக்க மிளிர வைத்து, கொட்டும் வெள்ளி நீர்வீழ்ச்சியை தங்க அருவியாக மாற்றி பார்க்கவே ரசிக்க தோன்றும் இடமாக இருந்தது குகையினுள்.
“ஸ்ஸ்..ஆ..” மெல்லிய வலி முனுகளோடு கடினப்பட்டு கண் விழித்த அர்ஜூன் தான் இருக்கும் இடத்தை சுற்றியும் பார்த்தபடியே , மகி கடினப்பட்டு அவனுக்காக உருவாக்கி இருந்த மூங்கில் படுக்கையில் கால்களை தளரதொங்க விட்டு மெதுவாக எழுந்து அமர்ந்து, அவன் மேல் இருந்த தன்னவளின் புடவையை யோசனையாக எடுத்து பார்த்தவன் மனதில் படபடப்பு.
அவள் புடவை என்னிடம் இங்கு இருக்கிறது என்றால் அவள் எங்கே? தன்னவளுக்கு என்னானது? தான்வேறு அவளை அனாமத்தாக நடுகாட்டில் தூக்கி வந்து போட்டு இத்தனை நேரம் மயங்கி விட்டேனே! ஆதிகேசவ் ஆட்கள் அவளை ஏதாவது செய்து இருப்பார்களா என்ற பலவிதமான பயத்தில், அவன் காயங்களை மறந்து சடாரென எழ முயற்சித்து காயம்பட்ட கையை ஊன்றி விட, வலி உயிர் போனது.
“ஸ்ஸ்.. அம்மா..” லேசாக கத்திக் கொண்டு மீண்டும் அமர்ந்தவன் முகசுளிப்போடு கண்களை திறந்த அர்ஜுனின் கண்கள் ஆச்சிரியத்தில் விரிந்தது.
கரடுமுரடு சுவர் போன்ற பாறையின் மீது தலை சாய்த்து, வெறும் பாவாடை ரவிக்கையில் பொன்னிற வெளிச்சத்தில் சோர்வாய் துயில் கொள்ளும் அவன் அழகு தேவதையை கண்டு பிரம்மித்து போனவன், தன் கையில் கட்டி இருந்த கை கடிகாரத்தில் நாளையும் நேரத்தையும் பார்த்து அதிர்ச்சியுற்று அவன் இருக்கும் இடத்தை நன்றாக சுற்றிப் பார்த்தான்.
அவன் இருக்கும் மூங்கில் படுக்கையில் இருந்து, அவன் காயத்தில் இருந்த மூலிகை சாரு, எரியும் நெருப்பு, அதில் சுட்ட மீன் வாசம், மா இலைகளை குச்சிகளால் இணைத்து பின்னி கூடை போல் அமைத்து, பறித்து வந்த பழங்கள் கிழங்குகள் அனைத்தையும் அதனுள் அடுக்கி, நெருப்புக்கு சற்று தூரம் உள்ள உயர்ந்த பாறை மேல் பூச்சிகள் ஏறாதவாரு வைத்து இருந்தாள்.
இதை எல்லாம் பார்க்கும் போதே நன்றாக தெரிந்தது அத்தனை எளிதில் செய்யக் கூடிய வேலைகள் இல்லை என்று. ஆனால் இவள் தனியாக அனைத்து வேலைகளையும் பார்த்து இருக்கிறாள் என்று நினைத்தவனுக்கு, மனைவியை பிரம்மிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.
இதெல்லாம் தான்தான் அவளுக்காக பொறுப்பாக பார்த்து பார்த்து செய்து இருக்க வேண்டும். ஆனால் தன்னவள் மட்டும் தனியாக மயக்கத்தில் இருந்த தன்னை வைத்துக் கொண்டு எத்தனை தூரம் கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறாள். அதிலும் தன்னை உயரத்தில் படுக்க வைத்து விட்டு அவள் கீழே அமர்ந்த வாக்கிலே தூங்கிக் கொண்டு இருக்கிறாளே என்று நினைக்கையில் மனம் பாரமாகிப் போனது.
வெகு நேரமாக தன்னவளையே இமை வெட்டாமல் பார்த்த அர்ஜுன், அவள் இருந்த நிலையை பார்க்க பார்க்க மூச்சு திணறி இறந்து விடுவதை போல் இருந்தது, மனைவியின் மேனி அழகில்.
அடர்ந்த காட்டுக்கு நடுவே இருக்கும் மறைவான குகைக்குள் கொட்டும் நீருற்றுக்கு அடியில் இருவர் மட்டும் இருக்கும் அழகான குளுகுளு தருணம். அதிலும் நெருப்பின் செந்நிற ஒளிகள் பெண்ணவளின் மொத்த மேனியிலும் பட்டு மின்னிக் கொண்டு இருக்க, இருளில் தன் பச்சை நிற ஒளியை வீசி குகையை சுற்றிலும் இங்கும் அங்குமாய் இன்பமாக வட்டமிட்டு பறந்துக் கொண்டு இருந்த மின்மினிப் பூச்சிகளில் ஒன்று பறந்து வந்து, பாவையின் நாபிக் குழிக்குள் உள்புகுந்து வைரம் போல் மின்னி அவள் மணிவயிற்றை அலங்கரித்ததோடு அவள் இடையில் இருந்த இடைசங்கிலியை பளபளப்புக் கூட்டிக் காட்டி, ஆணவன் கண்களை கொள்ளையிட்டு சொக்க வைத்தது.
"ஈச்சி எலுமிச்சி ஏடி கருவாச்சி..
ஈச்சி எலுமிச்சி ஏடி கருவாச்சி..
தண்ணிக்குள்ள பாத்தவளும் நீதான் பேச்சி..
கத்தி ரெண்டு வெச்சிருக்கும் கண்ணே சாட்சி..
ஈச்சி எலுமிச்சி... ஏடி கருவாச்சி.."
“ஐயோ.. இவ என்ன எப்படி பாத்தாலும் இவ்வளோ அழகா இருக்கா.. இல்ல இவ எப்படி இருந்தாலும் என் கண்ணுக்கு தான் அழகா தெரியிறாளா..” என்ற யோசனையோடு சேர்த்து சிறு பொறாமையும் எட்டிப் பார்த்தது. தன்னவளின் உடலில் தன் நாக்கும் விரலும் சுழல வேண்டிய இடத்தில், பட்டா போட்டு அமர்ந்து மின்னிக் கொண்டு அவனை கண்டு இளக்காரமாய் சிரிக்கும் மின்மினிப்பூச்சியின் மேல்.
சட்டென அவன் முகம் இறுகியது எதையோ நினைத்து. வலது உள்ளங்கையை இறுக்கமாக மூடி கண்களையும் மூடிக் கொண்டான்.
நேற்று இரவு வானில் ஜொலித்த வெள்ளிநிலவும் நட்சத்திரங்களும் இன்று காணாமல் போய், அடர் கருமேகங்கள் சூழ்ந்து மின்னல் வெட்டி ராட்சச காற்று வீசி ஆங்காங்கே லேசாக இடி இடித்து மழை பொழிய தொடங்கியது. முதலில் லேசாக சாரல் போல் தூறிய மழைதுளிகள் சட்டென அடைமழையாக மாறி, குகைகுள் ஆங்காங்கே இருக்கும் ஓட்டைகளில் இருந்து சிறு சிறு அருவிபோல் கொட்டட் தொடங்கிட,
சரியாக மகி அமர்ந்து இருந்த இடத்துக்கு நேர் உள்ள பாறையின் மேல் இருந்து தேங்கி இருந்த மொத்த மழைநீரும் பிச்சிக் கொண்டு கொட்டியதில், அவள் தொப்புளில் மின்னிய மின்மினிப் பூச்சி எங்கே சென்றதோ. யாரோ வாளி நீரை மொத்தமாக தலைக்கு மேல் கொட்டியதை போன்று மொத்தமாக நனைந்த நிலையில் அடித்துப் பிடித்து எழுந்தவளாக, அரண்டு நின்ற மனைவியை பார்த்தவன் கண்கள் காமபானம் அருந்தியதை போல் சிவந்து போனது.
