- Messages
- 270
- Reaction score
- 234
- Points
- 43
இதழ்- 16
முதலில் குளித்து முடித்த ராதா உடை மாற்றும் பொருட்டு மோட்டார் அறை நோக்கி சென்று கதவை தாழிட்டு திரும்ப, அங்கு நின்றவனை பார்த்து திடுக்கிட்டவள் உடனே கதவை திறந்து வெளியேற முயற்சி செய்ய முடிந்தால் தானே.
“மாமா என்ன பண்ற நீயி? என் கைய மொத விடு. இது நாளு பேரு வந்து போற இடம், வெளிய வேற எல்லாரும் இருக்காக. நீ இங்க இருக்கறது தெரிஞ்சா என்ன நினைப்பாக வெளிய போ மாமா" ராதா கோவம் கொண்டு அவன் முகம் பார்க்காமல் அவசரமாக சொல்ல,
“ஏன் ராது, நான் உன் மாமன் தானே அதுவும் உன்னை கட்டிக்க போறவன். நான் வராம வேற யாரு வருவா? அப்புறம் யாரு என்ன நெனச்சாலும் எனக்கு கவல இல்ல. ஏன்னா உன்னை கட்டிக்கிறேன்னு வெறும் வாய் வார்த்தைக்காக சொல்லிட்டு உன்கூட ஜாலியா சுத்தித்திரிஞ்சி கழட்டி விட்டு போய்டுவேன்னு நெனச்சிட்டியா டி?
நீ பொறந்ததுலருந்து உன்னை என் நெஞ்சுக்குள்ள மகாராணியா, என் குழந்தையா, என் தோழியா, என் காதலியா, என் மனைவியா உன்னை மட்டுமே நெனச்சிட்டு வாழுறவன் டி. ஆனா நீ என்ன கொஞ்சங்கூட புரிஞ்சிக்கவே இல்லல ராது.
ஏதோ ஒரு அவசரத்துல, நீ எனக்கு சொந்தமானவன்னு நெனச்சி தானே டி, அன்னைக்கு உனக்கு முத்தம் கொடுத்தேன். அதுக்காக என்கிட்ட பேசாம இருப்பியா ராது"
ராதா தன்னிடம் பேசாமல் இருப்பது எதையோ பரிக்கொடுத்தவன் போல இருக்கிறேன் எனும்போதே தொண்டை அடைத்து கார்த்திக்கு.
அவன் பேசியதில் கண்கலங்கி போனவள் “மா... மாமா அது நீயி தப்பா...” என ஏதோ சொல்ல வர,
அவள் பேச்சை இடை நிறுத்தியவன் “இப்ப தெரியிது ராது, நீ என்னைய என்ன நெனச்சிட்டு என்கூட பழகினேன்னு. இத்தன வருசத்துல உன்னை குழந்தையில இருந்து தூக்கி கொஞ்சும் போது வராத கோவம், நீ வயசுக்கு வர வரைக்கும் உன்னை தொட்டு குளிப் பாட்டினப்போ வராத கோவம், உனக்கு துணி மாத்தி விட்டப்போ வராத கோவம், சோறு ஊட்டி விட்டப்போ வராத கோவம், அவளோ ஏன் டி, நீ வயசுக்கு வந்தது கூட தெரியாம சுத்திட்டு இருந்தப்போ உன் துணில இருந்த கரைய வச்சி நான் தான் சொன்னேன் டி.
அப்பலாம் என் மேல வராத கோவம், உனக்கு நான் ஒரு முத்தம் குடுத்துப்புட்டேன்னு கோவ படுவியலோ. நீயி பெரிய பொண்ணா ஆனதுல இருந்து என்கிட்டருந்து, கொஞ்ச கொஞ்சமா விலக ஆரமிச்ச டி.
அப்ப அது எனக்கு கஷ்டமா இருந்தாலும், அப்புறப்புறம் நான் உன்னை புரிஞ்சுக்கிட்டேன். அது பெரிய பெண்ணானா எல்லா பெண்களும் ஆண்கள் கிட்டருந்து தள்ளி போறது, ஒருவித பாதுகாப்பு உணர்வு இயல்புன்னு. அதுவும் இது கிராமம். அதனால, அத நான் ஒன்னும் பெருசா எடுத்துக்கிடல. கைய பிடிச்சி பேசுறதே போதும்னு நெனச்சிட்டு இருந்தேன்.
ஆனா நாளுக்கு நாளு உன்னைய பாக்கும் போது எனக்குள்ள ஏதேதோ செய்து டி. அதை வார்த்தையால்லாம் சொல்லமுடியாம தான், மொத தடவ முத்தம் கொடுத்தேன்.
ஒரு வருசம் ரெண்டு வருசம் இல்ல ராது, இருபத்தி நாலு வருசமா உன்னை மட்டுமே நெனச்சிட்டு என் உயிர்ல கலந்து போயிட்டியா, அதேன் டி நீயி கூடவே இருந்துட்டு என்னைய புரிஞ்சிக்காம கோவமா இருக்குறது மனசு வலிக்குது" மெல்லிய குரலில் சொன்னவன் முகத்தையே ராதா தவிப்புடன் பாவமாக பார்க்க, அடுத்த நிமிடமே முகம் கோவத்தில் சிவந்து குரல் இறுக்கமானது.
