- Messages
- 316
- Reaction score
- 289
- Points
- 63
அத்தியாயம் - 21
"என்னவோ, என் பிரச்சனைய தீர்த்து வைக்க போறவன் மாறி, சொல்லு சொல்லுனு உசுர எடுத்துட்டு, அம்புட்டு தூரம் சொன்னத எதையுமே கண்டுக்கிடாம நீ பாட்டுட்டு அந்த டீய உறிஞ்சிட்டு இருக்க" எரிச்சலாக கத்திய தேவனை, கடைசி சொட்டையும் விடாமல் நாக்கில் தட்டிமுடித்து நிதானமாக பார்த்தான் வீர்.
"இப்ப என்ன பொண்டாட்டிய கோச்சிக்கிட்டு அடிச்சி தொரத்திப்புட்ட, அம்புட்டு தானே!" ஆர்ப்பாட்டமுமின்றி கேட்ட வீர், காலி டம்ளரை டொப்.. என வைத்தான்.
"என்னடே, நீ சொல்ற டோன பாத்தா, என்னவோ நானே அவள வேணும்னு அடிச்சி தொரத்திவுட்ட மாறி சலிச்சிக்கிற. அவ என் கௌரவத்த கொலைச்சி அம்புட்டு பேத்துக்கு முன்னாடி என்னையும் என் அப்பாவையும் தலைகுனிய வச்சுட்டா டா வீரா" மனைவி செய்த செயலை ஆதங்கமாக வெளிபடுத்திய தேவனை, ஆழ்ந்து பார்த்து பெருமூச்சு விட்ட வீர்,
"இந்த கௌரவம்னா என்னடே தேவா, சாதி சனம் அந்தஸ்துனு தலைல தூக்கி வச்சி ஆடுறியே அதுவா..?" என நக்கலாக சிரித்தவன், "ஆனா என் கௌரவம் என்ன தெரியுமாடே? என் மதுஉஉ.. என் சந்தோசம், அவ சிரிப்பு. என் புள்ளைங்க கூட அவளுக்கு அடுத்ததுதே.
இன்னைக்கு ந்நா ஒரு கம்பீரமான ஆம்பளையா, பொறுப்புள்ள குடும்பஸ்தனா ஊருக்குள்ள நாலு பேத்து மதிக்க, தலை நிமிந்து நடக்குறேன்னா, அதுக்கு காரணமும் அவதே.
எனக்கு ஒரு கஸ்டம் வந்தாலும், சந்தோசம் வந்தாலும், அவ மடி சாஞ்சி, என் பொஞ்சாதி மொகத்த பாத்தா போதும், அம்புட்டு கவலையும் பறந்து போய்டும். என் மது முகம் சின்னதா சுணங்கினாலும் என் இதயத்துக்கு வலிக்குமுடே. ஏன்னா என் பொஞ்சாதி எனக்கு அம்புட்டு இஸ்டம்.
எங்களுக்குள்ள எம்புட்டு சண்ட சச்சரவு வந்தாலும் சரி, அவள வுட்டுப்போட்டு ஒரு அஞ்சி நிமிசம் கூட என்னால தனிச்சி இருக்க முடியாது. எங்கிருந்தாலும் ஓடி வந்து அவகிட்டக்க சேர்ந்திடனும்.. அவ இல்லாம இந்த வீரா ஒன்னுமே இல்லடே. அவள ந்நா யாருக்காகவும் எதுக்காகவும் விட்டுக்கொடுக்கவே மாட்டேன்.
இம்புட்டையும் இவன் ஏன்டா சம்மந்தமே இல்லாம நம்மகிட்டக்க சொல்றான்னு பாக்குறியா?
ஏன்னா ந்நா ஒரு அஃக்மார்க் பொண்டாட்டி தாசன்டா.. யார்கிட்டக்க வேணாலும் இத்த ந்நா வெக்கத்தவிட்டு கெத்தா சொல்லுவேன்.
அதுனால இப்ப என்ன சொல்ல வரேன்னா.. என்னால ஒங்க புருசன் பொஞ்சாதி பிரச்சனைகுள்ள தலையிட முடியாது. வீணா ஒன்னோட இந்த வக்கத்த வரட்டு கௌரவத்த உட்டுப்போட்டு, போயி உன் பொண்டாட்டிய சமாதானம் செஞ்சி கூட்டிட்டு வந்து ஒழுங்கா வாழப்பாரு. ஏன்னா பொண்டாட்டி பக்கத்துல இல்லைனா நானும் ஒன்னைய மாறிதே, இப்டி கிறுக்கு புடிச்சி போயி சுத்துவேன்"
உடலை வளைத்து முறித்து திமிர் எடுத்தபடியே நக்கலடித்த வீர் தான், தேவனை பற்றி நன்கு அறிவானே!
ஊருக்குள் விஷேசம் கச்சேரியின் போது அடிக்கடி குடும்பமாக சந்திப்பது உண்டு. வீர் மகள்கள் இருவரும் பருவம் எய்திய போது, குடும்பமாக வீட்டிற்கு வந்து சீர் செனத்தி செய்து சென்றனர். அப்போதெல்லாம் நாயகியை பார்த்தது உண்டு. வீர் அதிகம் பேசியது இல்லை என்றாலும், மது நாயகியை பற்றி அந்த அளவிற்கு பெருமை பேசி இருக்கிறாள். அதில் தெரிந்த பொது அறிவு தான் நாயகியின் குணம் பற்றி.