"ஆகாயம் பூவாளி அதுபாட்டுக்கு ஒழுக, துளிக துளிக விழுதே..
சிறுதண்ணி தோளோடும் மாறோடும் விழுந்து. தொடாத எடமும் தொடுதே. .
ஒத்த மழத்துளி பாத்த எடம்.. பித்துக்குளி இவன் பாக்கலையே.. பூத்தும் அரும்பு பூக்கலையே.. தொட்ட கடன் இன்னும் தீக்கலையே..
மச்ச கன்னி ஒன்ன காங்கலயே.. ஒத்த கண்ணு மட்டும் தூங்கலையே.. பாட்டு சத்தம் கேக்கலையே.. அந்தி பகல் ஏதும் பாக்கலையே.."
திடீரென கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு நீர் அவள் மேல் கொட்டவும் மிரண்டு போனவள், குளிரில் நடுங்கிய தேகத்தில் கைகளால் குருக்காக கட்டிக் கொண்டு முகத்தில் வழிந்த நீரை துடைத்தபடியே வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள். இஷ்டத்திற்கும் மழை வெளுத்து வாங்கியதை கண்டு பெருமூச்சு விட்டபடி எரியும் நெருப்பை பார்க்க, அது நீர் பட்டதில் நெருப்பு அணைவது போல் இருக்கவே, தன்னவன் முட்ட முட்ட முழித்துக் கொண்டு பார்வையால் தன்னையே அணுஅணுவாய் விழுங்குவதை அறியாத போன மகி,
எங்கே நெருப்பு அணைந்து விடுமோ என்ற கவலையில் மார்பை மூடி இருந்த கைகளை விளக்கி வேகமாக குனிந்து இன்னும் வாகாக கணவன் பார்வைக்கு தன் முன்னழகை படையலிட்டுக் காட்டி, ஓரமாக வைத்திருந்த சுள்ளிகளை அதில் போட்டு நீர் கொட்டாத இடத்தில் மற்றுமொரு நெருப்பை மூட்டியதும், அவனின் ஆண்மையின் தாப நெருப்பையும் சேர்த்தே எரிய போட முடிவுகட்டி விட்டாள் போலும். இன்னும் அவ்விடம் பிரகாசமாக ஒலி வீச தொடங்கியதும் அதன் ஏகாந்த அழகில் மின்னி வெளியே பிதுங்கி தெரிந்துக் கொண்டு இருந்த பூபந்தில் சறுக்கிய ஒற்றை மழைதுளி அவன் நெஞ்சையும் சேர்த்தே சறுக்க வைத்தது.
"மஞ்ச கிழங்கே ஒன்ன பாத்துப்புட்டேன்..
மனசுக்குள்ள போட்டு பூட்டிக்கிட்டேன்..
நெஞ்சு குழிகுள்ள வேர்த்துப்புட்டேன்..
கண்ணுக்குள்ள ஒன்ன மாட்டிக்கிட்டேன்..
ஈச்சி எலுமிச்சி. ஏடி கருவாச்சி.."
கணல் மூட்டி நெருப்பை பற்ற வைத்த மகி அப்போது தான் கண்டாள், அர்ஜூன் விழியசைக்காது தன்னவளின் ரகசிய அழகுகளை கண்டு ஒரு நிமிடம் திகைத்து, அவள் தன்னை பார்க்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் மீண்டும் இறுகிய முகத்துடன் அமர்ந்து இருப்பதை.
தற்போது இருக்கும் சூழ்நிலையில் அதை எதையும் கவனிக்காதவள், அர்ஜூன் கண் விழித்த மகிழ்ச்சியில் ‘அத்தான்..” என பரவசமாக கத்திக் கொண்டு தனது நனைந்த பாவாடையை சற்று தூக்கிப் பிடித்து பாறையை தாண்டி அவனிடம் வந்தவள் அவன் முகத்தை கையில் ஏந்தி, நேற்றில் இருந்து அவள் பட்ட தவிப்பு பயத்தை எல்லாம் கண்ணீரோடு கலந்த முத்தத்தை முகம் முழுக்க பொழிந்து, காயம்படாத அவன் மார்பில் முகம் புதைத்து கதறிவிட்டாள் பாவை.
அர்ஜுன் அவளை அணைக்கவும் இல்லை விளக்கவும் இல்லை. உடலும் உள்ளமும் இறுகி கல் போல் அமர்ந்து எரியும் நெருப்பை வெறித்துக் கொண்டு இருந்தான். குலுங்கி அழுது ஓந்தவள் நிமிர்ந்து அவள் புறம் அவன் முகம் திருப்பிய மகி,
"ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இந்த நடுக்காட்டுல நட்டநடு சாமத்துல மூச்சு பேச்சு இல்லாத நிலைமைல, உங்கள பாத்ததும் ரொம்ப பயந்து போய்ட்டேன் தெரியுமா அத்தான். நீய கண் முழிச்சதும்தே நிம்மதியா இருக்கு. இப்ப நீய நல்லா இருக்கீய தானே, கை ரொம்ப வலிக்கிதா அத்தான்.. இன்னும் கொஞ்சம் மூலிகை சாரு போட்டு விடவா?” தவிப்புடன் வினவி அவன் காயம் பட்ட கையை அவள் விரல் எனும் மெல்லிய இறகால் வருடி விட, ஆணவனின் சட்டை இல்லாதேகம் அவள் வருடலில் அவன் உயிர் வரை தீண்டி சிலிர்க்க வைத்தது.
அவன் உடல் சிலிர்த்து விரைக்கவும், வலியில் தான் அவன் உடல் விரைகிறது போலும் என நினைத்து பதறியவள் “என்னாச்சித்தான் அழுத்தி தொட்டுட்டேனா?” பதட்டமாக அவள் கேட்டும் அவனிடம் பதில் இல்லாமல் போக, வேகமாக ஓடி, அவள் ஏற்கனவே தயாராக மூலிகை இலை சாரு இடித்து மூங்கிலில் சேமித்து வைத்திருந்ததை கொண்டு வந்து, மெல்லமாக அவன் காயத்தில் போட ஆச்சரியம் மாறாமல் அவளை கண்ட அர்ஜுன், அதனை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
முகம் என்னவோ உணர்ச்சி துடைக்கப்பட்ட நிலையில் தான் இருந்தது. அதை உணராத மகி மருந்து போட்டு முடித்து “இப்ப கொஞ்சம் வலி கேக்கும் கையை அசைகாம இருக்கனும் அத்தான்..” என்றவள் அவன் முகம் பார்க்க ரத்தபசையின்றி வெளுத்து போய் இருப்பதை கண்டு வேதனையாகி போனது.
ஏறி இறங்கி தட்டையாக ஒட்டிய அவன் வயிற்றை கண்டபின் அவன் நேற்றியில் இருந்தே எதுவும் சாப்பிடாமல் இருப்பதை உணர்ந்துக் கொண்டவளுக்கு, கண் விழித்ததில் இருந்தே இன்னும் அவன் வாய் திறந்து அவளிடம் ஒரு வார்த்தைக் கூட பேசாமல் இருப்பதை உணராது போனாள் மகி.
ஆனால், உள்ளுக்குள் அவள் மேல் எரிந்துக் கொண்டு இருக்கும் கோவ நெருப்பும், காம நெருப்பும் கொழுந்து விட்டு எரிந்துக் கொண்டு இருப்பதை அவன் உணராமல் இல்லையே! நனைந்து போய் இருந்த பாவாடை ரவிக்கையில் மிகவும் கவர்ச்சி சிலையாக அங்கம் குலுங்கி தெரிவதை, பதட்டத்தில் கவனிக்க மறந்தவளாய், கணவன் கண்முன் குனிந்து அசைந்து வளைய வரும் மனைவியை பார்க்காமல் இருப்பதே பெரும் சோதனையாகிப் போனது அர்ஜுன்க்கு.