“என்னை புரிஞ்சிக்காதவள இத்தனை வருசமா உருகி உருகி விரும்பி தொலைச்சேன் பாரு என்னைய சொல்லணும். அதுக்காக உன்னைய அப்படியேல்லாம் உன் விருப்பப்படி விட முடியாது டி" என்றவன், ராதா என்னவென உணரும் முன், அவள் எதிர்பாராவிதமாக ஈரம் சொட்ட சொட்ட நின்றிருந்தவளை, இடை வளைத்து இழுத்து அவனை ஒட்டியபடி நிற்க வைத்தவன், அவள் இதழை கொஞ்சம் வன்மையாகவே முற்றுகை இட்டான்.
கண்கள் அகல விரித்தவள் அவனை தடுக்கவும் இல்லை, விலகவும் இல்லை. ஏதோ உயிர் இல்லாத பொம்மை போல ஆடாமல் அசையாமல் அப்படியே நின்றிருக்க, அவள் இதழ் கடித்து நிதானமாக ருசித்தவன். மனமே இல்லாமல் அவளை விடுத்து நிற்க, அப்போதும் அவளிடம் அசைவில்லை. கண்கள் மட்டும் அவனை சோதனை இட்டது.
அவளிதழை விரல் கொண்டு வருடியவன் “இனிமே உனக்கு விருப்பம் இருக்கோ இல்லையோ நீ எனக்கானவ டி. நான் நினைக்கும் போதெல்லாம் இப்படி ஏதாவது பண்ணுவேன். நீ என்மேல கோவமாவே இருந்தாலும் பரவால்ல. உனக்கு விருப்பம் இருந்தா ஒத்தொழச்சி போ. இல்ல இப்ப நின்ன மாறி நல்ல பொண்ணா பேசாம நிக்கணும். புரிஞ்சிதா” கடுமையை குரலில் காட்டி அவன் விரல்கள் அவள் இதழில் மென்மையில் தழுவ, என்ன புரிந்ததோ தலையை மட்டும் பூம்பூம் என ஆட்டி வைத்தாள்.
“ம்ம்! நல்ல பொண்ணு" அவள் காதருகில் மூச்சு காற்று அவள் கழுத்தில் உரசும்படி குனிந்து “சீக்கிரம் துணி மாத்திட்டு வாடி, ரொம்ப நேரம் ஈரத்துல இருந்தா உனக்கு ஒத்துக்காது” அதையும் கடுமையாகவே உரைத்து விட்டு, பிரம்மை போல் நின்றவளை மேலும் அவள் இதழில் ஒரு மென் முத்தம் கொடுத்து மோட்டார் அறையை விட்டு வெளியேறினான்.
அவன் வெளியேறிய சிறிது நிமிடத்தில், பூஜா ரதி இருவரும் அங்கு வந்தனர். ராதா எப்போதோ அவர்களுக்கு முன்னமே வந்து இன்னுமும் வேறு உடை மாற்றமல் இருப்பதை பார்த்தவர்கள்,
“ஏ! புள்ள ராதா.. " என நான்காவது முறையாக இருவரும் போட்டு உலுக்க, பிரம்மையில் இருந்து வெளிவந்ததை போல “ஹாங்!” என விழித்து,
“என்ன அண்ணி, ஏன் இன்னும் நீய ரெண்டு பேரும் துணி மாத்தாம நிக்கிறீய..?” புரியாமல் வினவினாள்.
“அத நாங்க கேட்கணுமுடி. எத்தனை முறை உன்னைய கூப்பிட்றது. ஆமா நீயி எங்களுக்கு முன்னாடி வந்த. இன்னும் என்ன புள்ள ஈர துணியோட நிக்கறவ. என்னாச்சி..?” என்று ரதி அவளை மேலிருந்து கீழாக பார்த்து கேட்க, உடன் பூஜாவும் சேர்ந்து கொண்டாள்.
இதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என தெரியாமல் முழித்த ராதா “அது அது வந்து..” என்று இழுக்க, ஒரு மூளையில் எலி ஓடுவதை பார்த்து, “ஹா! அதோ எலி..” அந்த எலியை கை காட்டி,
“அத பாத்துதே பயந்து போயி அப்படியே நின்னுட்டேன்...” என்று பயந்த மாதிரி சொல்ல,
இருவரும் எலியை பார்த்த பின், ராதா உண்மை தான் கூறுகிறாள் என நம்பி “சரி சரி அதான் நாங்க இருக்கோம்ல பயப்படாம சீக்கிரம் துணிய மாத்து புள்ள. எங்களை மீறி எப்படி அந்த எலி உன்கிட்ட வருதுன்னு பாக்குறோம்" என்றாள் பூஜா.
ஆனால் ரதி மட்டும் அவளை நம்பாத பார்வையை அவள் மேல் வீசியவள் கண்ணில், ராதாவின் சிவந்து கன்றி போன இதழ்கள் பட்டு விட்டது.
“அடி பாவி, ஒரு பெருச்சாலியே வந்து ஜூஸ் குடிச்சிட்டு போயிருக்கு நீயி ஒரு பாவமும் பண்ணாத இந்த சின்ன எலியவா மாட்டி விடுற. இருக்கு டி உனக்கு” மனதில் ராதாவை வறுத்து கொண்டே உடை மாற்றினாள்.