"என்னடே, என்னைய பாத்தா ஒனக்கு எப்டி தெரியிது.. ஒனக்கு பொண்டாட்டி பைத்தியம் முத்தி போச்சின்றதுக்காக, என்னையும் பைத்தியமா திரிய சொல்றியா.. அதுவும் ந்நா போயி அவள சமாதானம் செஞ்சி கூட்டியாந்து கூட வாழனுமா.. இதுக்கு ந்நா...."
"நாண்டுக்கிட்டு சாவ போறியாடே" ஆவேசமாக தேவன் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போதே, இடையில் குறுகிட்டு பரிகாசம் செய்த வீரை, தீயாக எரித்தான் தேவன்.
"ஒடம்பு முழுக்க கொழுப்புடே ஒனக்கு.. போ போயி உன் பொண்டாட்டி முந்தானைய புடிச்சிட்டு திரி.. ஓங்கிட்டக்க போயி என் குமுறல கொட்டினேன் பாரு என்னைய சொல்லணும்" ஆத்திரத்தில் பற்களை கடித்த தேவன், உயிர் போகும் தலைவலியில் இரு கரங்களையும் தலைக்கு மேல் கட்டிக்கொண்டு சோபாவில் தலைசாய்த்துக் கொள்ள,
இவன் எப்போ எப்போ இருந்தான் போல, மதுவிடம் முத்த போதை கேட்டு ஒரே அலம்பு.
இச்.. இச்.. இச்.. இச்.. இச்.. இச்ச்ச்.. "அச்சோ என்ன மாமா பண்றீங்க.." மது குரல் திணறியது.
"மச்.. பயம்வுட்டு போச்சி டி ஒனக்கு. அதே, புருசன எதிர்த்து கேள்வி கேக்குறவ" காட்டுக்குரல் எதிரொலிக்க மீண்டும் அவள் பின் முதுகில் இச்.. இச்..
முரட்டுக் கணவனின் கூற்றில் எப்போதும் போல் இப்போதும் வாயை பிளந்த மது, "மாமா, ரகு வரான்" பதட்டமாக உரைத்த நொடி, "எங்கே டி.." பதறி விலகிய வீரை கண்டு, சலங்கை ஒலி சிதறியதை போல கலகலவென சிரித்த மனைவியை, முரட்டுப் பார்வையால் பிரித்து மேய்ந்த வீர், பொய் சொன்ன அவள் வாய்க்குள், அவன் உதட்டை கவ்வவிட்டு பழி வாங்கிவிட்டான்.
"என்ன கன்றாவி சத்தந்டா இது" கடுப்பாக கண் விழித்த தேவனின் செவிகளை, முத்த சத்தமும், சிரிப்பு சத்தமும் மாறி மாறி சமையக்கட்டில் இருந்து கேட்டதில் தலையினை உளுக்கிக்கொண்டாலும், மனைவி ஏக்கம் அப்பட்டமாக அவன் இதயத்தை சூழ்ந்து, அவஸ்தையாகி போனது.
"இன்னும் என்னத்த தாந்டி இங்கன நின்னு கிண்டிகிட்டே கெடப்ப. செஞ்ச வரைக்கும் போதும், வா அறைக்கு போலாம்" ஏதோ ஆகாதவளிடம் கத்துவதை போல, உரக்க கத்தி மதுவை இழுத்த வீரை பாவமாக பார்த்த மது,
"எல்லாம் முடிஞ்சிது மாமா, நல்லி வெந்ததும் நிறுத்திப்புட்டு, வீட்டை மட்டும் கூட்டிட்டா போதும்.. ஒரு அஞ்சி நிமிசத்துல முடிச்சிட்டு வந்திடறேன் மாமா" குழைவாக சொன்னபடி, பம்பரமாக சூழல இருந்தவளின் இடையை இறுக்கி தன்னை பார்த்து நிறுத்தியதில், இப்போதும் நடுக்கம் தான், கணவனின் அதீத காதலில் நாளும் திக்குமுக்கு ஆடுவதில்.
"சொல்லிட்டே இருக்கேன், எங்க டி போறே.. இம்புட்டு வரைக்கும் செஞ்சதே போதும். இதுக்கு மேல நீயி எதுவும் செய்ய வேணா, போயி கொஞ்ச நேரம் ஓய்வெடு. இல்லாட்டி ராவுக்கெல்லாம் கால் வலில அவஸ்தைப்பட்டு நீயும் தூங்காம, என்னையும் தூங்கவுடாம கால அமுத்த சொல்லி, அழுது வடிவ.."
விறைப்பு மாறாமல் சொன்ன வீர், அவளை திட்டில் அமர வைத்தவன், கொஞ்சமும் தயக்கமின்றி மது கையில் இருந்த துடைப்பத்தை வாங்கி, படபடவென வீட்டை சுத்தம் செய்த கணவனை, கன்னத்தில் கைவைத்து இமை வெட்டாது ரசித்திருந்தாள் மது.
வீர் மதுவோட ஆட்டகாசமான காதலை அறிய "முள் மஞ்சமோ! மலர் தஞ்சமோ!" கதையினை படிங்க.
இருவரின் காதல் சுபாஷனைகளும் பெரிதாக செவியை அடையவில்லை என்றாலும், மனைவிக்கு நோக விடாமல் ஒவ்வொன்றையும் பார்த்து பார்த்து செய்யும் வீரும், அவன் முரட்டு பேச்சைக் கூட சொட்டு விடாமல் ரசிக்கும் மதுவும் என இருவரின் அந்யோன்யமான உறவை, கண்டும் காணாமலும் இருந்த தேவன் நினைவில், சட்டென அவன் மனைவி தோன்றி மறைய, வேகமாக தலையை உளுக்கிக்கொண்டான்.