"தொழுவோடு சேராத பொலிகாள கூட.. கொடைய பாத்து மெரளும்...
கொடகண்டு மெரளாத கோடாளி காள.. தாவணி பாத்து மெரளும்..
பாசி மணி ரெண்டு கோக்கயில.. பாவி மனசயும் கோத்தவளே..
நீந்திக் கெடந்த தண்ணிக்குள்ள.. நெஞ்சில் தீயவெச்சு போனவளே.."
“அத்தான்.. அத்தான்..” என்றவளின் தேன் சிந்தும் குரல் அவன் நினைவை கலைத்தது.
என்ன என்பது போல் அவளை பார்க்க மட்டும் செய்தானே தவிர்த்து தவறியும் வாய் திறக்கவில்லை.
“என்னத்தான் ரொம்ப வலிக்கிதா என்ன? உங்க முகமெல்லாம் ஏன் இறுக்கமாகி நடுங்குது..”
அவனது உணர்வுகள் புரியாமல், கன்னம் நெற்றி கழுத்து மார்பு என தொட்டு பார்த்து, மேலும் அவன் உடலை மோகத்தீயில் கருக வைத்தவளுக்கு, கணவனின் முக இறுக்கமும் உஷ்னமும் குளிரை தாண்டிய கடுமையான காமநோய் தாக்கியதில் வந்தது என்பதை அறியாமல் போனாள்.
“அத்தான் ஏன் உங்க உடம்பு இப்படி சுடுது ஒருவேலை இந்த நீர்வீழ்ச்சி பக்கத்துல ஈர அடில இருக்குறதுனால அப்டியாகுதா? குளுங்காத்து உடம்புக்கு ஒத்துக்களையா..” என கேட்டு இன்னும் உசுப்பேத்த, சட்டென அவள் கையை தட்டிவிட்ட அர்ஜுன், திரும்பி அமர்ந்து பெரிய பெரிய மூச்சிகளை விடுத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
அவனது திடீர் செயலில் ஒரு நொடி குழப்பமானவள், ஒருவேளை பசியில் தான் இப்படி நடந்துக் கொள்கிறானோ என நினைத்து, சுட்ட மீனை திரும்பவும் நெருப்பில் காட்டி சூடாக இலையில் வைத்து எடுத்து வந்தவள், பதமாக முள் எடுத்து அவன் வாய் அருகே கொண்டு செல்ல, வாங்க மறுத்து “எனக்கு வேணாம்..” என்றவன் வார்த்தையில் கூட அத்தைனை கடுமை நிறைந்து, வெட்ப காற்று வெளிவந்தது.
“ஏன் அத்தான் மீன் புடிக்கலையா? சரி பழம் ஏதாவது சாப்பிடுங்க..” மாங்கனி ஒன்றை அவனிடம் நீட்ட,
“ப்ளீஸ் மகி எனக்கு எதுவும் வேணாம்.. சும்மா நையி நையி என்னை தொல்லை பண்ணாம கொஞ்சம் தள்ளி இரு..” சிடுசிடுப்பாக சொன்னவன் மூங்கில் படுக்கையை விட்டு எழுந்து சென்று கொட்டும் நீர்வீழ்ச்சியை பார்த்தபடி, பாறையில் ஒற்றை கை ஊனி நின்றவனின் முதுகை வெறித்தவளின் கண்களில் பொலபொலவென கண்ணீர் கொட்டிக் கன்னம் நனைத்தது.
அவன் மகி என்றதிலேயே ஏதோ ஒரு அந்நியத்தன்மை தோன்ற, அதிலும் அவன் தொல்லை என்றதும், "நான் தொல்லை பண்றேனா.." என நினைத்தவளுக்கு நெஞ்சில் ஏதோ சுருக்கென ஊசியால் தைத்த வலி. அவள் கையை விட்டு மாங்கனி நழுவி கீழே உருண்டோடி நிரோடையில் விழுந்து, நீரோடு அடித்து சென்றதை கூட உணரும் நிலையில் இல்லை.
பட்.. படீர்... பிட்... என பலத்த இடி ஒன்று இடிக்கையில் திடுக்கிட்ட மகி, “அம்மா..!” என கத்தி கைகளால் காதை மூடி தலைகுனிந்துக் கொண்டவளை, பின்னால் திரும்பி பார்த்து அவஸ்தையாக மீண்டும் அருவியை வெறித்த அர்ஜுன் மனதில், அவள் கடைசியாக அவனிடம் பேசி விட்டு சென்ற வார்த்தைகள் யாவும் கூரிய வளால் அவன் நெஞ்சை அறுத்து பதம் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது.
தன்னவளாயினும் அவளை தொட கூட அவன் மனது ஒப்பாமல், ஏதோ அவள் தனக்கு சொந்தமானவள் இல்லை என்பது உள்மனதில் தோன்றி, மகியை உரிமையாக பார்ப்பதை கூட தவறு என்றெண்ணியவன், அவளை பாதுகாப்பாக கூட்டி சென்று அவள் வீட்டிலே சேர்த்து விடும் வரை மகி முகத்தை பார்ப்பது கூட தவறு என்று அவன் உணர்வுகளை அடக்கவே அவளிடம் பாராமுகம் காட்டி சிடுசிடுத்து விட்டு வந்தான்.
அவனது மனபோராட்டம் வேதனை பற்றி எதையும் அறியாத பூவையோ, இடி இடித்ததில் பயந்து காதை மூடி குனிந்த வாக்கிலே கண்களை திறந்த போது தான் கவனித்தால், இத்தனை நேரமும் தான் அவன் முன்பு எந்த கோணத்தில் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டு இருந்திருக்கிறோம் என்று. அதில் வெட்கமும், அவன் பார்த்து இருப்பானோ என்ற பதட்டமும் ஒருசேர தோன்றினலும், குளுங்காத்தோடு ஈர உடையும் அவள் தேகத்தை நடுங்க செய்தது குளிரில்.
இலைபடுக்கை மேல் இருந்த சேலையை எடுத்து அவசரமாக ஏதோ ஒன்று தன் மேல் சுற்றிக் கொண்டவள் “அத்தான்..” என அவன் முதுகை தொட,
“மச்..” என்ற சலிபோடு அழுத்தமாக தலைக் கோதி சட்டென விலகி நின்றான்.
அதில் முகம் சுணங்கியவளின் மனக்கண்ணில் நேற்றில் இருந்து அர்ஜுன் அவளிடம் பாராமுகம் காட்டுவதை அப்போது தான் உணர்ந்தாள்.
நேற்று காப்பாற்ற வந்ததில் இருந்தே தாமாகவே "அத்தான்.. அத்தான்.." என பதறிக் கொண்டு சென்றும், தன்னை அவனிடம் ஒன்றாத அளவுக்கு தூரவே கை காட்டி நிறுத்தி வைத்திருந்தானே! அப்போது கூட அவள் அங்கு நடக்கும் களேபரத்தின் காரணம் என்று தான் நினைத்து இருந்தாள். ஆனால், இப்போது அர்ஜுன் அவளிடம் காட்டும் ஒதுக்கத்தையும், பாராமுகத்தையும், அவனாக அவளிடம் வாய் திறந்து ஒரு வார்த்தை கூட பேசாததையும் வைத்து ஒப்பிடும் போதுதான் புரிகிறது, அவன் தன் மேல் கோவத்தில் இருக்கிறான் என்று.