“ம்ம்.. சரி அண்ணி” என்றவள் "எல்லாம் இந்த மாமாவால, இங்க என்னால ஒன்னும் பண்ணமுடியாதுன்னு தெரிஞ்சி வச்சிக்கிட்டே என்கிட்ட வம்பு பண்ணிட்டு போயி இருக்கல்ல மாமா. உனக்கு கெடச்ச மாதிரி எனக்கொரு நாள் கிடைக்காமையா போகும். அப்ப உனக்கு இருக்கு" இவளும் கார்த்தியை மனதில் வறுத்தெடுத்து கொண்டே உடையை மாற்றினாள்.
காயுவும், குளித்து உடை மாற்ற மோட்டார் அறை நோக்கி நடந்தவளை புதரில் இருந்து ஒரு வலிய கரம் அவள் கரத்தை பற்றி இழுக்க. அதில் பயந்து போய் “ஆஆ! அம்மா! ஆஆ!” என அலற உடனே அவள் வாயை பொத்திய கதிர்
“ஏ லட்டு! நான்தே காத்தாதடி நான்தே” என்றவன் யாராவது காயு கத்தியதை கேட்டிருப்பார்களோ என சுற்றி முற்றி பார்த்துக் கொண்டேச் சொல்ல, அவன் குரல் கேட்டதும் தான் உயிரே வந்தது காயுக்கு. குருவிடம் அகப்படாமல் தப்பித்து ஓடி ஒளிந்து, அவன் லட்டுவை காண வந்துவிட்டான் கதிர்.
“என்ன மாமா இது இப்டியா வந்து பயம்புடுத்துவிய? நான் எப்படி பயந்துட்டேன் தெரியுமா.." இதழ் சுளித்து பேசியவளை ரசனையாக பார்த்தவன்,
“என் அழகு லட்டு பொண்ணே, எல்லாத்துக்கும் இப்படி பயந்தா என்ன லட்டு அர்த்தம். உன் மாமன தவற, வேற எவனுக்கு டி உன் கைய புடிச்சி இழுக்க தில்லுருக்கு..” என்று மீசையை முறிக்கி விட்டு சொல்ல, அதில் வெட்கம் கொண்டாலும் காட்டிக்கொள்ளாமல் “ஆமா மாமா அண்ணன் கூட தானே போனீய. இப்ப நீயி மட்டும் தனியா வந்துருக்கீய” என்றாள்.
“அது ஒரு பெரிய கதை. அது இப்ப எதுக்கு டி. மாமன் உன்னை பாக்க அந்த காட்டு பய கிட்டருந்து தப்பிச்சி வந்தா, நீயி மாமன பத்தி விசாரிக்காம, பூஜைக்கு கூஜா தூக்குறவன பத்தியே கேக்குற" செல்லமாக அவள் கன்னத்தில் தட்ட,
“இதுல உன்னைய பத்தி விசாரிக்க என்ன இருக்கு மாமா? அதான் நமக்கு கல்யாணம் ஆகப்போதே. இதுக்கு மேல என்ன இருக்கு” அவனை பாராமல் சோகமாக முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு சொல்ல, இந்த சோகம் எதற்கானது என புரிந்து கொண்டவன் “ஏய்ய் லட்டு என்னை பாரு செல்ல குட்டி...” என்று அவள் முகம் திருப்பி அவன் முகம் காணச் செய்ய, அவள் கண்கள் கலங்கி இருந்தது.
அதைக் கண்டவனுக்கு கஷ்டமாகி போக, “ஏய் லட்டு இப்படி எல்லாத்துக்கும் நீயி அழுது பயப்படுறதால தானே, ரெண்டு வருசத்துக்கு முன்னாடியே நடக்க வேண்டிய நம்ம கல்யாணத்தை கூட தள்ளி போட்ட. ஆனா நீயி இன்னுமும் இப்படியே இருந்தா நானும் என்ன லட்டு பண்ணுவேன். நீயி தைரியமா இருந்தா தானே லட்டு உன் மாமனும் எந்த கவலையும் இல்லாம இருக்க முடியும்...” அவளை மடியில் வைத்து கொண்டு குழந்தைக்குச் சொல்வதை போல எடுத்து சொன்னான்.
அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்ட காயு, “இப்பவும் ஒன்னும் கெட்டு போகல இந்த கல்யாணத்தையும் நிறுத்திப்புட்டு இன்னும் ரெண்டு வருசம் என்ன பொறுமையா அஞ்சு வருசம் கூட நம்ம கல்யாணத்தை தள்ளி போடுங்க, யாருக்கு உன்னைய கேக்க தைரியம் இருக்கு.
உனக்கு உன் வேலை பெருசா இருக்கும் போது, உனக்காகவே ஒருத்தி உன்னையே நெனச்சிட்டு காத்துட்டு இருக்குறத நெனச்சி பாத்தா நீயி இப்படியெல்லாம் பண்ணுவியா மாமா. இதெல்லாம் எனக்கு பழகி போனதுதே. நான் கடைசி வரைக்கும் உன்னையே நெனச்சுக்கிட்டே செத்து போறேன். நீ உன் வேலைலயே, கவனத்தை செலுத்து" என்று விட்டு அவன் அசந்த நேரம் பார்த்து அவன் மடியில் இருந்து சிட்டாக பறந்திருந்தாள் அழுது கொண்டே.