"மச்.. இவனை பத்தி தெரிஞ்சும், இங்க போயி மனநிம்மதி தேடி வந்தேன் பாரு என்னைய சொல்லணும். இனிமே இங்கன இருந்தா இவைன் அவ பொண்டாட்டிய கொஞ்சுறேன்னு என்னைய வெறுப்பேத்தியே சாவடிச்சிபுடுவான்.. மொதல்ல இங்கிருந்து கெளம்பியாகணும்" எரிச்சலாக நினைத்திருக்கும் போதே, அவன் அலைபேசி சிணுங்கியது.
அவன் தந்தையின் எண் திரையில் மிண்ணுவதை கண்டதும் உடனே ஏற்று காதில் வைத்தவனாக, "சொல்லுங்க ப்பா.." என்றது தான் தாமதம்.
"எங்க இருந்தாலும் மொதல்ல வீட்டுக்கு வா தேவா.. இங்கன இந்த ஆனந்து பய என்ன காரியம் பண்ணிட்டு வந்திருக்கான் பாரு" எடுத்ததும் தண்டாயிதம் குரல் ஓங்கி உயர்ந்து கோபத்தில் எரிந்ததை உணர்ந்த தேவன், ஏதோ சரி இல்லை என நினைத்தவனாய், நண்பனிடம் விடைபெற்று வீட்டிற்கு புறப்பட்டான்.
எட்டுப்பட்டி நாட்டாமைகளும் ஒன்று கூடிய பெரிய பஞ்சாயத்து ஒன்று, கோட்டையூரில் நடத்தி முடித்து, இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகுதான் ஊர் வந்தே சேர்ந்தார் தண்டாயிதம். வந்ததும் அரசல் புரசலாக அவர் காதில் விழுந்த விடயம், இருட்டோடு இருட்டாக ஆனந்தன் வேலைக்காரி மகளின் கழுத்தில் தாலிகட்டியது தான்.
அதை கேட்டு ரத்தம் கொத்தித்து போனவர், இதோ வந்ததும் பஞ்சாயத்தை கூட்டிவிட்டாரே!
கூனி குறுகிய நிலையில் கண்ணீருடன் கோதை கையை பிசைந்து நிற்க, அவளருகில் தெனாவட்டு தோரணையாக நின்றிருந்தான் ஆனந்தபாலன்.
"என்ன டா இது.. எம்புட்டு தரம் கண்ணாலம் கட்டிக்க சொல்லி உங்கிட்ட கெஞ்சி இருக்கேன். அப்போல்லாம் வேணா வேணானு பொம்பளைங்க கூட கூத்தடிச்சிபுட்டு, கேவலம் ஒரு வேலைக்காரி மவ கழுத்துல தாலிய கட்டி இழுத்துட்டு வந்து நிக்கிற. வெக்கமா இல்ல ஒனக்கு"
பற்களை கடித்த தண்டாயிதபாணிக்கு, வேற்று சாதிபெண் ஒன்றும் இல்லாத கோதையை பார்க்க பார்க்க அத்தனை ஆத்திரம் வந்தது.
"எனக்கு இவள கட்டிக்கிடணும்னு தோணுச்சு கட்டிக்கிட்டேன். அம்புட்டுதே.. இதுக்கு மேல தெளிவா சொல்ல ஒன்னுமே இல்ல ப்பா.. ஏன்னா இது வாழ்க்க, எனக்கு புடிச்ச மாறிதே வாழ முடியும்"
தெளிவாக பேசியவனை அடிக்கவே பாய்ந்து விட்டார் அவர்.
"ஏன்டா நாயே என்னடே பேசுற. ஊர் கூட்டி ஒருத்தி என் மானம் மரியாதைய கொலைச்சிட்டு போனா, நீயி கூடவே இருந்து கழுத்த அறுத்துட்டியேடா பாவி.. ஒன்னைய அப்பவே அடிச்சி திருத்தி வளத்திருந்தா இம்புட்டு தூரம் வந்திருக்க மாட்ட.." பெரிய முதுகில் இரண்டு அடி வைத்து கத்தியதில், அவர் கைகளுக்கு தான் இரும்படி பட்டது போன்ற வலியை கொடுத்தது.
"நீயி எப்டி வளத்தினாலும், புடிச்சவ கூடதே வாழ்க்கைய வாழ முடியும். அமுதாக்கு அந்த பயலதே புடிச்சிருக்கு கட்டிக்கிட்டா.. எனக்கு இவளதே புடிச்சிது கட்டிக்கிட்டேன் அம்புட்டுதே!.. உன் மானம் மரியாதைக்கு பங்கம் வரும்னா சொல்லு இப்பவே என் பொஞ்சாதிய கூட்டிட்டு வெளிய போய்ட்டே இருக்கேன்" அவள் கரம் பற்றி வெளியே செல்ல தயாராக நின்றவனை, அதிர்ந்து போய் பார்த்தார் அவர்.
