அத்தியாயம் 19

[Indhu Novels]

அத்தியாயம் - 19

இன்று இரவு ப்ளைனுக்கு செல்ல வேண்டி இருந்ததால் அனைத்து வேலைகளையும் பரபரப்பாக பார்த்துக் கொண்டிருந்த யாதவ், இரண்டு நாட்கள் முன்பு வந்த மெயில் ஒன்றை அப்போது தான் பார்த்தான்.

அதை பார்த்ததும் எங்கிருந்துதான் அத்தனை கோபம் வந்ததோ!

"ஷட்.. எப்டி இத கவனிக்காம விட்டேன்" என்று தலையை பிடித்துக் கொண்டவனாக, "வெங்கட் என அறையதிரக் கத்தவும் ஓடி வந்தான் மேனேஜர்.

"இந்த பிராஜெக்ட்ட யார் டிசைன் பண்ணது" என்றான் கோவ விழிகளால் சுட்டெரிக்க.

"சார் இது புதுசா ஜாயின் செஞ்ச ஸ்வாதி தான் செஞ்சாங்க, ஏன் சார் ஏதாவது ப்ராப்ளமா.."

"எல்லாமே ப்ராப்ளம் தான், அவங்கள உடனே கூப்பிடுங்க" கோவம் குறையாமல் கத்தவும், அடுத்த நிமிடம் ஸ்வாதி அவன் அறையில் பேந்த பேந்த விழித்து நின்றாள்.

"என்ன வேலை பாக்குறீங்க ஸ்வாதி, ஆபிஸ்க்கு வரதும் லேட், இதுல வேலையும் உருப்படி இல்ல.. ஒரு லிங்க் தொட்டா சம்மந்தமே இல்லாத வேற வேற லிங்க் ஓபன் ஆகுது, சிலது ஓபனே ஆகல, டெவலப் சென்ஸ் இல்லாம எதுக்கு வேலைக்கு வரீங்க..

நீங்க செஞ்ச பிராஜெக்ட்ட டீலர்ஸ்க்கு அனுப்பி வச்சா என் கம்பனிக்கும் எனக்கும் தான் கெட்ட பேர்" காட்டு கத்து கத்தவும் திணறிய ஸ்வாதி,

"சார்.. அது நான் சரியா" என தன்னிலை விளக்கம் கொடுக்க வந்தவளை கை நீட்டி தடுத்தவனாக,

"எந்த ஒரு உப்பு சப்பு இல்லாத காரணத்தையும் கேக்க எனக்கு டைம் இல்ல மிஸ். ஸ்வாதி..

இனிமே இப்டி ஒரு விஷயம் ரிபீட்டடா நடந்துச்சு யோசிக்காம வேலை விட்டு தூக்கிடுவேன், போங்க போய் ஈவினிங்குள்ள இதை ரெடி பண்ணி கொண்டு வாங்க.." அவள் சொல்ல வருவதை கூட கேளாமல் வார்த்தைகளால் விரட்டி அடித்து விட்டு, தன் வேலையை கவனிக்கலானான்.

முகம் கருத்த நிலையில் லேசாக துளிர்த்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டவளாக, தன் இருக்கையில் அமர்ந்து தான் செய்த பிராஜெக்ட்டை சரி பார்த்தவளுக்கு, சற்றே அதிர்ச்சியாக தான் இருந்தது.

"இரண்டு நாட்கள் முன்பு தானே அனைத்தையும் சரி பார்த்து வேலையை சரியாக முடித்து வைத்து, மறுநாள் வந்ததும் அதை யாதவ்க்கு மெயில் செய்தோம்.. பிறகு எப்படி இத்தனை பெரிய தவறு நடந்தது" என்ற குழப்பத்தில் இருந்தவளுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.

செய்து வைத்த டிசைன் மொத்தமாக மாற்றி அமைக்கப் பட்டிருந்ததை எப்படி சரி செய்வது என்ற யோசனையில் இருந்தவளுக்கு அப்போது தான் நியாபகம் வந்தது, தான் செய்து வைத்த டிசைன் காபி ஒன்று, தனது பர்சனல் மெயில் ஐடிக்கு எதற்கும் இருக்கட்டுமே என அனுப்பி வைத்தது.