அவள் பேசி சென்றதில் திகைத்து போனவன், தன் வேலைக்காக காயுவை ரொம்பவே தனியாக தவிக்க விட்டிருக்கக் கூடாதோ என மனம் வெதும்பி, அவளை நினைத்துக் கொண்டே அங்கிருந்து சென்றான்.
உடை மாற்றி வந்து துள்ளி திரிந்த ரதியை, ரசித்த பார்த்து கொண்டு பொதுவாக அவளிடம் பேச்சைக் கொடுத்து கொண்டு இருந்தான் ரிஷி.
குரு கையில் சிக்காமல் போக்கு காட்டி கொண்டு இருந்தாள் அவன் பூவு.
மகி, தாவணியை காற்றில் பறக்க விட்டதையே, அர்ஜூன் கண்கள் அவளின் பெண்ணழகை விட்டு மீள முடியாமல் இருக்க, இப்போது அவள் குனிந்து குனிந்து நீரை அள்ளி அவள் முகத்தில் தெளித்து விளையாடுவதில், அவள் அணிந்திருந்த ஈறம் சொட்டிய ஜாக்கெட்டில் இருந்து மென் பஞ்சி பாகங்கள் பிதுங்கிய நிலையில் அவளுடன் சேர்ந்தே நீரில் மோத மூச்சு முட்டியது ஆடவனுக்கு. சுற்றி யாராவது அவளை இந்நிலையில் பார்த்து விட போகிறார்கள் என பதறி கண்களை சுழல விட, யாரும் இல்லாததை உறுதி செய்த பின்னே மூச்சு வந்தது.
சிறிது நேரத்தில் குளித்து முடித்து தொட்டியை விட்டு வெளியே வந்த மகி, அவளும் உடை மாற்ற மோட்டார் அறைக்குக் செல்ல, சட்டென ஒரு இடத்தில் அப்படியே நின்றவள் காதில் ஏதோ சத்தம் கேட்டது. காதை கூர்மையாக்கி அந்த சத்தத்தை கேட்க, தெரிந்து போனது அது என்ன சத்தம் என்று.
"இவ ஏன் திடீர்னு நின்னு அப்படி என்னத்த பாக்குறா" யோசனையாக மறைவிடத்தில் இருந்து கொஞ்சம் தள்ளி வெளியே வந்து பார்த்தான் அர்ஜுன்.
அவனை கண்டு கொண்டவள் கண்கள் விரிய அவனை பார்க்க. அவள் பார்ப்பதை அர்ஜூனும் பார்த்து விட்டவனுக்கு பயம் சிறிதும் இன்றி “சரி அவ தான் பாத்துட்டாளே இனிமேல் எதுக்கு மறைஞ்சி நின்னு பாக்கணும்" என்பது போல, அவளிடம் செல்ல கால்களை முன்னெடுத்து வைக்க,
அர்ஜூனை அங்கு எதிர் பாக்காத மகியோ, பயத்தில் எச்சில் விழுங்கி அவன் வருவதற்கு முன்னமே வேகமாக அவனிடம் கொலுசொலி அதிர ஓடிய படியே "அத்தான் வராதீய" என்றபடியே வேகமாக அவன் கை பிடித்து இழுத்தாள்.
அவளின் இந்த திடீரென்ற "அத்தான்" என்ற அழைப்பில் அப்படியே சிலையாக நின்று விட, அவள் இப்படி கையை பிடித்து இழுப்பாள் என தெரியாதவன், எந்த ஒரு பிடிமானமும் இன்றி நின்றிருந்ததில் அவள் லேசாக இழுத்ததிலே, அவள் மேலேயே விழுந்து இருவருமாக சேர்ந்து ஒருவர் மேல் ஒருவராக மாறி மாறி மண்ணில் புரண்டனர்.
இது எல்லாம் அர்ஜூனுக்கு தான் பெருத்த ஆனந்தம் கலந்த அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் புரள்வது நின்று விட, அர்ஜூன் மண்ணிலும், மகி அவன் மேலேயும் படுத்திருக்க, அவளின் ஈர உடல் ஆடவன் மேல் தொட்டு உறவாடியது எதையும் உணரும் நிலையில் தான் பெண்ணவள் இல்லையே. தொலைவில் பார்த்த அவளின் உடல் அமைப்பை எல்லாம் இத்தனை கிட்டத்தில் பார்த்தவனுக்கு எண்ணங்கள் எங்கெங்கோ கூட்டி செல்ல, அவஸ்த்தையாகி போனது.
அப்போது தான் உணர்ந்தான், அவன் கைகள் அவனை அறியாமலே அவள் தாவணி இல்லா இடையில் தானாக இடை சங்கிலியை தழுவிய படி தஞ்சம் புகுந்து இருப்பதை. மேலும் அவளின் பஞ்சு போன்ற மேனி அவன் மார்பை தழுவி இருக்க, அவளின் அழகிய வதனமோ ஆடவன் கழுத்தில் புதைந்து இருந்தது. அந்த மோன நிலையை வெகுவாக ரசித்து தன் மன பெட்டகத்தில் பத்திரமாக புகைப்படம் எடுத்து வைத்து கொண்டான்.
மண்ணில் புரண்டதில் ஈரமான அவள் வெண்மேனி முழுவதும் மண் படிந்து அதுவும் ஆடவன் கண்ணுக்கு அழகாகவே காட்சியலிக்க. அவளின் ஒவ்வொரு அழகையும் வினாடியில் ரசித்து முடித்தான் அர்ஜுன்.