ஒருநிமிடம் அவனை விட்டு பிரிகையில் அவள் உபயோகப்படுத்திய வார்த்தைகளை எல்லாம் நினைவு கூர்ந்தவளுக்கு, "கடவுளே.. என்ன வார்த்தை பேசிவிட்டு வந்து விட்டோம்" என்று மனம் நொந்து வெந்தது.
வெற்றுடலில் சட்டை இல்லாமல் வெகுநேரமாக சாரல் போல் சிறு சிறு புள்ளி தூறளாக தெறித்துக் கொண்டு இருக்கும் நீருற்றுக்கு அருகில் இருப்பது அவன் உடலை நடுங்க செய்தாலும், அசையாமல் நிலைக்குத்திய பார்வையை நீரில் பதித்து மட்டுமே இருந்தானே தவிர, அவள் முகத்தை ஏரேடுத்தும் பார்க்க வினையவில்லை. தாமதமாக உணர்கிறான் தன் சுயநலத்திற்காக அவள் வாழ்க்கையை பாழாக்கி விட்டோமோ என்று.
அதைவிடக் கொடுமை அவள் இத்தனை அருகில் இருந்தும் முன்பு போல் அவளிடம் சகஜமாக முகம் கொடுத்து பேச முடியவில்லை. அவளை ஏமாற்றி திருமணம் செய்து கொண்டு தானாக அவள் வாழ்க்கையில் உள்புகுந்தேன். இப்போது தானாகவே அவள் வாழ்வில் இருந்து வெளியேறி விடுகிறேன். தன்னை போல் ஒரு பொறுக்கி அயோக்கியனுடன் வாழ்ந்து அவள் வாழ்க்கையை ஏன் கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
இத்தனை நாளாக தான் எப்படி தனியாக வாழ்ந்து வந்தேன், அதே போலவே இனியும் இருந்து பழகிக் கொள்கிறேன் பெண்கள் சதை இல்லாமல். தன்னவள் என் மனதில் குடிவந்த பிறகு மற்ற பெண்களின் சதைக்கு என்றுமே என் ஆண்மை விரைத்ததில்லை. இனியும் தன்னவளை தவிர வேறு யாரிடமும் விரைக்காது. அவளை பிரிந்து வாழ்வது கொடியநோய் வந்து சிறிது சிறிதாக உயிர் துரக்கும் வலியை கொடுத்து வாட்டி வதைக்கும் தான். அதற்காக ராமனை தேடியவளின் மனதில், இராவணனாக பெயரில் தான் மாறி அவளுடன் வாழ துளியும் விருப்பம் இல்லை" இப்படியாக பல சிந்தனைகளில் அவன் திளைத்து இருக்க,
"நான் அப்படி உங்கள பேசி இருக்க கூடாது தான். அதுக்காக என்னைய மன்னிக்க மாட்டீயலா அத்தான்.." விம்மலாக வந்த அழுகையோடு சூடான கண்ணீர் அவன் முதுகை நனைத்ததும், உயிர் துறந்த வலி அவன் இருதயத்தில்.
"மகி விடு நீ போய் படு. விடிஞ்சதும் உன்னை கொண்டு போய் உன் வீட்ல விட்டுடறேன். அதுவரைக்கு நீ ரெஸ்ட் எடு.." என்றவன் குரல் இறுகியதோடு, அவனது வயிற்றில் கட்டிக் கொண்டு இருந்த மகியின் கைகளை ஒற்றைக் கையால் விளக்க முயற்சிக்க,
"நம்ம வீட்டுக்குன்னா போலாம் அத்தான்.. எங்க அப்பா வீட்டுக்கும் போலாம், ஆனா நம்ம ரெண்டு பேரும் ஜோடியா சந்தோஷமா.. அதை தவிர்த்து என் வீடுன்னு தனியா இனிமே நீங்க என் பேர்ல வாங்கினாதே உண்டு.." திடமான வார்த்தையால், உன்னை விட்டு பிரியமாட்டேன் என உறுதியாக அவள் கூறியதும் ஆவனின் இதயம் விட்டு விட்டு துடித்தது.
“மகிஇஇ..”அவன் ஏதோ பேச முயற்சிக்க,
"ஏஞ்சல் அத்தான்.. உங்க ஏஞ்சல்.. அப்படி மட்டும் கூப்பிடறதா இருந்தா கூப்பிடுங்க. இல்லாட்டி வாய மூடிட்டு வந்து நான் குடுக்குறத ஒழுங்கா சாப்பிடுங்க. பசில இந்த கோவத்துக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை.." உள்ளுக்குள் அவன் பாராமுகமும், அவனது செயலும் கொடுக்கும் வேதனையை தாங்க முடியாத மாது, வெளியே அவனிடம் இயல்பாக இருப்பதை போல் காட்டிக் கொள்ள மிகவும் சிரமப்பட்டு கொண்டிருக்கிறாள்.
அப்போதும் அவன் நிற்கும் இடத்தை விட்டு அசையாமல் இருப்பதை கண்டு பெருமூச்சு விட்டவள், மீனை எடுத்து வந்து மீண்டும் அவன் வாய் அருகே கொண்டு செல்ல, முகத்தை உர்ரென வைத்து அழுத்தமாக மூடி இருந்த உதட்டையும், சிறு பிள்ளையாய் அவன் கோபம் கொண்டு செய்யும் சேட்டையையும் கண்டு சிரித்த மகி,
"ஏன் அத்தான் இப்படி சின்ன புள்ள மாறி அடம் பண்றீய? நாளைக்கு நமக்கு குழந்தை பொறந்து வளந்து, அது தெரியாம தப்பு பண்ணாலும் இப்டிதான் புள்ளகிட்ட கோவிச்சிப்பீங்களா?
உங்க தாத்தா வீட்டுக்கு போங்கன்னு குழந்தைய அனுப்பி வைப்பீயலாக்கும்..?" என்றவள் அவன் பூட்டி இருந்த வாய்க்குள் எப்படியோ மீனை திணித்து இருக்க,
கடும்பசியில் இருந்தான் போலும், மீனின் சுவையை தாண்டி அதில் தன்னவளின் உழைப்பு இருப்பதை நன்றாக உணர்ந்த அர்ஜுன், அவள் விரல் தந்த சுவையையும் சேர்த்தே மென்று விழுங்கி, கசந்த புன்னகை ஒன்றை சிந்தினான்.
"தகுதி இருக்கவனுக்கு தான் புள்ளைய கண்டிக்கவும் கோவச்சுக்கவும் உரிமை இருக்கு. எனக்கு அந்த தகுதியும் உரிமையும் இல்லை. இனி எப்பவும் வராது. தேவை இல்லாத கற்பனைய வளத்துட்டு இருக்காத, அதை குடு நானே சாப்பிட்டுக்குறேன்.." அவள் கையில் இருந்த மீனை வாங்கி நின்ற இடத்திலேயே அமர்ந்த அர்ஜுன், மீனை புட்டு இன்னொரு வாய் வைத்தவன்,
"நமக்குள்ள சொல்லிக்கிற மாதிரி அப்படி எந்த உறவும் இதுவரைக்கும் இருந்ததில்ல, இனியும் இருக்கப் போறது இல்ல. நீ போனது போனதாவே இருக்கட்டும். தேவை இல்லாததையெல்லாம் நெனச்சி மனசப் போட்டு குழப்பிக்காம ஒழுங்கா காலைல உன் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போய் விடுறேன், உன் வாழ்க்கைய பாத்துக்கோ.. என்னைபத்தி எதையும் நினைக்காம.." வார்த்தைகள் தொண்டையை அடைத்தாலும், திடம் குறையாமல் கடினமாக பேசிக் கொண்டே மொத்த மீனையும் உண்டு அருகில் ஓடிய ஐஸ் போன்ற நீரில் கை அளம்பிக் கொண்டான்.