உடனே சுறுசுறுப்பாக செயல்பட்டு அந்த மெயிலை திறந்து மீண்டுமொருமுறை நன்றாக சரி பார்த்துக் கொண்டிருக்க,
"ஹாய் ஸ்வாதி, எவ்ளோ பாஸ்டா என்ன வர்க் பாத்துட்டு இருக்க" என்றபடி அவள் அமர்ந்திருக்கும் உயரத்திற்கு குனிந்து, மூச்சிக்காற்று அவள் கன்னம் உரச ஒரு வாலிபன் வினவவும், சட்டென முகத்தை தூர இழுத்துக் கொண்ட ஸ்வாதி,

"யாதவ் சார் பாக்க சொன்ன வேலைய சரி பார்த்துட்டு இருக்கேன்" என்றவளுக்கு இன்னும் அவன் குனிந்த வாங்கிலே நிற்பது அசோகர்யமாக இருக்க, முகசுளிப்பாக இருக்கையை முன்னிழுத்து அமர்ந்து அவனை கண்டு கொள்ளாது தன் வேலையைத் தொடர்ந்தாள்.

"இந்த வேலைய தான் டூ டேஸ் முன்னாடியே முடிச்சிடீங்களே ஸ்வாதி, அப்புறம் என்ன திரும்ப செய்றீங்க" என்றபடி மேலும் நெருங்குவதை உணர்ந்த ஸ்வாதி,

"சார் எதுவா இருந்தாலும் கொஞ்சம் தள்ளி நின்னே பேசுங்க சார்" கடுப்பை அடக்கியபடி அவள் சொன்ன விதத்தில், அந்த டிஎல் முகம் சுருங்க தள்ளி நின்று,

"இப்போ சொல்லுங்க ஸ்வாதி என்ன வேலை பாக்குறீங்க" என்றான்.

"ஒவ்வொரு மெட்டீரியலஸ்க்கும் தனி தனி லிங்க்ஸ் டெவலப் பண்ணி வச்சிருந்தது எப்டி மாறிச்சினு ஒன்னும் புரியல, அதான் நான் பினீஷ் செய்த காபிய சரி பார்த்து யாதவ் சார்க்கு அனுப்பிட்டு இருக்கேன்" அவனுக்கு பதில் சொன்னபடியே அவ்வேலையினை முடித்து, சில கோப்புகளை எடுத்துக் கொண்டு யாதவ் அறைக்கு சென்று விட்டாள்.

அவள் செல்லும் திசையை பார்த்து நின்ற அவள் டீமின் டிஎல் செந்தில், எரிச்சலாக அவ்விடம் விட்டு நகர்ந்து சென்றான்.

"மே ஐ கம்மின் சார்.." என்று உள்ளே வந்த வந்த ஸ்வாதியை முறைப்பாக கண்டவன்,

"என்ன, முடிச்சாச்சா.." ஏகப்பட்ட வேலைகள் தலைக்கு மேல் இருக்கவே அந்த டென்ஷனில் அவன் சிடுசிடுக்க,

"எஸ் சார், முடிச்சிட்டேன்" கொண்டு வந்த கோப்பை அவனிடம் நீட்ட, அதனை பெற்றுக் கொண்டு கூர் விழிகள் உருண்டோட அனைத்தையும் சரி பார்த்த யாதவ்,

"வெல்டன் ஸ்வாதி, நைஸ் எதிர்ப்பார்த்ததை விட ரொம்பவே நல்லா பர்ஃபார்ம் பண்ணிருக்கீங்க" என்றவன் வேலையின் கெடுபிடியால் மேலும் அவள் சொல்ல வருவதை கூட காதில் வாங்காமல்,

"ஓகே நீங்க போங்க" என்றதோடு வேலையில் மூழ்கி விட, ஸ்வாதி தான் குழம்பிய மனதோடு தன் வேலையை கவனிக்க சென்றாள்.