"டேய் ஆனந்து, நீயாடே பேசுற.. எனக்கு இருக்குறது நீய ரெண்டு புள்ளைங்க தானே டா.. நீங்க ரெண்டு பேரும் இந்த வீட்ல புள்ள குட்டிகளோட ஒத்துமையா வாழணும்னு தானே இத்தனை போராட்டத்துக்கு நடுவுல ந்நா அல்லோல் பட்டுட்டு இருக்கேன். ஏன்டா யாருமே என்னைய புரிஞ்சிக்க மாட்றீங்க"
வேதனையாக மடிந்து அமர, "அப்பா.." என பதறி வந்து தாங்கிய தேவன், விரைப்பாக நின்றிருந்த ஆனந்தனை வெறியாக முறைத்தான். உள்ளே வரும் போதே, இருவரும் பேசிக்கொண்டதை வைத்து விபரம் புரிந்து போனது அவனுக்கு.
"காரணமே இல்லாம இவ பின்னாடி நீயி சுத்தும் போதே சந்தேகம் இருந்துது டா. நகைக்கடை ஓனர் அன்னைக்கே என்னைய கூட்டு சொன்னான், "உன் தம்பிகிட்டக்க தோட்ட கொடுத்துட்டேன் தேவா, பாத்து வாங்கிக்க. மத்தது எல்லாம் ஆனந்தே பாத்துக்குறேன்னு சொல்லிட்டான்னு"
சரி எல்லாத்தையும் நீயே பாத்துப்பேன்னு, நானும் கட்சி ஆபிஸ்னு அத்தோட மறந்துட்டேன். ஆனா இப்ப தானே புரியிது இம்புட்டு நாளும் நீ அமைதியா இருந்ததுக்கு காரணம்"
பற்களை கடித்த தேவனுக்கு, அப்போதே நியாபகம் இருந்திருந்தால், தன்னை கேளாமல் தோட்டை கொடுத்ததிற்கும் சேர்த்து அவளை வார்த்தையால் வதைத்து இருப்பானே! அது மிஸ்ஸாகி போனதில் நாயகி மீதும் இப்போது கோபக்கனல் கொளுந்துவிட்டது.
"நீயும் மொதல்ல இருந்து ஆரமிக்காத ண்ணே.. ஆரம்பத்துல பணத்த சாக்கு வச்சி இவள பயமுறுத்தி வைக்க மட்டுந்தே நெனச்சேன். ஆனா இவ மொகத்தை பாத்து ந்நா மட்டும் தடுமாறி போகல, என் மனசும் இவளால தடம் புரண்டு போச்சி.
கல்யாணத்து மேல நாட்டமே இல்லாமதே இருந்தேன், ஆனா இவளுக்கு கல்யாணம் முடிவாச்சினு தெரிஞ்சதும் உள்ள எரிஞ்சிண்ணே.. எவனுக்கும் இவள விட்டுக்குடுக்க முடியல. அதே தாலிய கட்டிப்புட்டேன்.
எது எப்டியோ, இப்ப கோத என் பொஞ்சாதி. அவளை ஏத்துக்காத இந்த வீட்ல நானும் இருக்க மாட்டேன்"
மனைவியை விட்டுக் கொடுக்காமல் தீர்க்கமாக பேசிய தம்பியை புருவம் நெறிக்கப் பார்த்த தேவன் மனதில், வீரும் தன் மனைவியை விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசிய நிகழ்வுகள் நினைவில் தோன்றி மறைந்ததில், ஏதோ யோசனையில் அமைதியாகிட, இளைய மகனை தலை தூக்கி பார்த்தார் தண்டாயிதம்.
"ஊதாரியா திரிஞ்சாலும், இந்த அப்பன் பேச்சை மீறி நடக்க மாட்டேன்னு பெரிய அளவுல நம்பிக்கை வச்சிருந்தேன் டா. ஆனா இப்பதே புரியிது, என் மகன் தேவா மட்டுந்தே, இம்புட்டு வயசாகியும் என் சொல் பேச்சை தட்டாம வளந்த ஒரே புள்ள.
பெரிய மனுசன் முடிவு எடுத்துட்டீய, இதுக்கு மேற்பட்டு இந்த கிழவன் பேச்சி எடுபடுமா.. என்ன இருந்தாலும் ஒன்னைய விட்டுகுடுத்துட்டு என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியாதுபா. ஒனக்கும் இந்த வீட்ல பங்கு இருக்கு, அதுனால நீயி எங்கேயும் போவ வேணாம். தெற்கு வாசப்படி பக்கம் நீயும் உன் பொஞ்சாதியும் இருங்க"
என்ற தண்டாயிதிற்கு, ஆனந்தனை வெளியே அனுப்ப கொஞ்சமும் மனமில்லை. இந்த இரு பிள்ளைகளையும் உலகமாக நினைத்து தானே அவரே வேறு திருமணம் கூட செய்யாமல் இருந்தது. கடைசியில் அதில் ஒருவன் தனியே போகிறேன் என்றதும் மனமுடைந்து போனவருக்கு, பெண் பிள்ளையை பற்றிய கவலை இம்மி அளவும் இல்லை.
புது மனைவி மோகம் கொஞ்ச நாட்களுக்கு அப்படி தான் இருக்கும். பிறகு கோதையை எப்படியாவது துரத்திவிட்டு, மகனுக்கு வேறு மணம் முடித்து விடலாம் என ஆனந்தனை பற்றி குறைத்து எடை போட்ட பிறகு தான், அவர்களை அங்கு தங்க சொன்னது.
அவர் எண்ணம் மெய்யாகுமா? பொய்யாகுமா? தீர்மானிக்க போவது காலத்தின் விதி என்பதை அறியாமல், ஆளுக்கொரு யோசனையில் மூழ்கி, மனதளவில் தனித் தனியே வதைப்பட்டு கிடந்தனர்.
தொடரும்.