அவன் பேசிய அனைத்து பேச்சிலும் அதிர்ந்து போய் இருந்தவளுக்கு, குழந்தை விடயம் பற்றி பேசியது மிகுந்த அதிர்ச்சியை தான் கொடுத்து இருந்தது. அப்படியானால் அவன் குழந்தையே வேண்டாம் என்று சொல்ல வருகிறானா. குழந்தையிடம் கண்டிப்பு காட்ட தகுதி வேண்டுமா, அப்படி எந்த விதத்தில் குறைந்து போனான் தகுதியிலும் உரிமையிலும். அவன் கூறிய வார்த்தைகளை ஜீரணிக்கவே முடியவில்லை அவளால்.
“இப்ப நீய என்ன அத்தான் சொல்ல வரீய..” அவன் முகத்தை ஆழ்ந்து பார்த்து அழுத்தமாக கேட்டாள் மகி.
“டிவோர்ஸ் தரேன் சொல்ல வரேன்..” என்றான் அவளை போலவே அழுத்தமாக.
“ஓ..! இதுதான் உங்க முடிவா..” அவன் முகத்தை விட்டு கண் அகலமால்.
“ம்ம்.. " எங்கோ வெறித்து தலையாட்டவும், இதயம் அடிபட்டு போனது மகிக்கு.
“என்னைய பிரிஞ்சிட்டு நீய என்ன பண்ண போறதா ஐடியா..” வெளிவர துடிக்கும் கண்ணீரை உள்ளிழுத்து இன்னும் அழுத்தமாக கேட்டாள்.
“அது என் விருப்பம். அதை உன்கிட்ட சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்ல..” அலட்சிய தோரணையில் சொல்லவும் அழுகை முட்டியது.
“சரி நீய இவ்வளோ கான்ஃபிடென்ட்டா சொல்லும் போது இதுக்கு மேல உங்கக்கிட்ட நான் கேள்வி கேக்கவோ பேசவோ விரும்பல. ஆனா கடைசியா ஒன்னு சொல்றேன்..” என்றவள் கன்னம் தாண்டிய ஒரு சொட்டு கண்ணீரை புறங்கையால் துடைத்துக் கொண்டே,
“நீய எப்போ டிவோர்ஸ் தரேன்னு சொல்லிட்டியலோ இதுக்கு மேல உங்களுக்கு எனக்கும் எந்த ஒட்டும் உறவும் இல்லன்னு தானே அர்த்தம். என்னால வாழாவெட்டியா என் அப்பா வீட்ல இருந்து என் குடும்பத்துக்கு அவமானத்தை தேடி தர முடியாது. அதனால நான் எங்கயாவது போறேன். யார் என்னைய தேடி வந்தாலும் வராட்டியும் நீய மட்டும் என்னைய தேடி வந்துராதீய..” பாறையாக இறுகி தொண்டை கரகரக்க சொன்னவள், ஓடையில் இறங்கி நடந்து சரசரவென குகையை விட்டு வெளியேறி, கொட்டும் மழையில் கால் போனப் போக்கில் சென்றவளின் கண்களில் இருந்து வழியும் கண்ணீர் மழைநீரோடு சேர்ந்து கரைந்து போனது.
ஒரு நொடி அவள் என்ன கூறினால் என்று மூளையில் எட்டாமல் திக்பிரம்மை பிடித்தவன் போல அமர்ந்து இருந்தவனுக்கு, சில வினாடிகள் பிடித்தது மகி பேசியதை புரிந்துக் கொள்ள. தலையில் அடித்துக் கொண்டவன் வேகமாக எழும்போது கை வலி சுருக்கென்றாலும் அதை பொருட்படுத்தாமல், தானும் மழையில் இறங்கி "ஏஞ்சல்..." என கத்திட, இருட்டில் அவளை கண்டு தேடி ஓடுவது சவாலான ஒன்று தான்.
“யாழு..” தொண்டை கிழிய கர்ஜித்தும் பலன் இல்லாமல் போக "ஏஞ்சல்.. இப்ப மட்டும் நீ என் கண்ணு முன்னாடி வரல, ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி சுஜிதா எங்கிட்ட வந்து அப்ரோச் பண்ணா நம்ம டேட் பண்ணலாமான்னு. நான் ரிஜெக்ட்லாம் பண்ணல ஜஸ்ட் யோசிச்சி சொல்றேன்னு தான் சொல்லிட்டு வந்தேன். நீயும் வேற உன்னை தேடி வரக் கூடாதுன்னு சொல்லிட்ட. சோ நான்.." என சொல்லும் போதே அவன் கன்னத்தில் பளார் என ஒரு அடி.
அவளே தான் அவன் ஏஞ்சல். எந்த பக்கத்தில் இருந்து வந்தாளோ! இப்போது ராட்சசியாக உருமாதிரி அவன் முன் இருந்தாள். அவன் கன்னத்தில் கை வைத்து இதழில் தவழும் குறும்பு சிரிப்பை மறைத்தபடி மனைவியை பார்க்க,
"அந்த சுஜிதாக்கு ஓகே சொல்லதே எனக்கு டிவோர்ஸ் தரேன்னு சொன்னியலா?” கண்களை உருட்டி அவள் முறைத்த முறைப்பில் ஒற்றைக் கையால் அவளை இழுத்து அணைத்துக் கொண்டான். முதலில் திமிறினால் பின் அடங்கி போனாள் கண்ணீரோடு.
இரு தேகமும் நடுங்க இன்னும் நன்றாக பின்னிக்கொண்டது தேகங்கள் இரண்டும். அவள் தேம்பும் சத்தம் அவன் செவியை எட்ட, மனைவி இடையில் தவழ்ந்த கரம் இடைசங்கிலியோடு உறவாடி கசக்கி பிடித்தது இறுக்கமாக.
“குளிருது.. குளிருது.. இருஉயிர் குளிருது.. காதல் உறவாடி.
நகருது.. நகருது.. ஒருவிரல் நகருது.. மோட்ச வழி தேடி..
கடலிலே தீ பிடித்தால்.. மீன்களின் கனவுகள் கலைவதில்லை..
ஊர்களில் தீ பிடித்தால்.. காதலில் உறவுகள் எரிவதில்லை..”
அவள் விசும்பல் சத்தம் அதிகரிக்க, அதிகரிக்க மனைவி காதருகில் உதடு உரசிய அர்ஜுன்,
“நான் அவகிட்ட என்ன சொல்ல போறேன்னா..” ரகசிய குரலில் தொடங்கி,
"இன்னொரு முறை எங்கிட்ட பேச முயற்சி பண்ணா கூட கொலை பண்ணிடுவேன்னு சொல்லலாம்னு இருந்தேன். அவசரப்பட்டு கைய நீட்டீடியேடி. என்னை பாத்தா உனக்கு பாவமா இல்லையா ஏஞ்சல்.." ஹஸ்கியாக கேட்டு அவள் காதை இரண்டு பற்களால் கடித்து இழுக்க.
“ஸ்ஸ்ஸ்..” என்ற முனகல் சத்தம் அவளிடம்.
“யாரு நீயலா பாவம்? கொஞ்ச நேரத்துல என்னென்னலாம் பேசுனீய.. என் மனசு எப்படி வலிச்சுது தெரியுமா அத்தான் உங்களுக்கு. கோவத்துல ஏதோ ரெண்டு வார்த்தை பேசி கோச்சிட்டு போய்ட்டேன். அதுக்காக அப்படியே இருந்திடுவேனா? அந்த சூழ்நிலைல உங்களுக்கு மனைவியா மட்டும் யோசிச்சேனே தவிர, வேற எந்த கோணத்துலயும் எனக்கு யோசிக்க தோணல அத்தான்.
சாதாரண பொண்ணா என்னால நீங்க செஞ்சத ஏத்துக்க முடியாம கோவம் வந்துடுச்சு. அதுக்காக உங்கள வெறுத்திட்டு நான் எங்க போறதாம்.. மனசு ஆறுதலுக்கு ஊருக்கு போனேன், அங்க போயி மட்டும் உங்கள பிரிஞ்சி நான் ஒன்னும் சந்தோசமா இருந்திடலையே அத்தான். ராத்திரி முழுக்க முட்ட முட்ட முழிச்சிட்டே உக்காந்து இருப்பேன்.