தொடரும்.
முதலில் குளித்து முடித்த ராதா உடை மாற்றும் பொருட்டு மோட்டார் அறை நோக்கி சென்று கதவை தாழிட்டு திரும்ப, அங்கு நின்றவனை பார்த்து திடுக்கிட்டவள் உடனே கதவை திறந்து வெளியேற முயற்சி செய்ய முடிந்தால் தானே.
“மாமா என்ன பண்ற நீயி? என் கைய மொத விடு. இது நாளு பேரு வந்து போற இடம், வெளிய வேற எல்லாரும் இருக்காக. நீ இங்க இருக்கறது தெரிஞ்சா என்ன நினைப்பாக வெளிய போ மாமா" ராதா கோவம் கொண்டு அவன் முகம் பார்க்காமல் அவசரமாக சொல்ல,
“ஏன் ராது, நான் உன் மாமன் தானே அதுவும் உன்னை கட்டிக்க போறவன். நான் வராம வேற யாரு வருவா? அப்புறம் யாரு என்ன நெனச்சாலும் எனக்கு கவல இல்ல. ஏன்னா உன்னை கட்டிக்கிறேன்னு வெறும் வாய் வார்த்தைக்காக சொல்லிட்டு உன்கூட ஜாலியா சுத்தித்திரிஞ்சி கழட்டி விட்டு போய்டுவேன்னு நெனச்சிட்டியா டி?
நீ பொறந்ததுலருந்து உன்னை என் நெஞ்சுக்குள்ள மகாராணியா, என் குழந்தையா, என் தோழியா, என் காதலியா, என் மனைவியா உன்னை மட்டுமே நெனச்சிட்டு வாழுறவன் டி. ஆனா நீ என்ன கொஞ்சங்கூட புரிஞ்சிக்கவே இல்லல ராது.
ஏதோ ஒரு அவசரத்துல, நீ எனக்கு சொந்தமானவன்னு நெனச்சி தானே டி, அன்னைக்கு உனக்கு முத்தம் கொடுத்தேன். அதுக்காக என்கிட்ட பேசாம இருப்பியா ராது"
ராதா தன்னிடம் பேசாமல் இருப்பது எதையோ பரிக்கொடுத்தவன் போல இருக்கிறேன் எனும்போதே தொண்டை அடைத்து கார்த்திக்கு.
அவன் பேசியதில் கண்கலங்கி போனவள் “மா... மாமா அது நீயி தப்பா...” என ஏதோ சொல்ல வர,
அவள் பேச்சை இடை நிறுத்தியவன் “இப்ப தெரியிது ராது, நீ என்னைய என்ன நெனச்சிட்டு என்கூட பழகினேன்னு. இத்தன வருசத்துல உன்னை குழந்தையில இருந்து தூக்கி கொஞ்சும் போது வராத கோவம், நீ வயசுக்கு வர வரைக்கும் உன்னை தொட்டு குளிப் பாட்டினப்போ வராத கோவம், உனக்கு துணி மாத்தி விட்டப்போ வராத கோவம், சோறு ஊட்டி விட்டப்போ வராத கோவம், அவளோ ஏன் டி, நீ வயசுக்கு வந்தது கூட தெரியாம சுத்திட்டு இருந்தப்போ உன் துணில இருந்த கரைய வச்சி நான் தான் சொன்னேன் டி.
அப்பலாம் என் மேல வராத கோவம், உனக்கு நான் ஒரு முத்தம் குடுத்துப்புட்டேன்னு கோவ படுவியலோ. நீயி பெரிய பொண்ணா ஆனதுல இருந்து என்கிட்டருந்து, கொஞ்ச கொஞ்சமா விலக ஆரமிச்ச டி.
அப்ப அது எனக்கு கஷ்டமா இருந்தாலும், அப்புறப்புறம் நான் உன்னை புரிஞ்சுக்கிட்டேன். அது பெரிய பெண்ணானா எல்லா பெண்களும் ஆண்கள் கிட்டருந்து தள்ளி போறது, ஒருவித பாதுகாப்பு உணர்வு இயல்புன்னு. அதுவும் இது கிராமம். அதனால, அத நான் ஒன்னும் பெருசா எடுத்துக்கிடல. கைய பிடிச்சி பேசுறதே போதும்னு நெனச்சிட்டு இருந்தேன்.
ஆனா நாளுக்கு நாளு உன்னைய பாக்கும் போது எனக்குள்ள ஏதேதோ செய்து டி. அதை வார்த்தையால்லாம் சொல்லமுடியாம தான், மொத தடவ முத்தம் கொடுத்தேன்.
ஒரு வருசம் ரெண்டு வருசம் இல்ல ராது, இருபத்தி நாலு வருசமா உன்னை மட்டுமே நெனச்சிட்டு என் உயிர்ல கலந்து போயிட்டியா, அதேன் டி நீயி கூடவே இருந்துட்டு என்னைய புரிஞ்சிக்காம கோவமா இருக்குறது மனசு வலிக்குது" மெல்லிய குரலில் சொன்னவன் முகத்தையே ராதா தவிப்புடன் பாவமாக பார்க்க, அடுத்த நிமிடமே முகம் கோவத்தில் சிவந்து குரல் இறுக்கமானது.