"என்னவோ, என் பிரச்சனைய தீர்த்து வைக்க போறவன் மாறி, சொல்லு சொல்லுனு உசுர எடுத்துட்டு, அம்புட்டு தூரம் சொன்னத எதையுமே கண்டுக்கிடாம நீ பாட்டுட்டு அந்த டீய உறிஞ்சிட்டு இருக்க" எரிச்சலாக கத்திய தேவனை, கடைசி சொட்டையும் விடாமல் நாக்கில் தட்டிமுடித்து நிதானமாக பார்த்தான் வீர்.
"இப்ப என்ன பொண்டாட்டிய கோச்சிக்கிட்டு அடிச்சி தொரத்திப்புட்ட, அம்புட்டு தானே!" ஆர்ப்பாட்டமுமின்றி கேட்ட வீர், காலி டம்ளரை டொப்.. என வைத்தான்.
"என்னடே, நீ சொல்ற டோன பாத்தா, என்னவோ நானே அவள வேணும்னு அடிச்சி தொரத்திவுட்ட மாறி சலிச்சிக்கிற. அவ என் கௌரவத்த கொலைச்சி அம்புட்டு பேத்துக்கு முன்னாடி என்னையும் என் அப்பாவையும் தலைகுனிய வச்சுட்டா டா வீரா" மனைவி செய்த செயலை ஆதங்கமாக வெளிபடுத்திய தேவனை, ஆழ்ந்து பார்த்து பெருமூச்சு விட்ட வீர்,
"இந்த கௌரவம்னா என்னடே தேவா, சாதி சனம் அந்தஸ்துனு தலைல தூக்கி வச்சி ஆடுறியே அதுவா..?" என நக்கலாக சிரித்தவன், "ஆனா என் கௌரவம் என்ன தெரியுமாடே? என் மதுஉஉ.. என் சந்தோசம், அவ சிரிப்பு. என் புள்ளைங்க கூட அவளுக்கு அடுத்ததுதே.
இன்னைக்கு ந்நா ஒரு கம்பீரமான ஆம்பளையா, பொறுப்புள்ள குடும்பஸ்தனா ஊருக்குள்ள நாலு பேத்து மதிக்க, தலை நிமிந்து நடக்குறேன்னா, அதுக்கு காரணமும் அவதே.
எனக்கு ஒரு கஸ்டம் வந்தாலும், சந்தோசம் வந்தாலும், அவ மடி சாஞ்சி, என் பொஞ்சாதி மொகத்த பாத்தா போதும், அம்புட்டு கவலையும் பறந்து போய்டும். என் மது முகம் சின்னதா சுணங்கினாலும் என் இதயத்துக்கு வலிக்குமுடே. ஏன்னா என் பொஞ்சாதி எனக்கு அம்புட்டு இஸ்டம்.
எங்களுக்குள்ள எம்புட்டு சண்ட சச்சரவு வந்தாலும் சரி, அவள வுட்டுப்போட்டு ஒரு அஞ்சி நிமிசம் கூட என்னால தனிச்சி இருக்க முடியாது. எங்கிருந்தாலும் ஓடி வந்து அவகிட்டக்க சேர்ந்திடனும்.. அவ இல்லாம இந்த வீரா ஒன்னுமே இல்லடே. அவள ந்நா யாருக்காகவும் எதுக்காகவும் விட்டுக்கொடுக்கவே மாட்டேன்.
இம்புட்டையும் இவன் ஏன்டா சம்மந்தமே இல்லாம நம்மகிட்டக்க சொல்றான்னு பாக்குறியா?
ஏன்னா ந்நா ஒரு அஃக்மார்க் பொண்டாட்டி தாசன்டா.. யார்கிட்டக்க வேணாலும் இத்த ந்நா வெக்கத்தவிட்டு கெத்தா சொல்லுவேன்.
அதுனால இப்ப என்ன சொல்ல வரேன்னா.. என்னால ஒங்க புருசன் பொஞ்சாதி பிரச்சனைகுள்ள தலையிட முடியாது. வீணா ஒன்னோட இந்த வக்கத்த வரட்டு கௌரவத்த உட்டுப்போட்டு, போயி உன் பொண்டாட்டிய சமாதானம் செஞ்சி கூட்டிட்டு வந்து ஒழுங்கா வாழப்பாரு. ஏன்னா பொண்டாட்டி பக்கத்துல இல்லைனா நானும் ஒன்னைய மாறிதே, இப்டி கிறுக்கு புடிச்சி போயி சுத்துவேன்"
உடலை வளைத்து முறித்து திமிர் எடுத்தபடியே நக்கலடித்த வீர் தான், தேவனை பற்றி நன்கு அறிவானே!
ஊருக்குள் விஷேசம் கச்சேரியின் போது அடிக்கடி குடும்பமாக சந்திப்பது உண்டு. வீர் மகள்கள் இருவரும் பருவம் எய்திய போது, குடும்பமாக வீட்டிற்கு வந்து சீர் செனத்தி செய்து சென்றனர். அப்போதெல்லாம் நாயகியை பார்த்தது உண்டு. வீர் அதிகம் பேசியது இல்லை என்றாலும், மது நாயகியை பற்றி அந்த அளவிற்கு பெருமை பேசி இருக்கிறாள். அதில் தெரிந்த பொது அறிவு தான் நாயகியின் குணம் பற்றி.