நீய என்ன பண்ணுவீயன்னு நெனச்சி பயந்து. கதிர் மாமா பொறுமையாதே உங்கள பாக்க கூட்டிட்டு போவேன்னு சொல்லுச்சே தவிர, ஜெகதீஷ் பிரச்சனைகளை பத்தி எதையுமே சொல்லல. இதுக்கு நடுவுல கனவு வேற பயத்துல உயிர் போயிடுச்சி அத்தான். ராமனா புருசன் கிடைக்கணும்னு நெனச்ச என் ஆசை வேணும்னா நிறைவேறாம இருந்து இருக்கலாம்.
ஆனா என் காதல் நீயதான் அத்தான். அது என்னைக்குமே மாறாதுல்ல அதேமாதிரி நீய என்மேல வச்சி இருக்க காதலும் மாறாது அத்தான். எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு. உங்களுக்கும் அந்த நம்பிக்கை இருந்தா என்னோட சேந்து வாழுங்க. இல்லன்னா நீய கொடுக்குறேன்னு சொன்ன டிவோர்ஸ குடுங்க. நான் வேணும்னா பக்கத்து ஊட்டு பல்லவி அத்தை பையன் டில்லி போயி இருக்கான். அவன் வந்ததும்..” என்று இழுத்தது தான் தாமதம், பொறாமை கொண்டு கொத்தாக விழுகப்பட்டது செவ்விதழ்கள்.
"இதயத்தில் வலி ஒன்று வருது.. உன் இமைகளின் முடி கொண்டு தடவு..
நெஞ்சுக்குள்ளே எரியுது நெருப்பு.. இத நீர் கொண்டு அணைப்பது உன் பொறுப்பு..
இது தண்ணீர் ஊற்றியா தீரும்.. நான் பன்னீர் ஊற்றினால் மாறும்.."
எத்தனை நேரம் முத்தம் பறிப்பு வேலை நடந்ததோ, இருவரும் கட்டிக் கொண்டதும் மழை விட்டு லேசான தூறல் மட்டுமே போட்டுக் கொண்டு இருந்த வானம், இவர்களின் முத்த சத்தம் கேட்க முடியாமல் எரிச்சலுற்று மீண்டும் அருவி போல் கொட்ட தொடங்கி விட்டது.
அர்ஜுன் கையில் இருக்கும் காயம் நினைவுக்கு வந்து, மீண்டும் தன் முட்டாள் தனத்தை எண்ணி நொந்து போனவள், வலுக்கட்டாயமாக கணவனை விட்டுபிரிந்து, மூச்சு வாங்க அவன் கை பிடித்துக் கொண்டு குகைக்குள் ஓடவும், அமைதியாக மௌன புன்னகை சிந்தியபடி அவள் பின்னே சென்றான்.
அருகருகே இருவரும் ஒட்டிக் கொண்டு மூங்கில் படுக்கையில் அமர்ந்து இருக்க, இருவரின் தேகமும் அநியாயத்துக்கும் நடுங்கத்தொடங்கியது.
பாவமாக அவனை பார்த்த மகி “சும்மா இருந்த உங்களையும் நனைய வச்சிட்டேனே அத்தான். காயம் வேற இருக்கு. உடம்பு இப்படி நடுங்குது காய்ச்சல் வந்தா ரொம்ப கஷ்டமாகிடும். ஈர பேண்ட் போட்டுட்டு எவ்வளோ நேரம் இருக்க முடியும் அதனால..” என்றவளின் வார்த்தை மீன் முள்ளாய் தொண்டையில் சிக்கி வர மறுத்தன.
“அதனால..” என கேட்டவன் குரலும் குளிர் தாங்காமல் நடுங்கியது.
“பேசாம பேண்ட்ட க..கழட்டிடுங்களேன்..” திக்கித் திணறி கூறிய மகி, மீண்டும் அவன் காயத்தில் மூலிகை சாரு பிழிந்து பத்து போல் போட்டு விட்டவள், சட்டென எழுந்து சென்று நெருப்பை தனல் மூட்டி விட்டு அவனை பாராமல் திரும்பி நின்ற மகிக்கு, புடவை நனைந்து அப்பட்டமாக வளைவு நெளிவுகளை காட்டிக் கொடுக்கும் தன் உடலை, தன்னவனின் பாம்பு கண்களில் இருந்து மறைக்க மிகவும் கடினமான வேலையாகிப் போனது.
சூடான மூச்சிக் காற்று அவள் பின்னங்கழுத்தில் மோதி பெண்மையில் பிரலயம் உண்டு பண்ண வைக்க, ஆடவனின் ஐஸ் போன்ற வலிய கரம் பெண் வயிற்றில் அழுதமாய் பதிந்து, மேலும் அவள் உடலை கொதிக்க செய்து நடுக்கமுண்டானது.
“அத்தான் என்னாச்சி ரொம்ப குளிருதா..” என்றாள் திக்கித் திணறி.
அவன் கரத்தின் மீது தன் கரம் பதிக்க, வயிற்றில் தவழும் அவனது உள்ளங்கை பனி பிரதேசமாகவும், மேலே தொட்ட அவன் புறங்கை அனல் கக்கும் தீபிழம்பு போலவும், ஒரே நேரத்தில் பனிசூடு ரெண்டும் பரவி, அவள் வயிற்றுக்குள் தான் ஏதோ புதுவித பனிமழை பொழியத் தொடங்கியது.
“குளிர் ரொம்ப இருக்கு தான்.. ஆனா, அதவிட வேற ஏதோ ஒன்னும் ரொம்ப நேரமா அதிகமா உடம்புல பாஞ்சி முட்டி முறுக்குதே டி..” கிறங்கியவன் உடல் மாற்றம் கண்டு திகைத்து விழித்தாள் பாவை.
இருவருமே இந்த ஏகாந்த இரவின் குளுமையின் அழகிய தனிமையில் திளைத்து, இருவரின் நெருக்கத்திலும் பற்றி எரியும் தாப நெருப்போடு மௌனமாக நின்று இருக்க, நேரம் கூட கூட எப்போதும் நடு இரவில் அவனோடு ஒட்டிக் கொண்டு உயிரை பிழியும் சாத்தான் ஒன்று இப்போது அவன் உடலில் இறங்கி, அதன் வேலையை செய்ய ஆயுத்தமானது போலும்.
மோகத்தின் பிடி இறுகி போதை வேண்டும் என்ற வெறி அவன் மனதில் தானாக ஒட்டிக்கொண்டு, சக்கையாக அவள் வயிற்றை பிழிந்து மூர்கமாக அவன் நடந்துக்கொண்ட விதத்திலே கண்டு கொண்டாள் மகி. தன்னவன் போதை வெறி பிடித்த மிருகமாக மாறத் தொடங்கி விட்டான் என்று.
மனம் வலிக்க அவன் புறம் திரும்பிய மகி, உண்மையாகவே குளிர் தாங்க முடியாமல் ஈர பேண்டை கழட்டி விட்டு ஆடையின்றி நிற்கும் கணவனை கண்டு திகைத்து போனவளுக்கு, அதை விட உயர்ந்து நிற்கும் அவனது மன்மத அம்பை கண்டு மிரலும் மான்குட்டியாய் உதடு கடித்து தன்னை சரிசெய்ய முயற்சித்து தோற்று தான் போனாள்.
மனதளவில் இருவரும் இணைந்து இருந்தாலும், இன்னும் உடளவில் இணையாத போது கணவனின் ரகசிய குறி கண்டு மனதில் பரவிய நடுக்கத்தை அடக்க முடியவில்லை அவளால். நேரங்கள் கடந்த நிலையில் காமம் வடிந்து பேய் பிடித்தவன் போல் மாறிப் போனான் அர்ஜூன்.