=====

"டேய் ஆத்வி, ஏன் நீ இப்போல்லாம் ரொம்ப டிஸ்டர்பாவே இருக்க" புது ஸ்போர்ட்ஸ் பைக் டிசைனை தன் கை வண்ணத்தில் உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தவனிடம் அசோக் கேட்க,

"நான் எங்க டிஸ்டர்பா இருக்கேன், இனிமே தான் அவளை டிஸ்டர்ப் ஆக்க போறேன்" கீபோர்டில் விரல்கள் நடனமாட கணினியில் இருந்து கண்ணெடுக்காமல் மொழிய,

"என்னடா சொல்ற" என்றான் புரியாமல்.

ஒரு நொடி வேலை பார்த்த கைகள் அந்திரத்தில் நின்று, "நான் ஒன்னும் சொல்லல, ஆமா நீ என்ன இங்க நின்னு வெட்டி அரட்டை அடிச்சிட்டு இருக்க,

நேத்து ஒரு புது ஸ்போர்ட்ஸ் கார் நாம வெளியிட்டோமே அதை பத்தின ரிவ்யூஸ் கேதர் செய்ய சொன்னேனே அந்த வேலைய முடிச்சியா" வெளியே தான் நண்பன், உள்ளே அந்த கம்பனியின் முழு எம்டியாக மாறி எப்போதும் எரிந்து விழுவதே வேலையாகிப் போனது.

"இன்னும் இல்ல ஆத்வி இனிமே தான் அந்த வேலைய ஸ்டார்ட் செய்யணும்" பாவமாக சொன்னது தான் தாமதம்,

"இடியட் சொன்ன வேலைய செய்யாம வேற என்னத்த புடுங்கிட்டு இருக்க" காதில் ரத்தம் வராத குறையாக கடித்துக் கொதரியது போதாதென்று இருக்கையை விட்டு வேறு அவன் வேகமாக எழவும், கதவை அடித்து திறந்துக் கொண்டு ஓடி விட்டான் அசோக்.

******

அழகான வெள்ளி நிலவு பூமித் தாயை கண்டு கண் சிமிட்டும், அழகிய இரவின் தருணம்.

"மேடம், அங்கிள்க்கு சாப்பாடு கொடுத்து இன்ஜெட் பண்ணிட்டேன், பாத்துக்கோங்க நான் கிளம்புறேன்" ஆருவிடம் கூறிய கவி, மித்ராவிடமும் கூறி விட்டு நேற்று போல் யார் மீதும் இடித்து விடக் கூடாது என்ற கவனம் கொண்டு வெளியே வந்தவள் கண்ணில் பட்டான் யாதவ்.

முகம் மலர அவனை கண்டவள் அவனிடம் துள்ளி ஓடத் துடித்த கால்களை அடக்கி, காலையில் ஆத்வி சொன்னதை நினைவில் கொண்டவளாக, அவனை கண்டும் காணாதது போல் செல்லப் போனவளை தடுத்து நிறுத்தினான் யாதவ்.

"என்ன கவி பாத்தும் பாக்காத மாதிரி போற, என்னாச்சி உனக்கு" என்றபடி அவளை நெருங்கி இருக்க, எங்கே இவனிடம் பேசுவதை மீண்டும் அவன் பார்த்து அதற்கும் ஏதாவது சொல்லி விடுவானோ என்ற அச்சத்தில்,

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல சார் இப்பவே மணி ஒன்பது ஆகிடுச்சி, அதான் பஸ் பிடிக்க வேகமா போய்ட்டு இருந்தேன்" என்றாள் சமாளிக்கும் விதமாக.

"ஓஹ்.. இவ்ளோ தானா, சரி வா கவி உன்னைய நானே ஹாஸ்டல்ல ட்ராப் செய்றேன்" கை கடிகாரத்தை திருப்பி பார்த்தபடி சொல்லவும்,

"அச்சோ.. வேணாம் சார், நீங்களே இப்ப தான் டையர்டா வரீங்க, இதுல நான் வேற உங்களுக்கு தொல்லை கொடுக்கலாமா.. இன்னும் டைம் இருக்கு நானே போய்டுறேன் சார்" என்றாள் அவசரமாக.