"என்னடே, என்னைய பாத்தா ஒனக்கு எப்டி தெரியிது.. ஒனக்கு பொண்டாட்டி பைத்தியம் முத்தி போச்சின்றதுக்காக, என்னையும் பைத்தியமா திரிய சொல்றியா.. அதுவும் ந்நா போயி அவள சமாதானம் செஞ்சி கூட்டியாந்து கூட வாழனுமா.. இதுக்கு ந்நா...."
"நாண்டுக்கிட்டு சாவ போறியாடே" ஆவேசமாக தேவன் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போதே, இடையில் குறுகிட்டு பரிகாசம் செய்த வீரை, தீயாக எரித்தான் தேவன்.
"ஒடம்பு முழுக்க கொழுப்புடே ஒனக்கு.. போ போயி உன் பொண்டாட்டி முந்தானைய புடிச்சிட்டு திரி.. ஓங்கிட்டக்க போயி என் குமுறல கொட்டினேன் பாரு என்னைய சொல்லணும்" ஆத்திரத்தில் பற்களை கடித்த தேவன், உயிர் போகும் தலைவலியில் இரு கரங்களையும் தலைக்கு மேல் கட்டிக்கொண்டு சோபாவில் தலைசாய்த்துக் கொள்ள,
இவன் எப்போ எப்போ இருந்தான் போல, மதுவிடம் முத்த போதை கேட்டு ஒரே அலம்பு.
இச்.. இச்.. இச்.. இச்.. இச்.. இச்ச்ச்.. "அச்சோ என்ன மாமா பண்றீங்க.." மது குரல் திணறியது.
"மச்.. பயம்வுட்டு போச்சி டி ஒனக்கு. அதே, புருசன எதிர்த்து கேள்வி கேக்குறவ" காட்டுக்குரல் எதிரொலிக்க மீண்டும் அவள் பின் முதுகில் இச்.. இச்..
முரட்டுக் கணவனின் கூற்றில் எப்போதும் போல் இப்போதும் வாயை பிளந்த மது, "மாமா, ரகு வரான்" பதட்டமாக உரைத்த நொடி, "எங்கே டி.." பதறி விலகிய வீரை கண்டு, சலங்கை ஒலி சிதறியதை போல கலகலவென சிரித்த மனைவியை, முரட்டுப் பார்வையால் பிரித்து மேய்ந்த வீர், பொய் சொன்ன அவள் வாய்க்குள், அவன் உதட்டை கவ்வவிட்டு பழி வாங்கிவிட்டான்.
"என்ன கன்றாவி சத்தந்டா இது" கடுப்பாக கண் விழித்த தேவனின் செவிகளை, முத்த சத்தமும், சிரிப்பு சத்தமும் மாறி மாறி சமையக்கட்டில் இருந்து கேட்டதில் தலையினை உளுக்கிக்கொண்டாலும், மனைவி ஏக்கம் அப்பட்டமாக அவன் இதயத்தை சூழ்ந்து, அவஸ்தையாகி போனது.
"இன்னும் என்னத்த தாந்டி இங்கன நின்னு கிண்டிகிட்டே கெடப்ப. செஞ்ச வரைக்கும் போதும், வா அறைக்கு போலாம்" ஏதோ ஆகாதவளிடம் கத்துவதை போல, உரக்க கத்தி மதுவை இழுத்த வீரை பாவமாக பார்த்த மது,
"எல்லாம் முடிஞ்சிது மாமா, நல்லி வெந்ததும் நிறுத்திப்புட்டு, வீட்டை மட்டும் கூட்டிட்டா போதும்.. ஒரு அஞ்சி நிமிசத்துல முடிச்சிட்டு வந்திடறேன் மாமா" குழைவாக சொன்னபடி, பம்பரமாக சூழல இருந்தவளின் இடையை இறுக்கி தன்னை பார்த்து நிறுத்தியதில், இப்போதும் நடுக்கம் தான், கணவனின் அதீத காதலில் நாளும் திக்குமுக்கு ஆடுவதில்.
"சொல்லிட்டே இருக்கேன், எங்க டி போறே.. இம்புட்டு வரைக்கும் செஞ்சதே போதும். இதுக்கு மேல நீயி எதுவும் செய்ய வேணா, போயி கொஞ்ச நேரம் ஓய்வெடு. இல்லாட்டி ராவுக்கெல்லாம் கால் வலில அவஸ்தைப்பட்டு நீயும் தூங்காம, என்னையும் தூங்கவுடாம கால அமுத்த சொல்லி, அழுது வடிவ.."
விறைப்பு மாறாமல் சொன்ன வீர், அவளை திட்டில் அமர வைத்தவன், கொஞ்சமும் தயக்கமின்றி மது கையில் இருந்த துடைப்பத்தை வாங்கி, படபடவென வீட்டை சுத்தம் செய்த கணவனை, கன்னத்தில் கைவைத்து இமை வெட்டாது ரசித்திருந்தாள் மது.
வீர் மதுவோட ஆட்டகாசமான காதலை அறிய "முள் மஞ்சமோ! மலர் தஞ்சமோ!" கதையினை படிங்க.
இருவரின் காதல் சுபாஷனைகளும் பெரிதாக செவியை அடையவில்லை என்றாலும், மனைவிக்கு நோக விடாமல் ஒவ்வொன்றையும் பார்த்து பார்த்து செய்யும் வீரும், அவன் முரட்டு பேச்சைக் கூட சொட்டு விடாமல் ரசிக்கும் மதுவும் என இருவரின் அந்யோன்யமான உறவை, கண்டும் காணாமலும் இருந்த தேவன் நினைவில், சட்டென அவன் மனைவி தோன்றி மறைய, வேகமாக தலையை உளுக்கிக்கொண்டான்.