“என்னை புரிஞ்சிக்காதவள இத்தனை வருசமா உருகி உருகி விரும்பி தொலைச்சேன் பாரு என்னைய சொல்லணும். அதுக்காக உன்னைய அப்படியேல்லாம் உன் விருப்பப்படி விட முடியாது டி" என்றவன், ராதா என்னவென உணரும் முன், அவள் எதிர்பாராவிதமாக ஈரம் சொட்ட சொட்ட நின்றிருந்தவளை, இடை வளைத்து இழுத்து அவனை ஒட்டியபடி நிற்க வைத்தவன், அவள் இதழை கொஞ்சம் வன்மையாகவே முற்றுகை இட்டான்.
கண்கள் அகல விரித்தவள் அவனை தடுக்கவும் இல்லை, விலகவும் இல்லை. ஏதோ உயிர் இல்லாத பொம்மை போல ஆடாமல் அசையாமல் அப்படியே நின்றிருக்க, அவள் இதழ் கடித்து நிதானமாக ருசித்தவன். மனமே இல்லாமல் அவளை விடுத்து நிற்க, அப்போதும் அவளிடம் அசைவில்லை. கண்கள் மட்டும் அவனை சோதனை இட்டது.
அவளிதழை விரல் கொண்டு வருடியவன் “இனிமே உனக்கு விருப்பம் இருக்கோ இல்லையோ நீ எனக்கானவ டி. நான் நினைக்கும் போதெல்லாம் இப்படி ஏதாவது பண்ணுவேன். நீ என்மேல கோவமாவே இருந்தாலும் பரவால்ல. உனக்கு விருப்பம் இருந்தா ஒத்தொழச்சி போ. இல்ல இப்ப நின்ன மாறி நல்ல பொண்ணா பேசாம நிக்கணும். புரிஞ்சிதா” கடுமையை குரலில் காட்டி அவன் விரல்கள் அவள் இதழில் மென்மையில் தழுவ, என்ன புரிந்ததோ தலையை மட்டும் பூம்பூம் என ஆட்டி வைத்தாள்.
“ம்ம்! நல்ல பொண்ணு" அவள் காதருகில் மூச்சு காற்று அவள் கழுத்தில் உரசும்படி குனிந்து “சீக்கிரம் துணி மாத்திட்டு வாடி, ரொம்ப நேரம் ஈரத்துல இருந்தா உனக்கு ஒத்துக்காது” அதையும் கடுமையாகவே உரைத்து விட்டு, பிரம்மை போல் நின்றவளை மேலும் அவள் இதழில் ஒரு மென் முத்தம் கொடுத்து மோட்டார் அறையை விட்டு வெளியேறினான்.
அவன் வெளியேறிய சிறிது நிமிடத்தில், பூஜா ரதி இருவரும் அங்கு வந்தனர். ராதா எப்போதோ அவர்களுக்கு முன்னமே வந்து இன்னுமும் வேறு உடை மாற்றமல் இருப்பதை பார்த்தவர்கள்,
“ஏ! புள்ள ராதா.. " என நான்காவது முறையாக இருவரும் போட்டு உலுக்க, பிரம்மையில் இருந்து வெளிவந்ததை போல “ஹாங்!” என விழித்து,
“என்ன அண்ணி, ஏன் இன்னும் நீய ரெண்டு பேரும் துணி மாத்தாம நிக்கிறீய..?” புரியாமல் வினவினாள்.
“அத நாங்க கேட்கணுமுடி. எத்தனை முறை உன்னைய கூப்பிட்றது. ஆமா நீயி எங்களுக்கு முன்னாடி வந்த. இன்னும் என்ன புள்ள ஈர துணியோட நிக்கறவ. என்னாச்சி..?” என்று ரதி அவளை மேலிருந்து கீழாக பார்த்து கேட்க, உடன் பூஜாவும் சேர்ந்து கொண்டாள்.
இதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என தெரியாமல் முழித்த ராதா “அது அது வந்து..” என்று இழுக்க, ஒரு மூளையில் எலி ஓடுவதை பார்த்து, “ஹா! அதோ எலி..” அந்த எலியை கை காட்டி,
“அத பாத்துதே பயந்து போயி அப்படியே நின்னுட்டேன்...” என்று பயந்த மாதிரி சொல்ல,
இருவரும் எலியை பார்த்த பின், ராதா உண்மை தான் கூறுகிறாள் என நம்பி “சரி சரி அதான் நாங்க இருக்கோம்ல பயப்படாம சீக்கிரம் துணிய மாத்து புள்ள. எங்களை மீறி எப்படி அந்த எலி உன்கிட்ட வருதுன்னு பாக்குறோம்" என்றாள் பூஜா.
ஆனால் ரதி மட்டும் அவளை நம்பாத பார்வையை அவள் மேல் வீசியவள் கண்ணில், ராதாவின் சிவந்து கன்றி போன இதழ்கள் பட்டு விட்டது.
“அடி பாவி, ஒரு பெருச்சாலியே வந்து ஜூஸ் குடிச்சிட்டு போயிருக்கு நீயி ஒரு பாவமும் பண்ணாத இந்த சின்ன எலியவா மாட்டி விடுற. இருக்கு டி உனக்கு” மனதில் ராதாவை வறுத்து கொண்டே உடை மாற்றினாள்.