"சரி அப்போ போ, என்னோட வர பிடிக்கலைனு தானே காரணம் சொல்ற" முறுக்கிக் கொண்டவனை கண்டு மெலிதாக புன்னகைத்த கவி,

"சார் நீங்க இப்ப ஏர்போர்ட் வேற போகணும் அதுக்காக ரெடியாகனுமேன்னு சொன்னேன், மத்தபடி உங்களோட வர எனக்கு ஓகே தான்" என்றதும்,

"சரி கவி அப்ப ஒரு 15 மினிட்ஸ் வெயிட் பண்ணு, நீ நான் அஜய் மாமா மூணு பேரும் ஒன்னாவே போலாம்" என்ற யாதவ் தயாராக சென்று விடவும், அவன் சென்ற திசையை பார்த்து நின்றவளின் கரத்தை, வலிமை வாய்ந்த கரம் ஒன்று முரட்டுத்தனமாக பற்றியது.

திடுக்கிடலுடன் திரும்பிய கவிக்கு ரத்தமென சிவந்த முகத்தோடு தன் எதிரில் நின்றிருந்தவன் முகத்தை கண்டு ஈரக்குலை நடுங்கியது.

"ஏய், கைய விடு" அவன் முரட்டுப் பிடியில் இருந்து விலக முயன்றவளை சுவற்றில் தள்ளி இரு கைகளாலும் அணைப் போட்டு அவளை நெருங்கி நிற்கவும், பயத்தில் கத்தப் போனவள் வாயை இரும்பு கரம் கொண்டு மூச்சடைக்க மூடி இருந்தான்.

நெஞ்சிக்கூடு ஏறி இறங்க தலையை உளுக்கி, அவனிடமிருந்து தப்பிக்கப் போராட,

"ஏய்ய், இப்ப மட்டும் நீ அமைதியா நிக்கல, அப்டியே இன்னும் கொஞ்சம் லேசா என் கைய அழுத்தி பிடிச்சா போதும் ரெண்டே நிமிஷத்துல பிரலோகம் போய்டுவ.. நிக்கிறியா அழுத்தட்டுமா" அவன் அச்சுருத்தும் குரலில் மிரண்டு போன கவி, மேலும் அவனிடமிருந்து தப்பிக்க திமிறிய நொடி, அவன் அழுத்தம் கூடியது.

மூச்சி விட முடியாமல், திணறிய நிலையில் தாமாகவே கையெடுத்து கைகட்டி நின்றவனாக, தொண்டையை நீவி விட்டு இருமியவளை உக்கிற விழிகளால் நோக்கிய ஆத்வி,

"யாதவ் கூட பேசக் கூடாதுனு காலைல நான் சொல்லிட்டு போயும், திரும்ப அவனோட பேசிட்டு இளிச்சிட்டா நிக்கிற, எவ்ளோ தைரியம் உனக்கு என் பேச்சை மீற" இரும்புக் குரல் இடியாக முழங்க, இதயம் துடிக்க சுவற்றில் பல்லியாக ஒட்டி நின்று, வேக மூச்சி வாங்கினாள்.

ஆத்வியின் இத்தகைய உக்கிற முகம் கண்டு கால்கள் நடுங்க சுவற்றைப் பிடிமானனாக பிடித்துக் கொண்ட கவி,

"உங்களோட இந்த சீப் மைண்ட் ஏன் இப்டி கேவலமா யோசிக்கிது, யாதவ் சார் ரொம்ப நல்லவரு.. அவரும் நானும் பிரண்ட்லியா பழகுறது உங்கள மாதிரி பப்ளிக்ல கூட பொண்ணுங்க கிட்ட கீழ்த்தரமா நடந்துக்குறவங்களுக்கு புரியாது" திடமான குரலில் அவள் உரைத்த அடுத்த நொடி, கன்னத்தில் ஐவிரல் பதிந்து உதடு கிழிந்து ரத்தம் வடிந்தது.