"மச்.. இவனை பத்தி தெரிஞ்சும், இங்க போயி மனநிம்மதி தேடி வந்தேன் பாரு என்னைய சொல்லணும். இனிமே இங்கன இருந்தா இவைன் அவ பொண்டாட்டிய கொஞ்சுறேன்னு என்னைய வெறுப்பேத்தியே சாவடிச்சிபுடுவான்.. மொதல்ல இங்கிருந்து கெளம்பியாகணும்" எரிச்சலாக நினைத்திருக்கும் போதே, அவன் அலைபேசி சிணுங்கியது.
அவன் தந்தையின் எண் திரையில் மிண்ணுவதை கண்டதும் உடனே ஏற்று காதில் வைத்தவனாக, "சொல்லுங்க ப்பா.." என்றது தான் தாமதம்.
"எங்க இருந்தாலும் மொதல்ல வீட்டுக்கு வா தேவா.. இங்கன இந்த ஆனந்து பய என்ன காரியம் பண்ணிட்டு வந்திருக்கான் பாரு" எடுத்ததும் தண்டாயிதம் குரல் ஓங்கி உயர்ந்து கோபத்தில் எரிந்ததை உணர்ந்த தேவன், ஏதோ சரி இல்லை என நினைத்தவனாய், நண்பனிடம் விடைபெற்று வீட்டிற்கு புறப்பட்டான்.
எட்டுப்பட்டி நாட்டாமைகளும் ஒன்று கூடிய பெரிய பஞ்சாயத்து ஒன்று, கோட்டையூரில் நடத்தி முடித்து, இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகுதான் ஊர் வந்தே சேர்ந்தார் தண்டாயிதம். வந்ததும் அரசல் புரசலாக அவர் காதில் விழுந்த விடயம், இருட்டோடு இருட்டாக ஆனந்தன் வேலைக்காரி மகளின் கழுத்தில் தாலிகட்டியது தான்.
அதை கேட்டு ரத்தம் கொத்தித்து போனவர், இதோ வந்ததும் பஞ்சாயத்தை கூட்டிவிட்டாரே!
கூனி குறுகிய நிலையில் கண்ணீருடன் கோதை கையை பிசைந்து நிற்க, அவளருகில் தெனாவட்டு தோரணையாக நின்றிருந்தான் ஆனந்தபாலன்.
"என்ன டா இது.. எம்புட்டு தரம் கண்ணாலம் கட்டிக்க சொல்லி உங்கிட்ட கெஞ்சி இருக்கேன். அப்போல்லாம் வேணா வேணானு பொம்பளைங்க கூட கூத்தடிச்சிபுட்டு, கேவலம் ஒரு வேலைக்காரி மவ கழுத்துல தாலிய கட்டி இழுத்துட்டு வந்து நிக்கிற. வெக்கமா இல்ல ஒனக்கு"
பற்களை கடித்த தண்டாயிதபாணிக்கு, வேற்று சாதிபெண் ஒன்றும் இல்லாத கோதையை பார்க்க பார்க்க அத்தனை ஆத்திரம் வந்தது.
"எனக்கு இவள கட்டிக்கிடணும்னு தோணுச்சு கட்டிக்கிட்டேன். அம்புட்டுதே.. இதுக்கு மேல தெளிவா சொல்ல ஒன்னுமே இல்ல ப்பா.. ஏன்னா இது வாழ்க்க, எனக்கு புடிச்ச மாறிதே வாழ முடியும்"
தெளிவாக பேசியவனை அடிக்கவே பாய்ந்து விட்டார் அவர்.
"ஏன்டா நாயே என்னடே பேசுற. ஊர் கூட்டி ஒருத்தி என் மானம் மரியாதைய கொலைச்சிட்டு போனா, நீயி கூடவே இருந்து கழுத்த அறுத்துட்டியேடா பாவி.. ஒன்னைய அப்பவே அடிச்சி திருத்தி வளத்திருந்தா இம்புட்டு தூரம் வந்திருக்க மாட்ட.." பெரிய முதுகில் இரண்டு அடி வைத்து கத்தியதில், அவர் கைகளுக்கு தான் இரும்படி பட்டது போன்ற வலியை கொடுத்தது.
"நீயி எப்டி வளத்தினாலும், புடிச்சவ கூடதே வாழ்க்கைய வாழ முடியும். அமுதாக்கு அந்த பயலதே புடிச்சிருக்கு கட்டிக்கிட்டா.. எனக்கு இவளதே புடிச்சிது கட்டிக்கிட்டேன் அம்புட்டுதே!.. உன் மானம் மரியாதைக்கு பங்கம் வரும்னா சொல்லு இப்பவே என் பொஞ்சாதிய கூட்டிட்டு வெளிய போய்ட்டே இருக்கேன்" அவள் கரம் பற்றி வெளியே செல்ல தயாராக நின்றவனை, அதிர்ந்து போய் பார்த்தார் அவர்.
"டேய் ஆனந்து, நீயாடே பேசுற.. எனக்கு இருக்குறது நீய ரெண்டு புள்ளைங்க தானே டா.. நீங்க ரெண்டு பேரும் இந்த வீட்ல புள்ள குட்டிகளோட ஒத்துமையா வாழணும்னு தானே இத்தனை போராட்டத்துக்கு நடுவுல ந்நா அல்லோல் பட்டுட்டு இருக்கேன். ஏன்டா யாருமே என்னைய புரிஞ்சிக்க மாட்றீங்க"
வேதனையாக மடிந்து அமர, "அப்பா.." என பதறி வந்து தாங்கிய தேவன், விரைப்பாக நின்றிருந்த ஆனந்தனை வெறியாக முறைத்தான். உள்ளே வரும் போதே, இருவரும் பேசிக்கொண்டதை வைத்து விபரம் புரிந்து போனது அவனுக்கு.