“ம்ம்.. சரி அண்ணி” என்றவள் "எல்லாம் இந்த மாமாவால, இங்க என்னால ஒன்னும் பண்ணமுடியாதுன்னு தெரிஞ்சி வச்சிக்கிட்டே என்கிட்ட வம்பு பண்ணிட்டு போயி இருக்கல்ல மாமா. உனக்கு கெடச்ச மாதிரி எனக்கொரு நாள் கிடைக்காமையா போகும். அப்ப உனக்கு இருக்கு" இவளும் கார்த்தியை மனதில் வறுத்தெடுத்து கொண்டே உடையை மாற்றினாள்.
காயுவும், குளித்து உடை மாற்ற மோட்டார் அறை நோக்கி நடந்தவளை புதரில் இருந்து ஒரு வலிய கரம் அவள் கரத்தை பற்றி இழுக்க. அதில் பயந்து போய் “ஆஆ! அம்மா! ஆஆ!” என அலற உடனே அவள் வாயை பொத்திய கதிர்
“ஏ லட்டு! நான்தே காத்தாதடி நான்தே” என்றவன் யாராவது காயு கத்தியதை கேட்டிருப்பார்களோ என சுற்றி முற்றி பார்த்துக் கொண்டேச் சொல்ல, அவன் குரல் கேட்டதும் தான் உயிரே வந்தது காயுக்கு. குருவிடம் அகப்படாமல் தப்பித்து ஓடி ஒளிந்து, அவன் லட்டுவை காண வந்துவிட்டான் கதிர்.
“என்ன மாமா இது இப்டியா வந்து பயம்புடுத்துவிய? நான் எப்படி பயந்துட்டேன் தெரியுமா.." இதழ் சுளித்து பேசியவளை ரசனையாக பார்த்தவன்,
“என் அழகு லட்டு பொண்ணே, எல்லாத்துக்கும் இப்படி பயந்தா என்ன லட்டு அர்த்தம். உன் மாமன தவற, வேற எவனுக்கு டி உன் கைய புடிச்சி இழுக்க தில்லுருக்கு..” என்று மீசையை முறிக்கி விட்டு சொல்ல, அதில் வெட்கம் கொண்டாலும் காட்டிக்கொள்ளாமல் “ஆமா மாமா அண்ணன் கூட தானே போனீய. இப்ப நீயி மட்டும் தனியா வந்துருக்கீய” என்றாள்.
“அது ஒரு பெரிய கதை. அது இப்ப எதுக்கு டி. மாமன் உன்னை பாக்க அந்த காட்டு பய கிட்டருந்து தப்பிச்சி வந்தா, நீயி மாமன பத்தி விசாரிக்காம, பூஜைக்கு கூஜா தூக்குறவன பத்தியே கேக்குற" செல்லமாக அவள் கன்னத்தில் தட்ட,
“இதுல உன்னைய பத்தி விசாரிக்க என்ன இருக்கு மாமா? அதான் நமக்கு கல்யாணம் ஆகப்போதே. இதுக்கு மேல என்ன இருக்கு” அவனை பாராமல் சோகமாக முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு சொல்ல, இந்த சோகம் எதற்கானது என புரிந்து கொண்டவன் “ஏய்ய் லட்டு என்னை பாரு செல்ல குட்டி...” என்று அவள் முகம் திருப்பி அவன் முகம் காணச் செய்ய, அவள் கண்கள் கலங்கி இருந்தது.
அதைக் கண்டவனுக்கு கஷ்டமாகி போக, “ஏய் லட்டு இப்படி எல்லாத்துக்கும் நீயி அழுது பயப்படுறதால தானே, ரெண்டு வருசத்துக்கு முன்னாடியே நடக்க வேண்டிய நம்ம கல்யாணத்தை கூட தள்ளி போட்ட. ஆனா நீயி இன்னுமும் இப்படியே இருந்தா நானும் என்ன லட்டு பண்ணுவேன். நீயி தைரியமா இருந்தா தானே லட்டு உன் மாமனும் எந்த கவலையும் இல்லாம இருக்க முடியும்...” அவளை மடியில் வைத்து கொண்டு குழந்தைக்குச் சொல்வதை போல எடுத்து சொன்னான்.
அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்ட காயு, “இப்பவும் ஒன்னும் கெட்டு போகல இந்த கல்யாணத்தையும் நிறுத்திப்புட்டு இன்னும் ரெண்டு வருசம் என்ன பொறுமையா அஞ்சு வருசம் கூட நம்ம கல்யாணத்தை தள்ளி போடுங்க, யாருக்கு உன்னைய கேக்க தைரியம் இருக்கு.
உனக்கு உன் வேலை பெருசா இருக்கும் போது, உனக்காகவே ஒருத்தி உன்னையே நெனச்சிட்டு காத்துட்டு இருக்குறத நெனச்சி பாத்தா நீயி இப்படியெல்லாம் பண்ணுவியா மாமா. இதெல்லாம் எனக்கு பழகி போனதுதே. நான் கடைசி வரைக்கும் உன்னையே நெனச்சுக்கிட்டே செத்து போறேன். நீ உன் வேலைலயே, கவனத்தை செலுத்து" என்று விட்டு அவன் அசந்த நேரம் பார்த்து அவன் மடியில் இருந்து சிட்டாக பறந்திருந்தாள் அழுது கொண்டே.
அவள் பேசி சென்றதில் திகைத்து போனவன், தன் வேலைக்காக காயுவை ரொம்பவே தனியாக தவிக்க விட்டிருக்கக் கூடாதோ என மனம் வெதும்பி, அவளை நினைத்துக் கொண்டே அங்கிருந்து சென்றான்.