“ஆஆஆஆ..!” அவன் தலையை பிடித்துக் கொண்டு கத்திய கத்தல் சத்தம், அந்த காட்டையே அதிர வைத்தது.
உடல் தூக்கிவாரி போட்டு நெஞ்சிகூடு வெளியே வந்து விடும் அளவுக்கு பயத்தில் இயதயம் படபடத்து போன மகி,
“அத்தான்..” என பதட்டமாக கத்தியபடி அவனை நெருங்கியவள், அடங்காமல் திமிரும் காளையாய் முரண்டு பிடித்தவனை தள்ளிக் கொண்டு போயி மூங்கில் படுக்கையில் அமரவைத்தவளாக, அவன் கன்னம் ஏந்தியவள்,
“அத்தான் இங்க நம்ம ரெண்டு பேர் மட்டும் தான் இருக்கோம்.. இந்த நேரத்துல நீய இப்படி நடந்துகிட்டா நான் தனியா உங்கள வச்சிட்டு என்ன பண்ணுவேன்.. உங்களுக்கு குடுக்க மருந்து கூட கைல இல்ல. தயவுசெஞ்சி நிலைமைய புரிஞ்சிக்கிட்டு அமைதியா இருங்க அத்தான்..
காலைல எல்லாம் சரியாகிடும். பாருங்க கை அசைவு கொடுக்குறதால ரத்தம் கசியுது. அது உங்களுக்கு வலிக்குமோ என்னவோ, அதை பாக்க பாக்க எனக்கு வலிக்கும் அத்தான்" அவன் படும் வேதனை பொறுக்காமல் அழுகையோடு, தவிப்பாக கூறிய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அர்ஜுனின் மனம் உள்வாங்கிக் கொண்டாலும், மூளை விடுவதாய் இல்லை.
அவளை தள்ளி விட்டு எழுந்து நின்று எதையோ தேடி பைத்தியம் போல் கத்தியவனை, மருந்து இல்லாமல் அடக்க மிகவும் கடினமான வேலையாய் போனது மகிக்கு. தலையில் கை வைத்தபடி ஒன்றும் புரியாமல் தவித்த மகி, கையறு நிலையில் தளர்ந்து போய் பொத்தென அமர்ந்தவள், எதேர்ச்சையாக அவன் கூரிய பாறை ஒன்றை கையில் எடுப்பதை பார்த்ததும், உயிர் நின்று துடித்தது.
“அத்தான்.. என்ன பண்றீய..?” பதட்டமாகி அவன் கையில் இருந்த பாறையை பிடுங்கி எறிய, அவள் கன்னமும் சேர்ந்தே எரிந்தது.
வலி பொறுத்துக் கொண்ட மகி, கலங்கிய கண்ணை துடைத்துவிட்டு, தாவி அவனை அணைத்து நெற்றி, மூக்கு, கன்னம், கழுத்து என முத்தத்தை வாரிக் கொடுத்து ஆண் இதழை முதல் முறையாக அவளாக கவ்விக் கொண்டாள். தன்னிலைக்கு அவன் இப்படியாவது வந்து விடமாட்டானா என்ற தவிப்போடு.
அவளது உப்பு சுவை மிகுந்த கண்ணீரையும் சேர்த்தே அவன் உமிழ்நீரில் கலக்க விட, வெகு நேரம் கடந்த நிலையில் போதை வஸ்து எடுத்த மயக்கத்தை போல் கண்கள் சொருகி வேறு ஒரு அழகிய உலகத்தில் மிதந்துக் கொண்டு இருந்தான் ஆடவன்.
மெல்ல தன் உணர்வுகளை தேடி கண்டறிந்து, கொடிய மான்ஸ்டரை விரட்டி அடித்தவன் தேகம், மீண்டும் தன்னவளின் நெருக்கத்திலும் அவளாக கொடுக்கும் முதல் இதழ் முத்தத்திலும் உடல் தகித்து, இடை கசக்கி, அவன் கரம் முன்னேற, தடுக்கவில்லை அவள். மாறாக அவன் சற்று இயல்பு நிலைக்கு வந்து விட்டானே என்ற மகிழ்ச்சியில் இருக்க,
அவள் சேலை விளக்கி லேசாக வெளியே தெரிந்த இரட்டையர்களை ஒற்றை கரம் வைத்தே வதைத்து விட்டான் அர்ஜுன்.
“ஹ்ம்..” அவனது ஒவ்வொரு தீண்டலுக்கும் தனது உதட்டை அவன்வசம் எடுத்து மென்று தின்பவன் வாய்குள்ளே அவள் முனக, பெண்ணவளின் ஒத்துழைப்பில் ஆடவனின் தேகமோ பற்றி எரியும் நெருப்பாக தகித்தது.
மகியின் உடல்கொண்ட நடுக்கத்தை குறைக்காமல் இன்னும் நடுங்க செய்திட, மெல்ல இருவரும் நகர்ந்து வந்து மூங்கில் படுக்கையில் அமர்ந்து முத்த வேட்டையோடு சேர்த்து பழத்தோட்ட அறுவடையும் நடத்திக் கொண்டு இருக்க, பூ பூக்கும் முன்பே வதங்கி போனது மெல்லிய மலர்க்கொடி.
“ஹ்ம்.. ம்ம்..” என விதவிதமாக அவள் கண் சொக்கி முனங்கும் முனகள் யாவும், ஆடவனை அவள் மேல் பித்துக்குளிக்கச் செய்தது.
சேலையை மொத்தமாக அவள் மேலிருந்து உருவி பாறை மேல் வீசவும், கூச்சத்தில் தன்னால் அவள் கைகள் மார்புக்கூட்டை மறைக்கச் செல்ல, அதற்குள் அங்கு அவன் இதழ்கள் தடம் மாறி போனது.
கண்களை இறுக்கமாக மூடி தன்னவனின் செயல்களை வரவேற்கும் விதமாக, அவனது கழுத்தில் இருந்து அழுத்தமாக தடவிக் கொண்டே அவன் தலைமுடியை இறுக்கமாக பற்றிய மகி, தனது மார்போடு சேர்த்து கணவனை அணைத்துக் கொள்ள, கொள்ளை இன்பம் அவன் நெஞ்சில்.
வேகமாக கட்டவிழ்க்க பட்டு ஆடைகளுக்கு விடுதலை கொடுக்க, பெண்ணவளின் மேனி அழகை கண்டு மெய்சொக்கி அவள் மார்பில் விழுந்து இளைப்பாரியவனுக்கு காயம்பட்ட கை மிகவும் சதி செய்தது, தன்னவளின் செழுமைகளை தொட்டு மோட்சம் பெறாமல். மீதம் இருந்த ஒற்றை கையில் பெண்ணழகை மொத்தமாக அடக்க முடியாமல் பஞ்சத்தில் அடிப்பட்டவன் போல மஞ்சத்தில் மிகவும் திண்டாடிபோனான் அர்ஜூன்.
அதிலும் அவளின் சுக முனகள் இன்னும் அவள் மேல் பைத்தியம் பிடிக்க செய்ய, இருளின் பொன்னிற வெளிச்சத்தில், கிறக்கத்தில் விழி மூடி இருந்த மனைவியின் முகஅழகை கண்டு ரசித்துக் கொண்டே இன்னும் முன்னேறினான்.