"காரணமே இல்லாம இவ பின்னாடி நீயி சுத்தும் போதே சந்தேகம் இருந்துது டா. நகைக்கடை ஓனர் அன்னைக்கே என்னைய கூட்டு சொன்னான், "உன் தம்பிகிட்டக்க தோட்ட கொடுத்துட்டேன் தேவா, பாத்து வாங்கிக்க. மத்தது எல்லாம் ஆனந்தே பாத்துக்குறேன்னு சொல்லிட்டான்னு"
சரி எல்லாத்தையும் நீயே பாத்துப்பேன்னு, நானும் கட்சி ஆபிஸ்னு அத்தோட மறந்துட்டேன். ஆனா இப்ப தானே புரியிது இம்புட்டு நாளும் நீ அமைதியா இருந்ததுக்கு காரணம்"
பற்களை கடித்த தேவனுக்கு, அப்போதே நியாபகம் இருந்திருந்தால், தன்னை கேளாமல் தோட்டை கொடுத்ததிற்கும் சேர்த்து அவளை வார்த்தையால் வதைத்து இருப்பானே! அது மிஸ்ஸாகி போனதில் நாயகி மீதும் இப்போது கோபக்கனல் கொளுந்துவிட்டது.
"நீயும் மொதல்ல இருந்து ஆரமிக்காத ண்ணே.. ஆரம்பத்துல பணத்த சாக்கு வச்சி இவள பயமுறுத்தி வைக்க மட்டுந்தே நெனச்சேன். ஆனா இவ மொகத்தை பாத்து ந்நா மட்டும் தடுமாறி போகல, என் மனசும் இவளால தடம் புரண்டு போச்சி.
கல்யாணத்து மேல நாட்டமே இல்லாமதே இருந்தேன், ஆனா இவளுக்கு கல்யாணம் முடிவாச்சினு தெரிஞ்சதும் உள்ள எரிஞ்சிண்ணே.. எவனுக்கும் இவள விட்டுக்குடுக்க முடியல. அதே தாலிய கட்டிப்புட்டேன்.
எது எப்டியோ, இப்ப கோத என் பொஞ்சாதி. அவளை ஏத்துக்காத இந்த வீட்ல நானும் இருக்க மாட்டேன்"
மனைவியை விட்டுக் கொடுக்காமல் தீர்க்கமாக பேசிய தம்பியை புருவம் நெறிக்கப் பார்த்த தேவன் மனதில், வீரும் தன் மனைவியை விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசிய நிகழ்வுகள் நினைவில் தோன்றி மறைந்ததில், ஏதோ யோசனையில் அமைதியாகிட, இளைய மகனை தலை தூக்கி பார்த்தார் தண்டாயிதம்.
"ஊதாரியா திரிஞ்சாலும், இந்த அப்பன் பேச்சை மீறி நடக்க மாட்டேன்னு பெரிய அளவுல நம்பிக்கை வச்சிருந்தேன் டா. ஆனா இப்பதே புரியிது, என் மகன் தேவா மட்டுந்தே, இம்புட்டு வயசாகியும் என் சொல் பேச்சை தட்டாம வளந்த ஒரே புள்ள.
பெரிய மனுசன் முடிவு எடுத்துட்டீய, இதுக்கு மேற்பட்டு இந்த கிழவன் பேச்சி எடுபடுமா.. என்ன இருந்தாலும் ஒன்னைய விட்டுகுடுத்துட்டு என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியாதுபா. ஒனக்கும் இந்த வீட்ல பங்கு இருக்கு, அதுனால நீயி எங்கேயும் போவ வேணாம். தெற்கு வாசப்படி பக்கம் நீயும் உன் பொஞ்சாதியும் இருங்க"
என்ற தண்டாயிதிற்கு, ஆனந்தனை வெளியே அனுப்ப கொஞ்சமும் மனமில்லை. இந்த இரு பிள்ளைகளையும் உலகமாக நினைத்து தானே அவரே வேறு திருமணம் கூட செய்யாமல் இருந்தது. கடைசியில் அதில் ஒருவன் தனியே போகிறேன் என்றதும் மனமுடைந்து போனவருக்கு, பெண் பிள்ளையை பற்றிய கவலை இம்மி அளவும் இல்லை.
புது மனைவி மோகம் கொஞ்ச நாட்களுக்கு அப்படி தான் இருக்கும். பிறகு கோதையை எப்படியாவது துரத்திவிட்டு, மகனுக்கு வேறு மணம் முடித்து விடலாம் என ஆனந்தனை பற்றி குறைத்து எடை போட்ட பிறகு தான், அவர்களை அங்கு தங்க சொன்னது.
அவர் எண்ணம் மெய்யாகுமா? பொய்யாகுமா? தீர்மானிக்க போவது காலத்தின் விதி என்பதை அறியாமல், ஆளுக்கொரு யோசனையில் மூழ்கி, மனதளவில் தனித் தனியே வதைப்பட்டு கிடந்தனர்.
தொடரும்.
Author: Indhu Novels
Article Title: அத்தியாயம் 21
Source URL: Indhu Novels-https://indhunovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
Article Title: அத்தியாயம் 21
Source URL: Indhu Novels-https://indhunovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.