உடை மாற்றி வந்து துள்ளி திரிந்த ரதியை, ரசித்த பார்த்து கொண்டு பொதுவாக அவளிடம் பேச்சைக் கொடுத்து கொண்டு இருந்தான் ரிஷி.
குரு கையில் சிக்காமல் போக்கு காட்டி கொண்டு இருந்தாள் அவன் பூவு.
மகி, தாவணியை காற்றில் பறக்க விட்டதையே, அர்ஜூன் கண்கள் அவளின் பெண்ணழகை விட்டு மீள முடியாமல் இருக்க, இப்போது அவள் குனிந்து குனிந்து நீரை அள்ளி அவள் முகத்தில் தெளித்து விளையாடுவதில், அவள் அணிந்திருந்த ஈறம் சொட்டிய ஜாக்கெட்டில் இருந்து மென் பஞ்சி பாகங்கள் பிதுங்கிய நிலையில் அவளுடன் சேர்ந்தே நீரில் மோத மூச்சு முட்டியது ஆடவனுக்கு. சுற்றி யாராவது அவளை இந்நிலையில் பார்த்து விட போகிறார்கள் என பதறி கண்களை சுழல விட, யாரும் இல்லாததை உறுதி செய்த பின்னே மூச்சு வந்தது.
சிறிது நேரத்தில் குளித்து முடித்து தொட்டியை விட்டு வெளியே வந்த மகி, அவளும் உடை மாற்ற மோட்டார் அறைக்குக் செல்ல, சட்டென ஒரு இடத்தில் அப்படியே நின்றவள் காதில் ஏதோ சத்தம் கேட்டது. காதை கூர்மையாக்கி அந்த சத்தத்தை கேட்க, தெரிந்து போனது அது என்ன சத்தம் என்று.
"இவ ஏன் திடீர்னு நின்னு அப்படி என்னத்த பாக்குறா" யோசனையாக மறைவிடத்தில் இருந்து கொஞ்சம் தள்ளி வெளியே வந்து பார்த்தான் அர்ஜுன்.
அவனை கண்டு கொண்டவள் கண்கள் விரிய அவனை பார்க்க. அவள் பார்ப்பதை அர்ஜூனும் பார்த்து விட்டவனுக்கு பயம் சிறிதும் இன்றி “சரி அவ தான் பாத்துட்டாளே இனிமேல் எதுக்கு மறைஞ்சி நின்னு பாக்கணும்" என்பது போல, அவளிடம் செல்ல கால்களை முன்னெடுத்து வைக்க,
அர்ஜூனை அங்கு எதிர் பாக்காத மகியோ, பயத்தில் எச்சில் விழுங்கி அவன் வருவதற்கு முன்னமே வேகமாக அவனிடம் கொலுசொலி அதிர ஓடிய படியே "அத்தான் வராதீய" என்றபடியே வேகமாக அவன் கை பிடித்து இழுத்தாள்.
அவளின் இந்த திடீரென்ற "அத்தான்" என்ற அழைப்பில் அப்படியே சிலையாக நின்று விட, அவள் இப்படி கையை பிடித்து இழுப்பாள் என தெரியாதவன், எந்த ஒரு பிடிமானமும் இன்றி நின்றிருந்ததில் அவள் லேசாக இழுத்ததிலே, அவள் மேலேயே விழுந்து இருவருமாக சேர்ந்து ஒருவர் மேல் ஒருவராக மாறி மாறி மண்ணில் புரண்டனர்.
இது எல்லாம் அர்ஜூனுக்கு தான் பெருத்த ஆனந்தம் கலந்த அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் புரள்வது நின்று விட, அர்ஜூன் மண்ணிலும், மகி அவன் மேலேயும் படுத்திருக்க, அவளின் ஈர உடல் ஆடவன் மேல் தொட்டு உறவாடியது எதையும் உணரும் நிலையில் தான் பெண்ணவள் இல்லையே. தொலைவில் பார்த்த அவளின் உடல் அமைப்பை எல்லாம் இத்தனை கிட்டத்தில் பார்த்தவனுக்கு எண்ணங்கள் எங்கெங்கோ கூட்டி செல்ல, அவஸ்த்தையாகி போனது.
அப்போது தான் உணர்ந்தான், அவன் கைகள் அவனை அறியாமலே அவள் தாவணி இல்லா இடையில் தானாக இடை சங்கிலியை தழுவிய படி தஞ்சம் புகுந்து இருப்பதை. மேலும் அவளின் பஞ்சு போன்ற மேனி அவன் மார்பை தழுவி இருக்க, அவளின் அழகிய வதனமோ ஆடவன் கழுத்தில் புதைந்து இருந்தது. அந்த மோன நிலையை வெகுவாக ரசித்து தன் மன பெட்டகத்தில் பத்திரமாக புகைப்படம் எடுத்து வைத்து கொண்டான்.
மண்ணில் புரண்டதில் ஈரமான அவள் வெண்மேனி முழுவதும் மண் படிந்து அதுவும் ஆடவன் கண்ணுக்கு அழகாகவே காட்சியலிக்க. அவளின் ஒவ்வொரு அழகையும் வினாடியில் ரசித்து முடித்தான் அர்ஜுன்.
தொடரும்.