பெண்ணவளை முழுமையாக அவனுள் செலுத்தி மின்மினிப்பூச்சி மேல் எதற்காக பொறாமை கொண்டானோ, அதை நிறைவேற்றி அவள் நாபிக் குழியை உறிஞ்சி அவள் உயிரையும் சேர்த்தே பறுகியவன், தனியாக அவள் இடையில் இங்கும் அங்கும் நகர்ந்து ஜொலிக்கும் அவனுக்கு பிடித்தமான இடைக்கும், இடை சங்கிலிக்கும் தனித்தனியா முத்தமிட்ட அர்ஜுன், மெல்ல மேலேறி அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தமான பிளாக்பெர்ரியை ஒவ்வொரு முறையும் அவன் கடித்து சுவைக்கையில், பெண்ணவளின் அங்கம் புடைத்து இன்னும் அவனுக்கு வாகாக மேலெழும்பி தாராளமாக தன்னை தன்னவனுக்கு வாரி வழங்கினாள் பாவை.
"தேகங்கள் பரிமாற.. நம் உள்ளங்கள் இடம் மாறும்..
பேரின்ப பூஜைகளே.. உன் பெண்மைக்கு பரிகாரம்..
மழை இல்லாமலும்.. தென்றல் சொல்லாமலும்.. நம் நெஞ்சுக்குள் இப்போது லட்சம் பூ மலரும்.."
பெண்ணவளின் தாமரை மலர் விரித்து தேன் எடுக்க “ஹான்..!” என கண் சொக்கி துடிதுடித்தவள் கால்கள் இரண்டையும் அவஸ்தையாக மூட முயல, முடிந்தால் தானே!
அவன் தலை இடித்து பெண்ணவளை பெரும் துன்பத்திற்கு உள்ளாக்கி அவன் நாவினால் பல வித்தை காட்டி, அங்கேயே எச்சில் ஊற வாசம் செய்ய, இன்ப அவஸ்தையில்,
"அத்தான்.. வேணாம்.." என சிணுங்கி அவன் தலை முடியை கொத்தாக கையில் பற்றி இழுத்து தனது மார்பில் போட்டுக் கொண்டவளின் அடி வயிற்றுக்குள், அவன் எச்சில் சென்று குருகுறுப்பை மூட்டி, சித்திரவதைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, அவன் முகம் பார்க்க முடியாமல் வெட்கத்தில் மொத்த உடலும் குப்பென சிவந்து போனது.
ஏற்கனவே பொன்னிற வெளிச்சத்தில் தேவதை போல் ஜொலித்தவள் இன்னும் வெட்கப் போர்வை போர்த்தி, முகத்தோடு சேர்த்து உடலும் செந்நிறமாக சிவந்து அவன் இதயத் துடிப்பை மொத்தமாக நிறுத்தி விடும் வேலையில் இறங்கி விட்டாள் போலும்.
"நெஞ்சுக்குழி விட்டு விட்டு துடிக்கும்..
அடி நெருப்புக்குள் ஏன் இந்த நடுக்கம்..
முகத்துக்கும் முகத்துக்கும் சண்டையா..
அட முத்தமிட வேறு இடம் இல்லையா..
மழைத் துளி மழைதுளி தொல்லையா..
அட அடை மழை தாங்க எண்ணம் இல்லையா.."
அவள் தேகத்தில் ஒரு இடம் பாக்கி இல்லாமல் அவன் இதழ்கள் ஊறவும், கீழ் உதட்டை கடித்து, அவள் உடலை வளைத்த அழகில் ஆடவனின் ஆண்மைக்குள் பூகம்பம் உண்டு செய்ய, இதழை விடுத்து அவள் தலை முதல் பாதம் வரை வீறுக்கொண்டு எழுந்து நின்ற மன்மத அம்பினால் தாக்குதல் வேட்டை நடத்த, நிலைக்குலைந்து போனாள் பாவை.
விரலும் இதழும் உடலும் தழுவும் போது வராத உணர்வு, அவன் கூர் கொம்பு பட்டு உடலை நடுங்க வைத்தது.
"சுற்றி எல்லாம் எரிகிற போது.. நாம் இன்பம் கொள்வது ஏது..
அடி பூகம்ப வேலையிலும்.. இரு வான்கோழி களவி கொள்ளும்.."
இதற்கு மேலும் அவனை விட்டால் கத்தி பார்வையால் குத்திக் கிழித்து தன்னை இன்பக்கொலை செய்து விடுவான் என்ற பயம் கொண்டு, கணவனின் கண்களை தனது கரத்தால் மூடி தலையை திருப்ப, கண் இல்லை என்றால் கை இல்லையா என்ன? மூடிய கண்ணை அவளாகவே விலக்கும் படி அவள் பெண்மையில் விரல் வித்தை காட்டி கூசச் செய்ய, உடல் திடுக்கிட்டு அவன் எதிர்பார்த்த படியே, அவன் கண்களில் இருந்து கை விலக்கியவள்,
“ஐய்யோ! ச்சீ..” இப்போது அவள் முகத்தை மொத்தமாக மூடிக் கொண்டவளை ரசித்துக் கொண்டே வயிற்றியில் முகம் புதைத்து, மீண்டும் அவள் பெண்மைக்குள் புதையலை தேடச்செல்ல தலையை நகர்த்த, பதறிப் போய் மீண்டும் அவனை தன் மேல் இழுத்து போட்டு இறுக்கமாக கட்டிக் கொண்டாள்.
"வேண்டாமே.." பாவமாக கண்களால் இறைஞ்ச.
"முடியாது போடி எனக்கு ரொம்ப புடிச்சி இருக்கு.. திரும்பவும் வேணும்.." அடம் செய்த அர்ஜுன், ப்ளாக்பெரியின் சுவையை நாவில் நிரப்பி மீண்டும் அவன் கீழ் இறங்க பார்க்க, விடாமல் இறுக்கமாக அணைத்துக் கொண்ட மகி, அவன் முகத்தில் முத்தகாவியம் வரைந்து ஆடவனை திக்குமுக்காட செய்தாள் பாவை.
"தேகத்தை அணைத்து விடு.. சுடும் தீ கூட அணைந்து விடும்..
அட உன் பேச்சிலும்.. விடும் உன் மூச்சிலும்..
சுற்றி நின்றாலும்.. தீவண்ணம் அணைவது தின்னம்.."
மனைவியின் எண்ணப்படியே அவள் முத்தத்திற்கு இணைந்து இசைந்துக் கொடுத்துக் கொண்டே மெல்ல அவன் ஆண்மையை அவளுள் செலுத்த, முதல் முறையாக மொட்டு விரியவும் சுக வேதனையில் “ஹக்.. அத்தான்..” என்ற அலறலோடு இன்னும் இறுக்கி தன்னவனை கட்டிக் கொண்டாள்.
அவள் வலி உணராதபடி மெதுமெதுவாக ஏவுகனையை இயக்கி, மனைவி முகம் சற்று இறுக்கம் தளரவும் தன் வேகத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கூட்டி இருவரும் தங்களின் இல்லறத்தை இன்பமாக தொடங்கினர்.
வெளியே கொட்டும் மழை சத்தம், உள்ளே நீர்வீழ்ச்சி கொட்டும் சத்தம் என்று உச்சம் பெரும் வேளையிலே பெண்மைக்குள் ஆடவனின் நீர்வீழ்ச்சி ஊற்றிதும், இரு தேகமும் ஒரு நிமிடம் விட்டுவிட்டு துடித்து, நரம்புகள் விருவிருவென இழுக்கும் வேலை, இருவருக்கு மட்டும் கேட்கும் சத்தம் என்று விடிய விடிய ஓய்வே இல்லாது இல்லறத்தை இன்பமாக பயின்று கொண்டு இருந்தனர்.
"குளிருது.. குளிருது.. இருஉயிர் குளிருது.. காதல் உறவாடி..
நகருது.. நகருது.. ஒருவிரல் நகருது.. மோட்ச வழி தேடி.."
Author: Indhu Novels
Article Title: அத்தியாயம் 75
Source URL: Indhu Novels-https://indhunovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
Article Title: அத்தியாயம் 75
Source URL: Indhu Novels-https://indhunovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.